Dagblaðið Vísir - DV - 29.11.2010, Síða 11

MÁNUDAGUR 29. nóvember 2010 FRÉTTIR 11
KROSSINN LOGAR: SAGA KVENNANNA
sínum frá þessu atviki á brúðkaups-
deginum. Hún hafi þá verið ófrísk
að fyrsta barninu sínu og þau hætt í
Krossinum. Gunnar hafi engu að síð-
ur hringt í síma eiginmannsins en hún
svarað. Hann hafi ekki kynnt sig en
þegar hún spurði hver þetta væri hafi
hann spurt: „Þykist þú ekki þekkja
mig?“ Hún segist hafa þekkt hann en
þar sem henni þótti þetta hrokafull
framkoma neitaði hún því. Þá hafi
hann spurt: „Þekkir þú ekki mann-
inn sem er ábyrgur fyrir því að þú ert
ólétt?“ Með því hafi þetta áfall rifj-
ast upp fyrir henni hversu alvarlega
Gunnar hafi svívirt hana, manninn
hennar og þeirra nýja heilaga hjóna-
band.
Gunnar brást við þessum ásök-
unum með því að segja þær tilhæfu-
lausar með öllu. Hann hafði átt von á
þessum ásökunum í þónokkurn tíma
og saka konurnar bæði hann og eig-
inkonu hans, Jónínu Ben, um að hafa
beitt hræðsluáróðri, valdi og kúgun-
um til þess að reyna að þvinga þær
til þagnar. Í bréfinu sem stjórnin fékk
sent segir meðal annars: „Þar sem
Gunnar og eiginkona hans hafa nú
þegar opinberað þetta mál í fjölmiðl-
um, áreitt konurnar með síendur-
teknum símtölum og fyrirvaralaus-
um heimsóknum á heimili þeirra sem
túlka má sem valdbeitingu og tilraun
til þöggunar, sjáum við okkur ekki
annað fært en að senda samhljóðandi
bréf til fjölmiðla til að öðlast stuðning
almennings.“
Vöruðu við yfirvofandi
„árásum“
Opinberlega vísuðu Gunnar og Jón-
ína aðeins lauslega til þess sem væri í
vændum í máli og riti. Sögðu þau að
hart væri sótt að sér og frekari árás-
ir væru hugsanlega í aðsigi. Útskýrðu
þau það með ýmsu, útgáfu ævisögu
Jónínu, safnaðastríði og sögðu það
hættulegt að vera hamingjusöm á
opin berum vettvangi. Þau hefðu feng-
ið hótanir um að líf þeirra yrði ekki
farsælt. „Hópur sem tilheyrir nýju trú-
félagi í Reykjavík hefur náð góðum ár-
angri með ófrægingarherferð þessari.
Þú spyrð hvort þetta geti verið, já, því
miður, ég hef staðfestingu á því.“
Ungliðar í kristnum söfnuðum
virðast telja að svo geti verið. Á laug-
ardag var haldin sameiginleg ung-
mennasamkoma nokkurra safnaða í
Krossinum þar sem meðlimir úr Veg-
inum, Bænahúsinu og Fíladelfíu tóku
til máls. Þar sagði Símon Geir Geirs-
son úr Fíladelfíukirkjunni að kristið
fólk hefði baktalað hvert annað en að
Kristkirkja á Íslandi ætlaði „ekki leng-
ur að koma illa fram við hvert annað.“
Kirkjupólitík hefði gert kristnu fólki
erfitt fyrir. „Það er synd að baktala og
það er synd að brjóta hvert annað nið-
ur,“ sagði hann og baðst afsökunar á
því ef hann hefði einhvern tímann
gert einhverjum rangt til. Gunnar sat
samkomuna en tók ekki til máls.
Ásakanir um samsæri
Gunnar greindi fyrst frá ásökunum
á safnarfundi en minntist þó ekki á
hvers eðlis þær væru. Í kjölfarið sagði
hann að þetta væru flökkusögur sem
væru einskis eðlis. „Líf og dauði er á
tungunnar valdi,“ sagði hann.
Í kjölfarið sagði Jónína frá því að
hún óttaðist skítaherferð gegn Gunn-
ari, að einhver kæmi fram á forsíðu
Vikunnar með ásakanir á hendur
Gunnari. Í því samhengi tók hún það
fram að Hreinn Loftson ætti Birtíng
sem gefur Vikuna út og gaf til kynna
að hann væri hugsanlega reiður vegna
Baugsmálsins og útgáfu ævisögu
hennar.
