Dagblaðið Vísir - DV - 13.06.2012, Qupperneq 16

Horfumst í augu
sem grámyglur tvær.
Sá skal vera músin sem mælir;
kötturinn sem sig skælir;
fíflið sem fyrr hlær; folaldið sem
fyrr lítur undan.
Og skrímslið sem skína
lætur í tennurnar.
Þ
ótt ótrúlegt kunni að virðast
gerði fólk sér það til dægra­
styttingar hér áður fyrr að etja
saman kappi með því að horf­
ast í augu án svipbrigða sam­
kvæmt ofanskráðum reglum. Þessi
leikur, eða störukeppni, virðist hafa
glatað vinsældum sínum eftir að fjöl­
breyttari afþreying kom til sögunnar
og er nú hvergi stundaður lengur
af alvöru eða kappi svo að vitað sé,
nema á einum stað sem er Alþingi Ís­
lendinga.
Nú á mánudagskvöldi þegar þetta
er skrifað standa reyndar vonir til þess
að hefðbundinni störukeppni sé að
ljúka. Helstu grámyglur þingsins geta
þá hvílt sig á ræðuhöldum ef nútíma­
legri aðferðir verða teknar í notkun
til að leita lausna á deilumálum. All­
margir á þinginu telja að það mundi
horfa til framfara að semja um mál í
stað þess að reyna að útkljá þau með
því að þingmenn góni hver á annan úr
ræðustól og reyni að drekkja ágrein­
ingi með orðavaðli ellegar hávaða.
Augljóst er að stjórn sem hefur það
vinnulag að láta óafgreidd mál safn­
ast saman og hyggst afgreiða þau í
lok þings er að gefa stjórnarandstöðu
gullið tækifæri til að gera fyrirsát og
taka mál í gíslingu með málþófi. Þetta
vinnulag er einn af fjölmörgum ósið­
um sem flokkast undir íslenska stjórn­
málahefð og margir gerðu sér vonir
um að mundi breytast þegar mikil ný­
liðun varð í þingliði við síðustu kosn­
ingar. Sú hefur þó ekki orðið raunin,
enda ríkir þar hið gamla viðhorf að
nýir þingmenn skuli laga sig að starfs­
háttum þeirra sem eldri eru í hettunni
og varlega skuli farið í breytingar á
starfsháttum og „hefðum“ þingsins.
Því miður eru hinar svokölluðu
hefðir þingsins sem svo erfitt er að
breyta teknar upp eftir því sem tíðkað­
ist á danska þinginu á nítjándu öld –
og við sitjum uppi með þótt Danir hafi
losað sig við kjánalegustu hefðirnar
fyrir löngu.
Hátimbrað titlatog
Til dæmis um forneskju sem ekki tekst
að losna við af Alþingi má nefna hið
hátimbraða titlatog: „virðulegi forseti“,
„hæstvirtur ráðherra“ og „háttvirtur
þingmaður.“ Það er kannski saklaus
sérviska að einhver hópur í þjóð­
félaginu skuli gangast upp í að tala
svona á árinu 2012 en að mínum dómi
lætur þetta framandlega í eyrum og
vekur efasemdir um að háttvirtir þing­
menn hafi jarðsamband.
Strangar reglur um að karlmenn
á þingi skuli klæðast jakkafötum er
einnig saklaus sérviska, en hvernig má
það vera að ekki skuli vera jafnófrá­
víkjanleg krafa að þetta jakka fatalið
hegði sér prúðmannlega í þingsal? Þar
tíðkast ekki bara frammíköll, heldur
hafa nokkrir í hópi þingmanna þann
plagsið að svara fullum hálsi úr sæti
sínu þeim sem stendur í ræðustól þá
stundina. Þessi dæmalausa framkoma
vekur upp eðlilegar grunsemdir um
hvort viðkomandi þingmenn séu í
standi til að vera á löggjafarsamkomu
eða yfirleitt í húsum hæfir. Viðbrögð
þingforseta við frammíköllum og
kjafthætti í þingsal eru venjulega ekki
önnur en þau að segja máttleysislega
þegar ræðumenn hrökklast úr pontu:
„Forseti vill minna á að gefa ræðu­
mönnum hljóð.“ Og síbrotagjammar­
ar glotta við tönn og halda upptekn­
um hætti.
Ef við Íslendingar hefðum varðveitt
einhverjar merkilegar þinghefðir frá
því á þjóðveldisöld væri rétt að fara
hægt í að breyta frá þeim hefðum. Þær
hefðir sem við höfum núna á þingi eru
flestar frá nýlendutíma þjóðarinnar og
niðurlægingartíma þingsins og ekki
eftirsjá að þeim. Og altént ekki þeim
ósiðum sem íslenskir þingmenn hafa
lagt sér til sjálfir á síðustu áratugum
án erlendra fyrirmynda.
