Húnavaka - 01.05.1989, Qupperneq 173

HUNAVAKA
171
væskilslegri fyrir það að hann gekk jafnan í gjafafötum af öðrum sem
voru honum alltof stór. En gott hjarta hafði Gvendur því eigi hefði
hann talað jafnvel um alla ef hann hefði ekki helst viljað lifa í sátt.
Auðvitað gat Gvendur reiðst illa og sú reiði jafnvel varað nokkra daga
eða vikur. Þó kom það fyrir að sætta varð hann með milligöngu
annarra. En eftir að sætt var á komin vildi Gvendur allt fyrir þann
gera sem hann hafði orðið ósáttur við.
Finnur rauði
Finnur rauði var ættaður frá Stóru-Giljá i Þingi. Hann var ólíkur
Gvendi póla að því leyti að hann talaði illa um flesta sem hann hafði
eitthvað um að segja. Ekki man ég eftir að ég heyrði frá því sagt að
hann ynni nokkuð að heyskap yfir bjargræðistímann, eins og sláttur
var jafnan kallaður í þá daga. —
Alltaf var Finnur ríðandi á rauðum hesti sem Smári var nefndur og
var áreiðanlega tilþrifahestur eins og Ásgeir Jónsson getur um í
Horfnum góðhestum.
Finnur var með lægri mönnum á vöxt en sýndist í þreklegra lagi,
kannski meira fyrir að hann var alltaf mikið klæddur en allt flakandi
frá honum, frakkinn, jakkinn, vestið og jafnvel skyrtan. Alltaf var
Finnur á ferðinni en ekki vissi ég til að hann væri neitt að fara fyrir
aðra eða gerði annarra þægð í ferðalögum sínum. Mér hefir verið sögð
sú saga um Gvend póla og hann að þeir hafi verið staddir á uppboði í
Sólheimum og hafi þá menn komið þeim til að reyna með sér í glímu.
Þeir tóku þar góðum glímutökum og áður en langt um leið lagði
Gvendur Finn. Á eftir segir einhver við Finn: „Léstu Gvend póla
leggja þig?“ En þá svarar Finnur: „Ég gat ekki verið að fara illa með
greyið.“
Það sem ég man eftir Finni þá var hann í eilífum málaferlum og þó
lengst út af stungu á hesti hans er einhver Sveinn átti að hafa valdið.
Sagði Finnur að hann hefði stefnt þessum Sveini „fyrir guðsdóm“ því
Sveinn dó litlu síðar.
Þá var ekki fagurt orðbragð Finns. Alltaf var hann síbölvandi og
ragnandi, lesandi upp úr sér kærur á hinn og þennan, og jafnvel að