Eftir að málið kom upp á yfirborð-
ið sagðist Gunnar vera bugaður mað-
ur en hann bað menn um að fara sér
hægt og gefa sér tíma til að hreinsa
nafn sitt og mannorð. Þessar ásakan-
ir væru tilhæfulausar. „Því miður er
mér kunnugt um að hópur af fólki hef-
ur um skeið unnið að því að leita að
ávirðingum á mig með logandi ljósi.
Menn hafa velt hverjum steini og upp-
skeran er komin í hús.“ Vísaði hann
þar til þess að engin kvennanna treysti
sér til þess að stíga fram ein þannig
að þær hafi hvatt hver aðra áfram og
fundað reglulega til þess að fara yfir
stöðuna og ræða það hvað væri best
að gera og hvernig. Gunnar hótaði
lögsókn og sagðist myndi leita allra
leiða til að hreinsa mannorð sitt.
„Ásakanirnar eru fyrst og fremst frá
fyrrverandi mágkonum mínum sem
tóku afar óstinnt upp mitt nýja hjóna-
band og hafa verið með rógstungur í
okkar garð. Þetta er fjórða bylgja sögu-
sagna sem við höfum glímt við, en nú
er gengið svo langt að ég er orðlaus.
Ég er viss um ekki er hægt að festa
á mann sakir sem eru úr lausu lofti
gripnar. Ég treysti því og bið ykkur um
að berjast með mér þessari baráttu. Ég
bið menn um að gefa mér svigrúm og
látum ekki óvandaða menn sundra og
skemma eða stela, slátra og eyða. Guð
blessi þig,“ sagði Gunnar í yfirlýsingu
um málið.
Systurnar segja það af og frá að þær
beri kala til Gunnars vegna skilnaðar
hans og Ingibjargar. „Inga systir hún
bað um skilnaðinn. Af hverju í ósköp-
unum ættum við þá að vera svona
brjálaðar út í hann? Þetta er ekki lóg-
ískt.“
„Alltaf þótt vænt um Gunnar“
„Þó að það sé erfitt að horfast í augu
við þetta, afskaplega erfitt og mjög
þungbært því mér þykir vænt um
þessar stúlkur þá er þetta ákveðinn
léttir að þetta hafi andlit og að ég geti
svarað fyrir málið eins og ég sé það,“
sagði hann í Kastljósinu á föstudag-
inn.
Þá las hann upp úr bréfi sem Sig-
ríður skrifaði honum fyrr á árinu þar
sem hún baðst afsökunar á að hafa tal-
að dauða gagnvart honum en ekki líf
og því að hún hafi alltaf horft á hann
eins og Guð. Hún hafi sett hann á stall
sem föðurímynd sína en nú sé hann
að skilja við systur hennar en að á milli
þeirra Gunnars hafi ýmislegt fallegt
farið í gegnum lífið.
Lengra las hann ekki en í frásögn
Sigríðar í Kastljósinu kom fram að í
bréfinu sagði líka að hann hefði oft
brugðist henni. Útskýrði hún tilurð
bréfsins svona: „Mér hefur alltaf þótt
mjög vænt um Gunnar.“ Hann hafi
tekið við sem höfuð fjölskyldunn-
ar þegar faðir hennar dó og hafi ver-
ið henni hálfgerð föðurímynd. „Fyr-
ir mér er þetta í raun og veru litla
stelpan í mér, bara ákall. Ég veit ekk-
ert hvar ég stend, hann er að skilja við
systur mína og hann hefur verið mín
föður ímynd, ég hef litið upp til hans
og treyst á hann í mörgum málum þó
að ég segi líka að oft hafi hann brugð-
ist mér. Hann má nota það gegn mér
ef hann vill. Mér þykir samt vænt um
hann og fer ekkert ofan af því og vinn í
því að fyrirgefa honum það sem hann
hefur gert mér.“
Andstaða við Jónínu Ben rótin?
Pollrólegur svaraði Gunnar fyrir sig í
Kastljósinu. Sagði hann meðal annars
að hann hefði rætt þessar ásakanir við
fyrrverandi eiginmann Sigríðar sem
að sögn Gunnars hafði aldrei heyrt af
þessum ásökunum fyrr og að Sigga,
eins og hann kallar hana, hefði aldrei
ýjað að því að nokkuð óeðlilegt hefði
gerst á milli hennar og Gunnars. Sjálf
staðfesti Sigríður það þegar hún sagð-
ist aldrei hafa sagt neinum frá því sem
gerðist í samskiptum þeirra Gunnars
fyrr en hún uppgötvaði að það væru
fleiri í sömu stöðu og hún.
„Ég get ekki gert annað í þessari
stöðu en að segja það sem í hjarta
mínu er. Ég er sorgmæddur í hjarta
mínu og þegar ég heyri þessar sög-
ur þá blæðir hjarta mitt. En ég verð
að segja eins og er að þessir viðburð-
ir sem hún lýsir hafa ekki gerst,“ sagði
Gunnar.
