Morgunblaðið - 09.05.2015, Page 35

MINNINGAR 35
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 9. MAÍ 2015
Ætti ég hörpu hljómaþýða,
hreina, mjúka gígjustrengi,
til þín mundu lög mín líða,
leita þín er einn ég gengi.
Viltu, þegar vorið blíða
vefur rósir kvölddögginni,
koma til mín, kvæði hlýða,
kveðja mig í hinsta sinni.
Lífið allt má léttar falla,
ljósið vaka í hugsun minni,
ef ég má þig aðeins kalla
yndið mitt í fjarlægðinni.
Innsta þrá í óskahöllum
á svo margt í skauti sínu.
Ég vildi geta vafið öllum
vorylnum að hjarta þínu.
(Friðrik Hansen.)
Ingimar Loftsson.
Í dag kveð ég konu sem var
mér afskaplega kær, amma mín
á Iðu. Amma var ekki bara
amma mín, hún var heimurinn
minn, sólin mín, tunglið mitt og
stjörnurnar. Ég átti því láni að
fagna að alast að miklu leyti upp
hjá henni og afa heima á Iðu. Hjá
ömmu lærði ég að meta hesta-
mennskuna, og hvað hún getur
gefið manni mikið. Saman riðum
við um allar þorpagrundir og
höfðum mikið gaman af. Úr
þessum ferðum okkar, hvort
sem um var að ræða bara smá
reiðtúr heima við, eða lengri
hestaferðir, á ég margar og góð-
ar minningar. Oft ræddum við
amma saman um þessar ferðir
og hlógum dátt þegar við rifjuð-
um þær upp.
Mest var hlegið þegar rifjað
var upp er við amma vorum að
ríða Hrosshagavíkina eitt skipt-
ið, vorum að ríða á móti Ernu og
Guðjóni á Tjörn, og Eygló í Ása-
koti. Merin hennar ömmu datt
með hana, og amma fram af. Sú
rauða hljóp frá henni í áttina
heim og ég hleypti á eftir. Það
var víst skrýtinn svipurinn á
fólkinu þegar það reið fram á
ömmu eina labbandi í Víkinni,
engin hross, og engin Magga!
Eins var mikið helgið þegar
rifjað var upp er við vorum að
koma ríðandi heim úr Kjalferð-
inni um árið og merin hennar
mömmu tók „rúllubaggahlaup-
ið“ niður allt túnið í Höfða!
Amma var hagyrðingur mikill
og á ég eftir hana dágott safn af
vísum. Einnig kenndi hún mér
margar vísur, flestar um hesta.
Mig langar að enda þessa
kveðju mína til elsku ömmu
minnar á tveimur uppáhaldsvís-
unum mínum eftir hana. Önnur
er einskonar vísubálkur um
hryssu sem mér fæddist og var
mér afskaplega kær:
Gola með fæturna fimu og nettu,
frjálslegar rennur hún fær varla slettu,
af keldunnar kolgráa loga.
Um grundina grænu hún geysist sem
örin,
gráu í móunum sjást illa förin,
af lappanna léttfæra leik.
Magga í hnakknum með sælubros
situr,
segir hún Gola er falleg og vitur,
en dálítið óráðin enn.
Hin er um hest sem amma átti
og Bleikur hét, og var í miklu
uppáhaldi hjá henni:
Ánægð ég bakið á Bleik mínum
bursta,
bendla og ryk úr taglinu dusta.
Skipti í miðju faxinu fína,
af feitinni mjúku læt hófana skína.
Elsku amma mín, ég veit að
þér líður vel þar sem þú ert
núna, og ert alveg örugglega bú-
in að leggja á hann Bleik þinn!
Var mér svo mikils virði að fá að
sitja hjá þér um daginn og
kveðja þig. Takk fyrir allt, elsku
amma mín, söknuðurinn er erf-
iður og sár en ég mun alltaf eiga
allar fallegu og góðu minning-
arnar um þig. Hvíldu í friði,
elsku amma mín, við hittumst
síðar.
Þín
Margrét.
Æ, amma, hvar ertu? Æ, ansaðu mér.
Því ég er að gráta og kalla eftir þér.
Fórstu út úr bænum eða fórstu út á
haf?
