Dagblaðið Vísir - DV - 02.02.2011, Blaðsíða 12

12 | Fréttir 2. febrúar 2011 Miðvikudagur
Bræðurnir Pétur Ragnar og Magnús
Péturssynir fara ekki í launkofa með
að hafa hótað starfsmönnum Lands-
bankans. Hótanir þeirra bræðra bár-
ust í tölvupóstum og í einum þeirra
var gengið svo langt að hóta líkams-
meiðingum. Báðir segjast þeir til-
búnir til að standa við hótanir sínar
gagnvart starfsmönnum bankans.
Ástæða hótananna er tvö lán upp á
samtals fjórar milljónir króna sem
fyrirtæki í eigu Péturs Ragnars tók
árið 2007. Fyrirtækið fór á hausinn í
efnahagshruninu og vilja þeir bræð-
ur meina að með því hafi skapast
forsendubrestur fyrir endurgreiðslu
lánsins. Bankinn hefur gengið að
ábyrgðamönnum lánanna tveggja
sem eru, auk Magnúsar, faðir þeirra
og tengdamóðir Péturs.
„Við stöndum í stappi við Lands-
banka Íslands vegna lána sem fyrir-
tækið mitt tók árið 2007. Tengda-
móðir mín, faðir og bróðir skrifuðu
upp á þessi lán, sjálfskuldarábyrgð.
Bankinn leit ekki á fyrirtækið sem
nógu góðan pappír á sínum tíma
þannig að hann vildi tengja mig
við lánið líka, þannig að hann fékk
ábyrgð fyrir þessu,“ segir Pétur um
forsögu málsins. „Þessi rekstur fór á
höfuðið árið 2008 vegna þess að það
var ekkert að gerast í þessum bransa
það árið.“
„Við hótuðum bankanum“
„Við hótuðum bankanum. Hold-
gervingur bankans er starfsfólk
hans og þær reglur sem það vinnur
eftir, sem það setur sér,“ segir Pétur
Ragnar. „Ég hótaði því að ég skyldi
koma þarna upp eftir með lithá-
íska vini mína og að það yrði ekki
kurteisisheimsókn, ég lét hafa eftir
mér að ég gæti setið fyrir honum og
að ég gæti líka farið heim til hans
og þar gæti ýmislegt gerst.“ Pét-
ur viðurkennir að hafa hótað lík-
amsmeiðingum en segir að málið
snúist ekki um það. „Bankinn hef-
ur hótað mér í hverju einasta bréfi
sem hann hefur sent mér, hann
hótar mér ekki líkamsmeiðingum,
hann hótar mér andlegu ofbeldi.“
Eftir að umfjöllun DV um hót-
anir þeirra bræðra birtist á mánu-
daginn var Pétri sagt upp störfum.
„Ég hafði haft vinnu frá því 1. októ-
ber en ég var kallaður inn í morgun
og þar var sagt við mig: „Við lítum
þetta mjög alvarlegum augum og
við ætlum að segja þér upp,““ segir
hann. „Þar af leiðandi hef ég engu
að tapa í að berjast við bankann
til síðasta blóðdropa. Ég er mjög
reiður, mjög reiður út í bankann.
Það að ég hóti þeim, auðvitað er
það heimskulegt, en við erum öll
breysk.“
Pétur bendir á nokkra þekkta
viðskiptamenn sem hafa fengið
lán sín felld niður, eða persónuleg-
ar ábyrgðir felldar niður, og segist
vilja fá sömu meðferð og þeir.
Getur ekki borgað
„Ég get ekki borgað þetta,“ seg-
ir Pétur sem segist vera eignalaus
í dag. „Ef ég ætla að eignast líf –
ég á ekkert líf í dag – þá þarf ég að
geta gert eins og bankinn. Afskrif-
að skuldir. Ég þarf að geta hald-
ið áfram þannig.“ Hann segir að
ábyrgð sín vegna lánsins hafi hrun-
ið með bönkunum. „Hún er farin,“
segir hann. Bankinn er ekki sam-
mála Pétri og vill meina að hann og
ábyrgðarmennirnir sem skrifuðu
upp á lánin fyrir hann séu í fullum
ábyrgðum fyrir láninu. „Ég ber fulla
ábyrgð á því sem ég skrifaði und-
ir en ég ber ekki ábyrgð á því sem
gerðist hérna í október 2008.“
Bankinn hefur boðið Pétri 50
prósenta niðurfellingu af upphaf-
legu skuldinni. Við það hefðu þá
bæst samningsvextir, dráttarvext-
ir og ýmis kostnaður sem bank-
inn hefur lagt út í vegna tilrauna til
að innheimta lánið. „Þeir buðu 50
prósenta niðurfellingu en klíndu
svo miklu á þetta, í fjórtán lið-
um, að þetta var enginn helming-
ur,“ segir Pétur sem segir þó þessa
helmings niðurfellingu ekki standa
til boða í dag.
Hvorki Pétur né Magnús telja
bankann hafa brotið lög en segja
hann ganga gegn tilmælum frá yf-
irvöldum. Þeir telja þó ábyrgðina
ekki liggja hjá stjórnvöldum heldur
hjá bankanum sjálfum.
Krefjast endurgreiðslu
Magnús er eignalaus og hefur
bankinn ekki getað gengið að hon-
um til að innheimta lánið í gegnum
sjálfskuldarábyrgð sem hann skrif-
aði undir. Þeir bræður vilja einn-
ig að Landsbankinn endurgreiði
alls 1,2 milljónir króna sem faðir
þeirra greiddi inn á annað lánið
vegna sinnar sjálfskuldarábyrgð-
ar á láninu. Þá fara þeir fram á við
bankann að hann felli niður ann-
að lánið sem tengdamóðir Péturs
er í ábyrgð fyrir. Þeir segja að þetta
sé eina lausnin sem þeir sætti sig
við í málinu. Þangað til henni verði
náð séu þeir tilbúnir að ganga eins
langt og þeir telji þurfa.