Hann sagði einnig að eðlisbreyting
hafi orðið á þeirra samskiptum þeg-
ar hann gekk að eiga Jónínu Ben og
að Sigríður hafi verið svo reið vegna
þessa hjónabands að það hafi sett líf
hennar úr skorðum. „Ég kann eng-
ar skýringar. Ég verð bara að setja á
borðið það sem ég hef og tel líklegt. Í
framhaldi af þessu fer hún að dreifa
út óhróðri um mig og mína fjölskyldu.
Reyndar hefur hún oft gert það áður.
En þarna fer hún af stað í töluverða
herferð. Hún er búin að segja þrjár
eða fjórar mismunandi sögur sem að
hún er leiðrétt með. Í framhaldi af því
koma þessar ásakanir fram. Ég kann
engar skýringar á því, ég get ekkert út-
skýrt af hverju, hvað hún hefur upplif-
að eða hvað henni finnst. Ég verð bara
að horfa á þetta í samhengi hlutanna
og það er svona.“
Átti fótum fjör að launa
Sögu Sólveigar skýrði hann með því
að hún væri að styðja systur sína. Það
væri ótrúlegt að hún hefði látið börnin
sín í hendur hans ef hann hefði brot-
ið gegn henni með þessum hætti. Hún
hefði aftur á móti leitað á hann. „Ég hef
aldrei misnotað þessa konu en iðu-
lega átti ég, líkt og margir aðrir menn
og unglingar jafnvel, fótum mínum
fjör að launa,“ sagði hann. „Frá 14
ára aldri var ég sem uppalandi henn-
ar í vandræðum vegna lifnaðarhátta
hennar og þar komu margir drengir
inn í myndina. Ég var miður mín yfir
óreglu stúlkunnar og það þekkir móð-
ir hennar og systir. Hún verður ófrísk
16 ára og á svo fimm börn þétt með
manninum sínum. Auk þess á hún
eitt barn með manni tvö. Orð hennar
um 10 ára misnotkun frá 14 ára aldri
halda því ekki frekar en nokkuð annað
sem frá þessum systrum kemur,“ sagði
hann og bætti því við að þegar hún var
í sem mesta ruglinu hafi hún yfirgefið
börnin sín og treyst honum fyrir dætr-
um hennar. „Sólveig fer með ósann-
indi og harma ég hefndarþorsta henn-
ar í minn garð.“
„Lömuð af hræðslu“
Tvær aðrar konur sendu líka sögur
af meintum kynferðisbrotum Gunn-
ars á stjórnarmeðlimi Krossins og
til Pressunnar en héldu nafni sínu
leyndu. Jónína sagði þau hjónin ekki
taka mark á nafnlausum sögum. „Ég
lít á þetta sem lygasögur. Ef einhver
kona ætlar að bera eitthvað á mann-
inn minn verður hún bara að gera það
undir nafni. Það er ekki hægt að taka
mark á einhverjum nafnlausum sög-
um.“
Önnur þeirra, Jóhanna Sigrún
Jónsdóttir, kölluð Hanna Rúna, lýsti
því yfir að hún myndi stíga fram undir
nafni í dag og vildi taka það fram að
hún væri ekki eitthvert fylgiskjal held-
ur manneskja, venjuleg eiginkona,
fjögurra barna móðir og leikskóla-
kennari. Hún sagðist hafa verið 18 til
19 ára gömul þegar hún dvaldi tíma-
bundið á heimili Gunnars og Ingi-
bjargar. Hún hefði vaknað við það að
Gunnar sat á rúmstokknum og strauk
á henni lærið. „Þegar hann fær-
ir höndina að nærbuxnastrengnum
brást ég þannig við að ég sneri mér við
og þrýsti andlitinu og líkama mínum
upp að veggnum lömuð af hræðslu.
Hann sat um stund á rúmstokknum
á meðan ég lá algjörlega frosin, klesst
upp að veggnum. Hann stendur svo
upp og gengur út úr herberginu. Á eft-
ir lá ég lengi vakandi, gagntekin skelf-
ingu og vanlíðan. Ég vil geta þess að
hann hafði áður, þegar ég var yngri,
sýnt mér kynferðislega áreitni.“
„Ef ég hef sært þig ...“
Hún segir einnig að besti vinur henn-
ar hafi farið til Gunnars og spurt hvort
þetta væri rétt sem hún hefði sagt
honum. Hann hefði þá komið heim til
hennar og sagt: „Ef ég hef sært þig, bið
ég þig um að fyrirgefa mér.“ Í kjölfarið
hafi hún yfirgefið kirkjuna.
