Húnavaka - 01.05.2002, Qupperneq 105

H U N A V A K A
103
smáaurar og þóttíst vera blind. Frænka hafði kennt okkur þessa aðferð til
að fá fólk til að gefa smáaura. Sirkusstjórinn hafði þá keypt mig til að
spila í sýningum. Hann sagði að það væri allt í lagi þótt systir mín fýlgdi
með, hún hlytí að geta leikið eitthvað úr því henni tækist svona vel að
leika sig blinda.
Eg hrökk upp úr þessum hugsunum þegar Kieran hrintí mér út í dags-
ljósið. Afram með þig, galdrakvikindið þitt. Þegar við komum inn í her-
bergið sem yfirheyrslurnar fóru fram í sátu presturinn og óðalsbóndinn
þar fyrir. Ur kringluleitu andliti óðalsbóndans skein t\rírætt glott eins og
hann hefði uppgötvað eitthvað skemmtilega óvænt. Hann ræskti sig. Ert
þú Bryan McGlynn, sígauni? Egjátaöi því. Okkur hefur borist bréf þar
sem fram kemur að sýslumaðurinn í Tyri leiti að þér vegna árásar á hús-
bónda þinn. Eg fann að maginn herptist saman eins og hafði ævinlega
gerst þegar sirkusstjórinn var fullur og lét svipuna dynja á mér. Eg vissi að
ég var kominn á endastöð, liéðan yrði ekki flúið. Er það rétt að þú hafír
bariö húsbónda þinn til óbóta? Ég kinkaði kolli. Ég vissi reyndar ekki
hvernig sirkusstjóranum hafði reitt af eftir að ég lagði á flótta. Ég hafði
komið að honum dauðadrukknum þar sem hann var að reyna að nauðga
systur minni. Þá missti ég algerlega stjórn á mér. Það var eins og allur
innibyrgður sársauki brytist út í einu. I trylltri reiði réðist ég á hann og
barði hann niður og hélt síðan áfram að láta höggin dynja á honum þar
sem hann lá í brókarhaftí ájörðinni. Þegar ég tók hnífinn og ætlaði að
ganga endanlega frá honum stöðvaði systir mín mig og sagði mér að
forða mér. Hún myndi bjargast og reyna að tefja fyrir og villa um fýrir
þeim sem leituðu að mér. Er það rétt að þú hafír ætlað að drepa hús-
bónda þinn? Þessari spurningu svaraði ég neitandi en það var auðséð á
svip spyrjandans að hann trúði mér ekki. Þegar ég var enn og aftur
spurður um hvaða aðild ég hafi átt að hvarfí stúlkunnar svaraði ég sem
fj’rr að ég vissi ekkert hvað um hana hafi orðið.
Eftir stutt hlé á réttarhöldunum þar sem presturinn og dómarinn fóru
inn í annað herbergi var mér tilkynnt að þar sem ég gæti ekki gefið nein-
ar skýringar á hvarfi stúlkunnar og hefði sjálfur verið staðinn að ofbeld-
isverkum skyldi ég líflátast með hengingu innan þriggja daga.
Næstu daga sat ég í kjallaranum og hitti enga nema Kieran sem færði
mér mat ef mat skyldi kalla. Þurrt brauð, kartöflur og vatn. Kieran hafði
sérstaka unun af því að segja mér hvernig gengi að byggja gálgann og yf-
irleitt hreytti hann í mig einhveijum ónotum og kallaði mig sígaunadjöf-
ulinn. Síðasta morguninnn var hann þó allur mildari og reyndi að spjalla
\'iö mig á meðan ég borðaði það sem kalla mátti síðustu máltíðina. Hann
vildi vita hvaðan ég kæmi og hvers vegna ég hefði gist hjá geitastúlkunni
eins og hann kallaði hana alltaf. A ísmeygilegan hátt reyndi hann að
leiða talið að því hvers vegna ég hefði drepið stúlkuna. Ég svaraði fáu en