Dagblaðið Vísir - DV - 24.09.2010, Page 44

Sýknaður Sekur
Líkamshluti sem fannst í kofforti á brautarstöðinni í Brighton á Englandi varð til þess að lögreglan fann
lík horfinnar konu í ferðakofforti í íbúð í grennd við brautarstöðina.
Violette Kaye var myrt í íbúð sinni í Brighton á Englandi 10. maí 1934. Það ár var Violette 42 ára og hafði dregið fram lífið á dansi og vændi og hafði mik-
il drykkja og eiturlyfjaneysla sett mark sitt á
hana.
Violette bjó með smáglæpamanni að
nafni Toni Mancini sem einnig starfaði sem
þjónn og útkastari en hafði fengið dóma fyr-
ir þjófnaði og ýmislegt fleira. En Toni Man-
cini var ekki allur þar sem hann var séður
því hans rétta nafn var Cecil Lois England en
hann gekk einnig undir nöfnunum Jack Not-
yre, Tony English og Hyman Gold.
Samband Tonis og Violette var storma-
samt og þann 10. maí deildu þau harkalega
á Skylark-kaffihúsinu þar sem Toni starfaði.
Ástæða rifrildis skötuhjúanna var gengil-
beina á táningsaldri, Elizabeth Atrell, en Vi-
olette, sem var kófdrukkin, sakaði Toni um
að vera í meira vinfengi við en góðu hófi
gegndi. Violette sást ekki á lífi eftir þetta.
Toni spinnur lygasögu
Toni Mancini sagði vinum og vandamönn-
um, sem rétt var, að hann og Violette hefðu
rifist heiftarlega og að hún hefði í kjölfar-
ið pakkað saman sínu hafurtaski og farið til
Parísar til að vinna. Systir Violette fékk meira
að segja símskeyti þar sem sagði að Violette
hefði fengið nýjan starfa erlendis.
Raunin var sú að Toni hafði gefið Eliza-
beth eitthvað af fatnaði og eigum Violette
og troðið líki Vio lette í stórt ferðakoffort sem
hann hafði síðan tekið með sér í nýtt íbúð-
arhúsnæði nærri brautarstöðinni í Brighton.
Koffortinu stillti hann upp við fótagafl
rúms síns, huldi það með teppi og notaði
sem kaffiborð – þrátt fyrir óþefinn sem lagði
frá því og vökvann sem seytlaði úr því.
Toni leggur á flótta
Fjarvera Violette Kaye hafði þó vakið grun-
semdir ýmissa og áður en varði vaknaði
áhugi lögreglunnar og Mancini var kallaður
til yfirheyrslu. Mancini leist ekki á blikuna og
lagði á flótta í kjölfar yfirheyrslunnar.
Í byrjun júní var einhverra hluta vegna
komið með koffort í geymslu á brautarstöð-
inni í Brighton, sem í reynd var ekki óvana-
legt. En þann 17. júní vöknuðu grunsemd-
ir starfsmanna þar um að ekki væri allt með
felldu hvað koffortið varðaði og það var opn-
að. Innihald þess var búkur kvenmanns á
þrítugsaldri og í ljós kom að hún hafði ver-
ið komin fimm mánuði á leið þegar hún var
myrt. Næsta dag fundust fótleggirnir í far-
angursgeymslunni á King‘s Cross-brautar-
stöðinni í Lundúnum. Lögreglunni var þó
ljóst að ekki var um Violette Kaye að ræða,
en líkfundurinn varð þó til þess að lögreglan
í Brighton hóf að leita í húsum í grennd við
brautarstöðina í Brighton.
Lögreglan rennur á lyktina
Um mánuði síðar þegar lögreglan gekk hús
úr húsi í grennd við brautarstöðina höfðu
málarar samband við hana og kvörtuðu yfir
yfirþyrmandi fnyk sem lagði frá íbúð einni í
Kemp-stræti númer 52.
Lögreglan braust inn í íbúðina þann 15.
júlí og hnaut um koffortið inni í svefnher-
bergi, opnaði það og líkamsleifar Violette
komu í leitirnar.
Tveimur dögum síðar lauk flótta Tonis
Mancini þegar lögreglan í Lundúnum hafði
hendur í hári hans í suðausturhluta borgar-
innar.
Meinafræðingur komst að því að Violette
hafði fengið þungt högg á höfuðið og beðið
við það bana. Síðar leiddi ákæruvaldið að
því líkur að hamar sem fannst á fyrra heimili
Violette og Tonis væri morðvopnið.
„Ég varð skelfdur“
Réttarhöldin yfir Toni Mancini hófust 10.
desember 1934 og stóðu yfir í fimm daga.
Ákæruvaldið lagði áherslu á að Violette hefði
verið myrt með höggi á höfuðið og útlit var
fyrir að ákæruvaldið væri með unnið mál í
höndunum. Rithandarsérfræðingur staðfesti
að rithöndin á símskeytinu sem systir Viol-
ette fékk væri sú sama og á matseðlunum
sem Toni skrifaði á Skylark-kaffihúsinu.
aLögfræðingur Tonis gerði starfa Violette
– vændið – að þungamiðju varnarinnar og
vakti máls á þeim möguleika að Violette hefði
verið ráðinn bani af einhverjum viðskipta-
vina hennar. Toni fullyrti að hann hefði kom-
ið heim frá vinnu og komið að kærustunni
látinni: „… hún lá á rúminu … rúmfötin voru
blóði drifin … ég varð skelfdur.“
Vörnin kveikir vafa
Meinafræðingur sem skoðaði lík Violette
viðurkenndi að áverkar á höfði hennar gætu
allt eins verið afleiðing falls og að manneskja
undir áhrifum áfengis eða lyfja hefði getað
fengið slíka áverka við að detta niður stiga.
Lögfræðingur Tonis vakti athygli á því að
í blóði Violette hefði fundist eitthvert magn
morfíns og færði aukinheldur sönnur á að
fatnaður sem ataður var blóði hefði verið
keyptur eftir að dauða Violette bar að.
Lögfræðingur Tonis klykkti út með því að
spyrja hann af hverju hann hefði ekki haft
samband við lögregluna þegar hann kom að
kærustu sinni dáinni. Mancini svaraði: „Við
lögregluna? Með minn feril?“
Eftir tvær klukkustundir og fimmtán mín-
útur hafði kviðdómur komist að niðurstöðu
um sakleysi Tonis Mancini.
Viðurkenndi sekt
Árið 1976, skömmu fyrir dauða sinn, viður-
kenndi Toni Mancini í viðtali við News of
the World að hann hefði ráðið Violette bana.
Toni sagði að Violette hefði í einu rifrildinu
ráðist á hann með hamri. Toni sagðist hafa
náð af henni hamrinum og lamið hana í höf-
uðið í hita leiksins.
Hvað varðar líkamshlutana sem fundust í
koffortum á brautarstöðinni í Brighton, sem
urðu til þess að lögreglan framkvæmdi hús-
leit í grennd við stöðina, og á King‘s Cross-
brautarstöðinni í Lundúnum er ekki enn vit-
að um hvaða konu var að ræða.
44 sakamál umsjón: koLbeinn þorsTeinsson kolbeinn@dv.is 24. september 2010 föstudagur
Systir Violette fékk meira að segja sím-
skeyti þar sem sagði að Viol-
ette hefði fengið nýjan starfa
erlendis.
Toni Mancini Gerði
hreint fyrir sínum dyrum
skömmu fyrir andlátið.