Í samtali við DV sagði hún að hún
vildi bara að hann viðurkenndi þetta.
„Mér finnst það mikilvægt að þetta
komi fram því að ég hef ekki þá trú að
menn sem geri svona stoppi annars.
Mig langar til þess að hægja á hon-
um eða koma í veg fyrir að hann haldi
þessu áfram.“
Hún vonast eftir afsögn hans.
„Svona maður á ekki að vera andlegur
leiðtogi. Það er bara þannig. Við erum
ekki að þessu til þess að ráðast á hann
eða fjölskyldu hans, alls ekki. En þetta
verður að koma fram.“ Þá segir hún
að lygarnar í tengslum við málið séu
ótrúlegar. „Það er reynt að gera okk-
ur ótrúverðugar. Því er haldið fram að
við séum svona og hinsegin og jafnvel
geðveikar. Ég veit alveg að ég er ekki
geðveik. Ég er bara venjuleg kona.“
„Pabbi okkar er saklaus“
Stjórn Krossins kom saman á sunnu-
dag til þess að fara yfir málið, en hún
hafði örlög Gunnars í höndum sér.
Þar voru lagðar línur fyrir komandi
daga en stjórnarmeðlimir vildu ekki
gefa það upp hver næstu skref yrðu
fyrr en búið væri að fara yfir þeirra til-
lögu með söfnuðinum. Auk Gunnars
sitja í stjórn, Sigurbjörg dóttir hans
og Aðalsteinn eiginmaður hennar,
Nils Guðjón Guðjónsson og Björn
Ingi Stefánsson, sem neitaði fyrr í vik-
unni að hafa nokkuð með söfnuðinn
að gera fyrir utan það að sækja ein-
staka samkomur. „Ég hef aldrei geng-
ið í Krossinn og ég hef aldrei sagt mig
úr honum,“ sagði Björn Ingi og ítrek-
aði það síðar í samtalinu: „Ég er ekki
í Krossinum.“
Börn Gunnars hafa öll sem eitt
lýst yfir stuðningi við föður sinn. Í yf-
irlýsingu sem þau sendu DV sögðu
þau þetta erfiða tíma í sínu lífi og að
þau væru full af hryggð. „Pabbi okk-
ar er kærleiksríkur maður sem vill öll-
um vel. Hann gekk mágkonum sín-
um í föðurstað og hefur reynst þeim
traustur sem klettur. Ávallt hefur
faðmur hans verið opinn fyrir þá sem
eiga við sárt að binda og því erum við
orðlaus yfir þessum ásökunum. Við
vitum öll að pabbi okkar er saklaus
og biðlum til fólks að fara varlega í
sleggjudóma. Þessi ásökun á pabba
okkar er skelfileg því að bæði okk-
ur og honum þykir það mesta viður-
styggð þegar brotið er á ungum stúlk-
um eða börnum. Megi Guð mæta og
fyrirgefa þeim sem standa að svona
herskárri ófrægingarherferð.“ Und-
ir þetta skrifuðu þau Gunnar Ingi,
Guðni, Sigurbjörg og Jóhanna.
Lofsömuðu föður sinn
Fjölmenni var á samkomu í Krossin-
um í gær. Þangað þyrptist að fólk sem
vildi sýna Gunnari stuðning í verki.
Gunnar sagði að framundan væri
hátíð sem oftast væri kennd við ljós
og frið en í lífi hans yrði þetta hátíð
myrkurs og ófriðar. Börnin hans stigu
á stokk hvert á fætur öðru og lofsöm-
uðu föður sinn og tengdadóttir hans
lýsti misnotkun sem hún varð fyr-
ir í æsku. Þá fóru safnaðarmeðlimir
upp á svið og ítrekuðu það að eng-
inn væri syndlaus, enginn væri sak-
laus af því að hafa sært annan mann
eða gert mistök í lífinu. En þessar
ásakanir væru ótrúverðugar og sagð-
ist fólk reitt vegna þessara mála. En
þetta væri próf Guðs og nú reyndi
á það hversu sterk trúin væri. Það
væri erfiðara að trúa þegar á reyndi
en í lok slíkra prófrauna sæi fólk ljós-
ið og myndi finna fyrir meiri styrk en
áður. „Ef eitthvað er þá hefur þetta
bara þjappað okkur saman. Við finn-
um fyrir meiri kærleika hér en áður,“
sagði safnaðarmeðlimur og fleiri tóku
í sama streng.
Mér þykir samt vænt um hann og
fer ekkert ofan af því.
FRAMHALD Á
NÆSTU SÍÐU