Virðing þingmanna
Deilur milli þingmanna og þras um
fundarstjórn forseta eiga ekki að sjást
í þingsal fyrir framan þjóðina. Slík­
ar deilur á að setja niður fyrir lukt­
um dyrum til að Alþingi Íslendinga
haldi virðingu sinni. Sú virðing byggist
ekki á hátimbruðu titlatogi né stöðl­
uðum jakkafötum. Hún byggist ekki
á úthaldi við málþóf eða maraþon­
ræðumennsku. Hún byggist á gagn­
kvæmri virðingu stjórnar og stjórnar­
andstöðu fyrir meirihlutaumboði og
minnihlutaumboði. Hún byggist á
lausnamiðaðri hugmyndafræði, ekki
á gamaldags þjösnagangi. Grámyglur
í störukeppni eru ekki það sem þjóðin
þarf á að halda.
Sandkorn
Þ
að áfall sem ríkissjóður
hefur orðið fyrir vegna
Sparisjóðsins í Keflavík er
með slíkum endemum að
nauðsynlegt er að ítarleg
rannsókn fari fram á stjórnendum
sparisjóðsins og aðkomu ríkisins
við yfirtökuna. Hinn pólitíski þáttur
málsins má ekki verða út undan í
þeirri skoðun. Steingrímur J. Sig­
fússon fjármálaráðherra er helsti
ábyrgðarmaður þess gjörnings að
fella sparisjóðinn undir Landsbank­
ann.
Í upphafi var látið í veðri vaka
að yfirtakan á hinum volaða spari­
sjóði myndi ekki kosta skattgreið­
endur mikið. Nú er komið á daginn
að reikningurinn hljóðar upp á 25
milljarða króna. Það er ekki í boði
að skattgreiðendur taki á sig slíka
byrði án þess að upplýst verði að
fullu um ábyrgð þeirra sem stýrðu
bankanum í þrot og síðar þeirra
sem skrifuðu upp á yfirtökuna.
Saga Sparisjóðsins í Keflavík í
seinni tíð er mörkuð spillingarfnyk
þar sem vinir skiptust á lánum. Í
Keflavík gengu menn á skítugum
skónum um fjárhirslur bankans og
krosslánuðu hver öðrum. Hags­
munaþræðir spillingar lágu um
stjórn sparisjóðsins, bæjarstjórnina
og meira að segja inn í verkalýðsfé­
lagið. Sukkið var takmarkalítið. Það
er nauðsynlegt að rekja alla þessa
þræði upp og skoða hvað fór úr­
skeiðis.
Afleiðingarnar af hruni spari­
sjóðsins eru um allt land. Stór­
veldisdraumar stjórnenda Spari­
sjóðsins í Keflavík voru miklir í allri
óráðsíunni. Þeir sölsuðu undir sig
sparisjóði um allt land og nú ligg­
ur eftir sviðin jörð. Fjöldi stofnfjár­
festa er í sárum fjárhagslega. Sumir
misstu allt sitt og eru á vonarvöl. Og
byggðarlög misstu bankaútibú sín
ofan í svartholið í Keflavík.
Afleiðingarnar af framgöngu
þeirra sem stýrðu Sparisjóðnum
í Keflavík eru hrikalegar. Fólk og
byggðarlög eru í sárum eftir spill­
ingarkennda óreiðuna. Bæði fyrrver­
andi og núverandi fjármálaráðherra
hafa vísað ábyrgðinni á stjórnendur
sparisjóðsins og benda á að eigna­
safn sparisjóðsins sé rýrara en gert
hafi verið ráð fyrir. Það kann að vera
rétt mat en eigi að síður verður að
skoða þátt stjórnvalda í málinu og fá
fram pólitíska ábyrgð.
Stuð í gestastofu
n Hjónin Ásta K. Ragnarsdóttir
og Valgeir Guðjónsson tónlist­
armaður hafa um árabil rekið
veisluþjón­
ustu í Reykja­
vík. Undan­
farið hafa
þau verið við
Tryggvagötu í
sama húsi og
DV. En nú er
orðin breyting á því þau eru
flutt í svokallaða gestastofu
Björgólfs Guðmundssonar á
Lækjartorgi. Stofan var byggð
sem eins konar montstofa til
þess að fólk gæti notið þess í
góðum félagsskap að sjá tón­
listarhúsið Hörpu rísa. Þar
verður stuð á næstunni.
