Húnavaka - 01.05.2002, Page 36

BIRGITTA H. HALLDORSDOTTIR, SyM-Löngumýri:
Tölvuspil og tóftarbrot
Hún lagði stafinn frá sér og tyllti sér á gamla tóftarbrotið. Þreyta lagðist
yfir hana og gamlar minningar sóttu á. Hún var orðin gömul og langt
síðan hún hafði gengið um á þessum bernskuslóðum. Það var undarlegt
til þess að hugsa að hér hafði hún fæðst, alist upp og búið lengst af. Þessi
staður var henni svo kær en þó svo fjarlægur að það var eins og hún væri
að hugsa um sjálfa sig í gamla bænum í öðru lífi. Eins og tíminn sem var
væri í þúsund ára fjarlægð.
Gamla konan starði þreyttum augum fram fyrir sig. Unga stúlkan,
barnabarnið hennar, hafði krafist þess að fá að fara með ömmu á
bernskuslóðirnar. Nú hljóp hún tindilfætt um gamla túnið og myndaði
allt í bak og fyrir. Sú gamla stundi. Eins og það væri eitthvað að mynda
nú. Tóftarbrot sem varla sáust og göniul kona sem vissi ekki hvort hún
átti heima í fortíð eða nútíð.
Eins og annars hugar strauk hún kusk af buxnaskálminni. Hún var
klædd gallabuxum og vindjakka. Dálídð annað en þegar hún gekk um
göng í pilsi með svuntu og skuplu á höfðinu. Þá hafði hárið líka verið
svart en nú var það silfurhvítt. Allt var breytt og hún vissi ekki hvernig
hún átd að höndla það. Stundum var svo erfitt að fylgjast með. Hraðinn
var svo mikill. Barnabörnin vildu láta hana spila töh'uspil og nenntu ekki
að læra Svarta Pétur og Kasínu. Hvernig átti hún að vita hvað var
Pokemon eða Harry Potter? Hún vildi skilja börnin en öll þessi tækni og
hraðinn hræddi hana stundum, svo að henni fannst hún örmagna og dá-
lídð vitgrönn. Það virtust allir skilja þennan ys og þys, þessa tölvutækni og
nútíma boðskipti.
Sólin skein á silfrað hárið og hún fann hlýju hennar verma sig. Hún
var heima og þetta var sama sólin og hafði vermt hana öll árin. Líklega
var fortíðin ekki svo fjarlæg, það voru breydngarnar sem voru svo hraðar.
Litlu börnin skildu ekki hvers vegna langamma hafði verið svöng og
gengið í strigapilsi sem stelpa. Það var heldur engin ástæða að grufla í
jjví. I dag jaurfti enginn að hugsa um hvort saltketstunnan dygði
frammúr eða hvort eldiviðurinn væri að ganga upp. Nei, sem betur fór.
Það var ekkert skrýtið þótt börnin skildu hana ekki en stundum var j>að
dálídð sárt.