Eða fórstu til Jesú í sælunnar stað?
(Höf. ók.)
Elsku amma, þá hefurðu kvatt
okkur hinstu kveðju þinni. Að
leiðarlokum er margs að minnast
og í gegnum hugann streyma
minningar um margar góðar
stundir hjá ykkur afa á Iðu. Ófár
stundir dvöldum við hjá ykkur
þegar við vorum litlir drengir og
oft þá á haustin meðan foreldrar
okkar stunduðu vinnu hjá SS í
Laugarási. En amma vann þá í
mötuneyti SS í gamla „krossin-
um“, húsnæði sem Rauði krossinn
átti í Laugarási, og oft á tíðum
glatt á hjalla hjá okkur að hlaupa
þar um gangana og ærslast við
leik. Einnig oft heima á Iðu þar
sem við nutum þess að dvelja hjá
ömmu og afa og njóta leiðsagnar
þeirra á uppvaxtarárunum.
Amma var ekki sú manngerð sem
fór um með hávaða og látum, hún
var hæglát manneskja, sinnti
þeim verkum sem sinna þurfti og
gerði það af vandvirkni og kost-
gæfni. Þegar daglegum verkum
var lokið við búskap og annað sem
sinna þurfti voru það tvö áhuga-
mál sem tóku við og henni þótti
afskaplega vænt um, en það var
garðurinn hennar og hestarnir.
Hún var mikil hestakona og naut
þess að ríða út og umgangast
hestana sína. Útreiðar stundaði
hún alla tíð meðan heilsan leyfði,
fór í stutta útreiðartúra og hesta-
ferðir á sumrin. Garðurinn henn-
ar ömmu var síðan alveg einstak-
ur, þar ræktaði hún fjölskrúðugan
gróður og ekki síst voru rósirnar
sem hún ræktaði fallegar. Allt var
þetta gert af mikilli alúð og hlýju.
Á unga aldri erum við ekki allt-
af móttækileg eða tilbúin að taka
á móti öllum þeim fróðleik sem
okkur eldra fólk er tilbúið að
miðla til okkar. Finnst það tíma-
eyðsla að vera að hlusta á sögur
um menn og málefni og gamla
tíma. En þegar við eldumst förum
við að skilja þetta betur og gefum
okkur tíma til að setjast niður og
taka á móti þessum fróðleik. Það
var því ómetanlegt að ná þessum
tíma að geta sest niður í kaffi hjá
ömmu, þegar maður hafði þroska
til, og taka á móti öllum þeim fróð-
leik sem hún hafði fram að færa.
Undir það síðasta hrakaði heilsu
ömmu verulega uns hún kvaddi
okkur. Við trúum því að nú hafi
hún hitt afa, hinum megin við
móðuna miklu, og þar muni þau
eiga saman góða vist. Að lokum
kveðjum við þig, elsku amma,
takk fyrir allt sem þú gafst okkur
og gerði okkur að betri einstak-
lingum.
Helgi (Helgi minn), Ingólfur
og fjölskyldur.
Minningarnar sem koma fyrst
upp í hugann þegar ég hugsa um
elsku ömmu mína eru þær fjöl-
mörgu samverustundir sem við
áttum við eldhúsborðið í húsinu
þeirra afa og ömmu niðurfrá í
gegnum tíðina. Það voru forrétt-
indi að alast upp með þau í næsta
húsi, þar sem ávallt var hægt að
skottast til þeirra. Áður fyrr var
það aðallega til að fá eitthvað gott
í gogginn, nýbakaða flatköku eða
kandís, hvenær sem var dagsins.
Þá var einnig í uppáhaldi að kíkja
í kvöldkaffi, þar sem við amma
tókum nokkra ólsenólsen og rússa
með fína hestaspilastokknum
hennar. Í seinni tíð, eftir að ég
flutti frá Iðu, naut ég samveru-
stunda okkar enn betur og þótti
ómögulegt að renna í hlaðið án
þess að líta aðeins inn til ömmu.