Strigakjafturinn
n Strigakjafturinn Björn Valur
Gíslason á það til að hlaupa
út undan sér og gefa yfirlýs­
ingar sem
eru hand­
an velsæmis.
Þetta gerðist
þegar hann
kallaði Ólaf
Ragnar Gríms-
son forseta­
ræfil. Fleiri dæmi eru um slíkt.
Hápunkti ósvífninnar náði
Björn Valur þegar hann ýjaði
að því á næturfundi að Jón
Gunnarsson þingmaður væri
ölvaður. Hann baðst síðan
nauðugur afsökunar á um­
mælunum en var sniðgenginn
af Sjálfstæðisflokknum.
Of seint í eigið
partí
n WOW air bauð blaða­
mönnum og gestum til veislu
í París eftir jómfrúarflug sitt.
Voru mættir til veislunnar
ferðamálafrömuður í Frakk­
landi, Berglind Ásgeirsdóttir,
sendiherra Íslands í París, auk
blaðamanna og starfsfólks
og stofnenda WOW air sem
boðið var til Parísar. Einhver
seinkun varð í jómfrúarflug­
ið til Parísar, en þakkaði Skúli
Mogensen ítölskum flugmönn­
um það að vélin var þrátt fyr­
ir tafirnar komin, nánast á
réttum tíma til Parísar. Færni
og stundvísi ítölsku flug­
mannanna naut þó ekki við
þegar að hópur WOW ferðað­
ist um París því hann mætti
einum og hálfum tíma of seint
í eigið boð.
Gissur skíthræddur
n Gissur Sigurðsson frétta­
maður er einn harðskeytt­
asti húmoristi ljósvakans.
Á mánudagsmorgun komst
hann að því
að Sigurjón
Magnús Egils-
son, útvarps­
maður og
fyrrverandi
fréttastjóri,
hefði stokkið
inn í útsendingu vegna veik­
inda Heimis Karlssonar. Lýsti
sá glaðbeitti Gissur því yfir að
hann væri skíthræddur. Héldu
þá einhverjir að hann væri
að vísa til frægra Bakþanka í
Fréttablaðinu um liðna helgi
þar sem blaðamaðurinn Berg-
steinn Sigurðsson hraunaði yfir
Sigurjón fyrir yfirgang gegn
undirmönnum. Svo var þó
ekki og var athugasemd Giss­
urar almenns eðlis.
… lagið Eilíf ást hafi
leitt okkur saman
… breiðst út eins
og faraldur
Herbert Guðmundsson sem er trúlofaður Lísu Dögg Helgadóttur. – DV Ómar Ragnarsson um rassskellingar handboltamanna. – omarragnarsson.blog.is
Svarthol í Keflavík„Fjöldi
stofnfjár-
festa er í sárum
Grámyglur eða
stjórnmálamenn?
Útgáfufélag: DV ehf. Stjórnarformaður: Ólafur M. Magnússon Ritstjórar: Jón Trausti Reynisson (jontrausti@dv.is) og Reynir Traustason (rt@dv.is) Fréttastjóri: Ingi Freyr Vilhjálmsson (ingi@dv.is)
Umsjón helgarblaðs: Ingibjörg Dögg Kjartansdóttir (ingibjorg@dv.is) Umsjón innblaðs: Kristjana Guðbrandsdóttir (kristjana@dv.is) Framkvæmdastjóri: Stefán T. Sigurðsson (sts@dv.is)
Sölu- og markaðsstjóri: Heiða B. Heiðarsdóttir (heida@dv.is) Hönnunarstjóri: Jón Ingi Stefánsson (joningi@dv.is) Umbrot: DV Prentun: Landsprent Dreifing: Árvakur DV á netinu: DV.is
F R J Á L S T, Ó H Á Ð D A G B L A Ð
Heimilisfang
Tryggvagötu 11
Hafnarhvoli, 2. hæð
101 Reykjavík
FRéTTASkoT
512 70 70 DV áskilur sér rétt til að birta aðsent efni blaðsins á stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds. Öll viðtöl blaðsins eru hljóðrituð. Notkun á efni blaðsins er óheimil án samþykkis.
512 7000
512 7010
512 7080
512 7050
AÐALnúmeR
RiTSTJÓRn
ÁSkRiFTARSími
AuGLýSinGAR
16 13. júní 2012 Miðvikudagur
Leiðari
Reynir Traustason
rt@dv.is
Kjallari
Þráinn
Bertelsson
„Augljóst er að
stjórn sem hef-
ur það vinnulag að láta
óafgreidd mál safnast
saman og hyggst af-
greiða þau í lok þings er
að gefa stjórnarandstöðu
gullið tækifæri til að gera
fyrirsát og taka mál í
gíslingu með málþófi.