Húnavaka - 01.05.2002, Side 82

80
HUNAVAKA
verðirnir voru ekki ánægðir en kröfðust þess að við greiddum tvö og
hálft þýskt mark vegna skoðunar á pössunum og skiptum ákveðinni upp-
hæð á mann í rúmenskan gjaldeyri. Fararstjórinn safnaði saman pening-
unum, greiddi skoðunargjaldið, fór með nokkur hundruð mörk í
skiptibanka og kom með fulla tösku af leium til baka. Héldum við að nú
væri allur vandi okkar leystur og við gætum haldið för okkar áfram en
passarnir komu ekki. Þarna hafði safnast saman um 60 manna hópur af
fólki á reiðhjólum. Virtist það hafa verið að vinna í Ungverjalandi við
uppskerustörf því að það hafði með sér á hjólunum heila og hálfa sekki
af ýmiss konar garðávöxtum. Það tók langan tíma fyrir þetta fólk að kom-
ast gegnum tollinn. Við í rútunni virtumst hafa gleymst og biðum og bið-
um en ekkert gerðist. Guðmundur fór margar ferðir til að ýta við þeim
en fékk lengi vel lítil svör. Loksins ákváðu þeir að ef hver farþegi greiddi
50 mörk myndi málið leysast. Þarna gátum \'ið ekki dvalið öllu lengur því
að farið var að dimma og ekki hægt að snúa við þar sem í ekkert hús var
að venda. Möglunarlaust var safnað saman um 2300 mörkum og þá
komu passarnir eftir um 4 tíma bið á landamærunum.
Nú var haldið inn í Rúmeníu en leiðsögumaðurinn sem þá átti að
koma til okkar sást hvergi. Fljótlega var komið svartamyrkur og ekkert
okkar hafði komið þarna áður. Hótelið sem við áttum að fara á hét
Carpati og var í borginni Baía Mare um 150 km frá landamærastöðinni.
Kalli bílstjóri og Guðmundnr röktu sig áfram eftir lélegum veg\4sum og
vegum. Utiljós sáust óvíða og þá aðeins ein og ein tíra. Eftir langan tíma
og villur komumst við á beina braut sem merkt var Baía Mare. Lifnaði
þá yfir mannskapnum og Kalli fór að spýta í. Þá kom út úr myrkrinu, öll-
um að óvörum, lögreglubíll með blikkandi ljósum og stöðvaði rútuna.
Inn í hana snöruðust sömu landamæraverðirnir og við höfðum skiptvið
fyrir skömmu. Þeir vildu fá passana okkar aftur. Okkur leist ekkert á
ástandið og bjuggumst jafnvel við að þurfa að borga þeim aftur. Fljódega
kom þó í ljós að þeir höfðii aðeins gleymt að stimpla í þá á landamærun-
um og nú skyldi það gert þarna í rútunni.
Eftir nokkra leit í borginni Baía Mare fundum við hótelið en þegar
þangað kom var nær allt myrkvað og leit lielst út fyrir að allir væru
gengnir til náða eða það lokað. Eftir nokkurn tíma kviknuðu ljósin en
voru sífellt að blikka svo að okkur leist ekki meira en svo á að nota lyft-
urnar. Samt komumst við til herbergja okkar sem voru betri en við áttum
von á. Maturinn og öll þjónusta var vel viðunandi og |)annig var það á
þeim fimm hótelum sem við gistum á í Rúmeníu þá 9 daga sem við vor-
um þar. Hótelin voru stór og vel við haldið, flest eða öll byggð í tíð ein-
ræðisherrans Ceausescus og eftir hans daga í eigu ríkisins. Nú var verið
að reyna að selja þau tíl einstaklinga og félaga en fáir höfðu fjármagn til
þess að kaupa.