Húnavaka - 01.05.1989, Side 169

HUNAVAKA
167
enda sem þau þekktu hann að fornu eitthvað. En ekki þorði Anna
gamla að hátta í rúmið um nóttina því búist var við að hann mundi
koma aftur einhvern tíma næturinnar.
Ég man ekki hvort hann var um kyrrt einn dag eða tvo en meðan
hann dvaldi voru allir atburðir þeir hinir sömu er honum var færður
matur og alltaf varð María að annast hann. Ekki mælti hann annað af
munni en fyrirsagnir um færslu á spæninum. En tímanlega dags bjó
hann sig af stað. Mig minnir að honum væru gefnir einhverjir fata-
ræflar til að skýla sér með frekar. Svo fór hann eins og hann kom að
undanteknu því að hann kvaddi Maríu en aðra ekki.
Síðar var mér sagt að aðrir en húsfreyjur mættu ekki færa honum
mat. Einnig hefði jafnan svo verið að þó honum væru gefnar nýjar
flíkur, þá voru þær sundurtættar að morgni.
Um Jóhann bera ganga þær sagnir að upphaflega hefði þetta verið
myndarmaður og vel efnum búinn. Hann hefði átt jörð og gott bú en
hefði raskast út af ástamálum og gengið frá öllu og upp frá því verið á
flakki. Nafnið „beri“ hefði hann hlotið af því að hann var jafnan svo til
fara að skein í hann beran. En aldrei hafði hann sakað þó hann væri
þannig til fara að vetrinum og jafnvel í stórhríðum.
Svona kom hann mér fyrir sjónir er ég var 5 ára barn. Enn man ég
eftir mynd hans þarna í rúminu á Ásum eins og ég hefði málverk fyrir
framan mig. En um sagnir af honum og orsökum til röskunar skal ég
ekki dæma um hvort réttar séu.
Guðmundur póli
„Gvendur póli“ var hann alltaf kallaður. Hann kenndi sig við Holt
í Svínadal mesta alla ævi af því að hann hafði verið þar fyrst smali
ungfullorðinn. Mun hann hafa verið þar fastur heimilismaður á
meðan hann hafði þann starfa á hendi að sitja hjá. En ég hygg að hann
hafi aldrei verið í vist annars staðar eða var það ekki að minnsta kosti
eftir að ég man eftir.
En hann mátti með sanni kenna sig við Holt því hafi hann nokkurs
staðar átt athvarf þá var það þar. Enda var á þeim tíma, Björg
húsfreyja þar — móðir Magnúsar Guðmundssonar ráðherra og þeirra
systkina — einstök kona sem öllum vildi gott gjöra, án þess þó að ég