Þá áttum við alltaf gott spjall sem
gat farið um víðan völl. Amma átti
hafsjó af sögum og vísum sem
gaman var að hlusta á. Ég hef allt-
af haft mikinn áhuga á þjóðlífi Ís-
lands hér áður fyrr, og var því
fjársjóður að heyra sögur af upp-
vexti ömmu í Skagafirði við upp-
haf 20. aldar. Í kjölfar þeirra
sagði hún oft að hún hefði lifað
tímana tvenna og voru það orð að
sönnu.
Amma var mikill dýravinur og
hef ég reynt að fylgja hennar for-
dæmi. Hún kenndi mér að um-
gangast hesta og voru Gjöf, Trölli
og Hrímnir miklir vinir mínir,
sem ég gat eytt löngum stundum í
að kemba og moka undan. Með
ömmu steig ég fyrst á bak og allt-
af var jafngaman þegar við fórum
saman í reiðtúra. Það voru ófáir
sprettirnir sem við tókum, hvort
sem það var í stuttum ferðum á
kvöldin eða í skemmtilegu hesta-
ferðunum þar sem allir, bæði
hestar og menn, fengu hafragraut
í morgunmat.
Slíkar minningar, og ótalmarg-
ar fleiri, eru ómetanlegar á tímum
sem þessum. Elsku amma, ég
sakna þín sárt og þakka þér fyrir
allar góðu samverustundirnar
sem við áttum og þær dýrmætu
minningar sem ég fæ nú að
geyma.
Dýrfinna Guðmundsdóttir.
Mig langar að minnast elsku-
legrar vinkonu minnar er lést að
morgni 30. apríl sl.
Þegar Elínborg tengdadóttir
hennar hringdi í mig til að segja
mér andlát hennar þá kom það
mér ekki á óvart, því er ég vakn-
aði um morguninn var hún í
huga mér.
Vinátta okkar Möggu var ekki
ný. Það eru yfir fimmtíu ár síðan
við kynntumst fyrst. Þannig var
að ég stelpan, nýkomin í sveit-
ina, var kosin í stjórn Kven-
félagsins með þeim sómakonum,
henni og Önnu Magnúsdóttur í
Skálholti. Var ég ákaflega kvíðin
að eiga að starfa með þessum
hefðarkonum og hafði ég aldrei
starfað í kvenfélagi áður, en þær
tóku mér afskaplega vel. Stjórn-
arfundir voru alltaf haldnir
heima á heimilum okkar.
Er ég átti að halda fund heima
hjá mér var mikill viðbúnaður,
ég bakaði fyrir minnst tíu
manns, gerði hreint eldhúsið og
ganginn, baðaði stelpurnar mín-
ar og klæddi þær í fín föt. Ég get
brosað að þessu núna en það er
gaman að minnast þessa.
Mér er minnisstætt er ég kom
fyrst að Iðu. Þar var lítill dökk-
hærður drengur á hlaðinu með
Tátu sína og hafði sett hana fyrir
litla kerru. Það var Loftur, ekki
vildi hann tala við mig, en ég
mátti klappa Tátu. Svo liðu árin
og héldum við alltaf vinskap
okkar. Höfðum sama áhugamál,
garðyrkjuna. Við gátum enda-
laust talað um blóm og fóru oft á
milli okkar plöntur.
Er ég heimsótti Möggu síðast
á heimili hennar sagði hún við
mig: „Halla, mér finnst svo leið-
inlegt að ég man ekkert orðið.“
Ég sagði þá: „Það gerir ekkert
til, við sitjum bara hérna sam-
an.“ Þetta var í síðasta sinn sem
ég sá hana í þessu lífi.
Ég vil einnig minnast hans
Ingólfs, okkar góða vinar. Ef
eitthvað þurfti að laga hér á
heimilinu var alltaf sagt: „Ég
tala við hann Ingólf.“ Já hann á
mörg handtökin hér sem hann
vann af mikilli prýði.
Það er engin sorg þegar
manneskja á tíræðisaldri fær
hvíldina eftir gifturíkt starf, en
það er söknuður yfir því sem
einu sinni var og kemur ekki aft-
ur og svo finnum við, að við eld-
umst líka.
Með innilegu þakklæti fyrir
góða vini.
Halla Bjarnadóttir,
Vatnsleysu.
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
SIGRÍÐUR HANSÍNA HANNESDÓTTIR,
lést á hjúkrunarheimilinu Ási í Hveragerði
mánudaginn 4. maí.
