Húnavaka - 01.05.1989, Síða 177

HUNAVAKA
175
mala, prjóna eða segja sögur. Þannig var það á meðan hann dvaldi á
Kornsá þennan tíma 1910. Tveir menn voru þar á heimilinu sem hann
var svo feiminn við að hann annað hvort leit undan eða fór úr her-
berginu. Það voru Björn Þorsteinsson síðar bóndi í Miðhópi og ég sem
þá var aðeins 15 ára drengur.
Einn var sá hæfileiki sem Helgi hafði fram yfir velflesta aðra en það
var næmleiki. Svo næmur var hann að sagt var að ef hann heyrði sögu
lesna einu sinni þá nam hann hana til fulls og gat þulið hana upp úr
sér æ síðan. Eitt er víst að þennan tíma á Kornsá þuldi hann margar
slíkar sögur upp úr sér fyrir allt heimilisfólkið nema okkur Björn, við
máttum aldrei koma þar inn á meðan á sögulestri stóð. Ef það skeði þá
leit hann út í horn og hætti eða fór út úr stofunni. Ingunn húsfreyja
sagði þó við hann að hann þyrfti ekki að hræðast mig 15 ára barn sem
hefði svo gaman af sögunum. En Helgi gamli sagðist ekki geta gert að
þvi „þó hann ætlaði alveg að verða að smjöri, þegar hann sæi þann
rauðhærða.“ — Sá rauðhærði var ég. Endaði ævinlega með því að ég
varð að fara til þess að hann gæti haldið sögulestri áfram.
Aftur á móti var Birni alþingismanni leyfilegt að hlusta og var hann
ekkert feiminn við hann. Einnig man ég eftir því að eitt sinn er hann
kom upp úr kjallaranum þar sem kvörnin var þá kom hann auga á mig
í „kokkhúsinu“ og var þá nærri hrokkinn ofan stigann aftur. Ég sá
hann oftar en að þessu sinni. Að vísu heilsaði hann mér en aldrei varð
honum sama um komu mína. En eins var með fleiri en mig.
Eitt var víst að Helgi malari var hreinhjartaður, hafði barnslega sál
og vildi engum nema gott. Að uppeldi sínu gat hann ekki gjört en það
var slæmt eftir því sem Ingólfur bróðir hans sagði mér. Honum var ég
samtíða eitt ár og sagði hann mér ýmislegt fleira af uppvaxtarárum
hans. En sumu af því er ég búinn að gleyma og vil því ekki hreyfa hér.
Einar Grettir
Einar Gretti sá ég nokkrum sinnum. Hann mun þá hafa haft aðal-
lega aðsetur sitt í Vestursýslunni. Ég man best eftir honum er hann
kom að Kornsá 1910. Þá var hann giftur Jóhönnu Sigurðardóttur og
var hún í fylgd með honum. Ekki bar hann neina virðingu fyrir konu
sinni enda sagði hann það að sér þætti vænna um tíkina sína Tæfu en