Fyrirtækið sem tók upphaflegu
lánin sem allt málið snýst um hét
Heimilið í heild og flutti inn eld-
húsinnréttingar. Allar markaðsfor-
sendur voru brostnar eftir efna-
hagshrunið fyrir slíku fyrirtæki
og fór það í þrot í kjölfarið. Pétur
Ragnar segir að ef bankarnir hefðu
ekki hrunið hefði fyrirtæki hans
ekki farið í þrot. Hann kennir því
bankanum um að fyrirtæki hans
fór í þrot.
Fyrirtækið fór á hausinn árið
2008, einu ári eftir að lánin tvö voru
tekin. „Þegar fyrirtækið var gert
gjaldþrota var sótt á pabba minn
sem er 85 ára, tengdamóður mína
sem er öryrki og bróður minn sem
er öryrki. Vissulega skrifuðu þau
upp á þetta lán en forsendubreyt-
ingin var orðin.“
Vilja ekki meiða eða drepa
„Maður eins og ég, öryrki og
eignalaus, hefur engu að tapa.
Ég er tilbúinn í hvað sem er,“ seg-
ir Magnús. „Ég hótaði í bréfi sem
ég sendi að ég færi í óhefðbundn-
ar aðgerðir. Ég meiði engan og ég
drep engan og hef aldrei hótað því.
Fólki verður gerður einhver grikk-
ur sem það man eftir í nokkur ár.“
Pétur segir að líkamleg meiðsl séu
ekki inni í myndinni í þeirri stöðu
sem þeir eru í í dag.
Hvorugur þeirra bræðra segist
óttast afleiðingarnar sem hótan-
irnar gætu haft í för með sér. „Ég
er ekki hræddur við neitt. Sér-
sveitina, lögregluna, lögfræðinga?
Ég bara brosi að þessu,“ segir Pét-
ur. „Það er ekki í huga mér að ég
hræðist það að vera saksóttur fyrir
þetta og ef ég verð saksóttur fyrir
þetta þá svara ég fyrir það.“ Pétur
vildi ekki segja hvort hann myndi
fara sömu leið gagnvart þeim að-
ilum og hann hefur farið gagnvart
bankanum. „Ég játa það að ég hót-
aði þessu,“ segir hann. „Ég er bara
brjálaður úr reiði og ræð ekki við
mig.
Hér koma bara menn og berja
tunnur. Það er ekki nóg fyrir mig.
Ég vil ganga miklu lengra,“ segir
Pétur. Þeir bræður vona báðir að
með aðgerðum sínum veki þeir
þjóðfélagið og fái það til að standa
á því sem þeir segja að sé réttur
þess.
n Bræður hótuðu bankamönnum bréflega n Tilbúnir að
ganga langt til að fá sínu framgengt n Tóku lán upp á fjórar
milljónir króna árið 2007 n Ári síðar fór fyrirtækið á hausinn
„Þeir buðu
50 prósenta
niðurfellingu en klíndu
svo miklu á þetta, í
fjórtán liðum, að þetta
var enginn helmingur.
„Við hótuðum
bankanum“
Ósáttir Pétur og Magnús eru allt annað en sáttir við Landsbankann og fara ekki dult með að hafa hótað starfsmönnum hans.
Mynd RÓBeRT Reynisson
Aðalsteinn Kjartansson
blaðamaður skrifar adalsteinn@dv.is
Varðar sektum eða fangelsi
Samkvæmt almennum hegningarlögum getur það varðað allt að tveggja ára
fangelsi að hafa í frammi alvarlega hótun. Í 233. grein almennra hegningarlaga segir:
„Hver, sem hefur í frammi hótun um að fremja refsiverðan verknað, og hótunin er
til þess fallin að vekja hjá öðrum manni ótta um líf, heilbrigði eða velferð sína eða
annarra, þá varðar það sektum eða fangelsi allt að 2 árum.“
Lögregla rannsakar hótanirnar
Mikil reiði hefur ríkt á meðal almennings í garð bankastarfsmanna í kjölfar banka-
hrunsins árið 2008. Lögreglan á höfuðborgarsvæðinu segist ekki hafa fengið mörg
slík mál inn á borð til sín sem varða hótanir í garð bankastarfsmanna eða starfsfólks
fjármálafyrirtækja. Björgvin Björgvinsson, yfirlögregluþjónn hjá lögreglunni á höfuð-
borgarsvæðinu, segir lögregluna rannsaka hótanirnar sem bárust starfsmönnunum
sjö hjá Landsbankanum. Aðspurður hvort lögreglan hefði áður fengið tilkynningar
varðandi hótanir í garð bankastarfsmanna svaraði hann því neitandi.
Kristján Kristjánsson, upplýsingafulltrúi
Landsbankans, staðfesti í samtali við DV
á mánudag að umræddar hótanir hefðu
borist starfsmönnum bankans. Hann
sagði málið litið alvarlegum augum og að
um væri að ræða grafalvarlegar hótanir.
„Þetta hefur gengið allt of langt og málið
hefur gengið mjög nærri starfsmönnunum.“
Aðspurður sagði hann bankann hafa verið í
sambandi við lögregluna. „Að sjálfsögðu
er haft samband við lögregl-
una þegar svona alvarlegar
hótanir berast starfsmönn-
um,“ sagði hann og bætti
við að Landsbankinn
gæti ekki lagt fram kæru fyrir hönd starfsmanna,
það þyrftu þeir að gera sjálfir.
Litið alvarlegum augum
dV greindi frá
hótununum á
mánudag.