Hún verður jarðsungin frá Hveragerðiskirkju
mánudaginn 11. maí kl. 14.30.
.
Vilhjálmur Roe, Kolbrún Roe,
Jóninna M. Pétursdóttir, Reynir Guðmundsson,
Guðmundur Pétursson, Eygló Valgeirsdóttir,
Guðrún M. Pétursdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, systir,
mágkona, amma og langamma,
KRISTÍN SVEINSDÓTTIR,
Grundargerði 12,
Reykjavík,
sem lést þriðjudaginn 28. apríl, verður
jarðsungin frá Bústaðakirkju mánudaginn 11. maí kl. 13.
.
Gísli Pétur Gunnarsson, Anna Guðbjörg Guðjónsdóttir,
Lára Lilja Gunnarsdóttir, Bjarni Axelsson,
Ævar Sveinsson, Hildur Guðbrandsdóttir,
barnabörn og langömmubörn.
Elskuleg föðursystir okkar,
HALLDÓRA INGIBJÖRNSDÓTTIR
kennari
frá Flankastöðum,
er látin.
Útför hennar fer fram frá Útskálakirkju
mánudaginn 11. maí kl. 14.
Fyrir hönd aðstandenda,
.
Ingvar Björn Ólafsson,
Jón Árni Ólafsson.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
ÞÓRIR BENT SIGURÐSSON
vinnuvélastjóri frá Ísafirði,
lést á heimili sínu sunnudaginn 3. maí.
Jarðarför verður frá Seljakirkju
miðvikudaginn 13. maí kl. 13.
.
Sæunn Marta Sigurgeirsdóttir,
Berglind Þórisdóttir Agtarap,
Sonja Bent Þórisdóttir, Árni Þ. Gústafsson,
Þórir Bian Agtarap, Lourdes Agtarap.
Davíð
útfararstjóri
551 3485 - www.udo.is
Óli Pétur
útfararstjóri
Yndisleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
VALDÍS GUÐJÓNSDÓTTIR,
andaðist á Ísafold, hjúkrunarheimili,
þriðjudaginn 5. maí.
Útför hennar fer fram frá Vídalínskirkju í
Garðabæ miðvikudaginn 20. maí kl. 13.
.
Friðrik Ingvar Friðriksson, Þuríður Sigurðardóttir,
Guðjón Erling Friðriksson, Fanney Óskarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
LÁRUS JÓHANNSSON,
Kirkjuvegi 31,
Selfossi,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurlands
þriðjudaginn 5. maí.
Útförin fer fram frá Selfosskirkju þriðjudaginn 12. maí kl. 13.30.
.
Sigríður Sveinsdóttir,
Elín Arndís Lárusdóttir, Guðmundur Jósefsson,
Jónína Lárusdóttir, Sigurður Traustason,
Sveinn E. Lárusson, Guðbjörg Eiríksdóttir,
Jóhanna Lárusdóttir,
Ásmundur Lárusson, Matthildur E. Vilhjálmsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Okkar ástkæri,
BJÖRN GUNNAR ÞORLEIFSSON,
lést á heimili sínu í Sviss þriðjudaginn
14. apríl.
Útförin fer fram frá Dómkirkjunni
mánudaginn 11. maí kl. 13.
.
Arnar Breki Helgason,
Camilla Guðbjörg Thim,
Evamarie Else Bauer,
Þorleifur Júlíus Matthíasson, Nang Matthiasson,
Matthías Þorleifsson,
Andri Þorleifsson, Anna Lilja Marshall,
Hrönn Fanndal, Magnús Jónasson,
Tomas Matthias
og systkinabörn.
Hjartkær bróðir okkar,
ÓSKAR ANTONÍUSSON
frá Berunesi,
Hrafnistu, hjúkrunaheimili DAS,
Reykjavík,
varð bráðkvaddur á heimili sínu
þriðjudaginn 5. maí.
Útför hans verður gerð frá Fossvogskapellu
miðvikudaginn 13. maí kl. 13.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vildu minnast hans er
bent á MS-félag Íslands.
.
Hanna Sigríður Antoníusdóttir,
Stefanía Ólöf Antoníusdóttir,
Anna Antoníusdóttir
og fjölskyldur.