Dagblaðið Vísir - DV - 13.07.2011, Blaðsíða 3

Fréttir | 3Miðvikudagur 13. júlí 2011
Töskurnar týndar
í þrjár vikur
Íslenskar mæðgur búsettar í Noregi
ákváðu að fara með Iceland Express
í draumaferð dótturinnar til Nash­
ville í Bandaríkjunum. Ferðalagið
byrjaði með sex tíma seinkun á flugi
mæðgnanna frá Osló til Keflavík­
ur, þaðan sem þær áttu að fara með
tengiflugi til Boston. „Ég var farin að
hafa áhyggjur af fluginu til Boston,
en mér var allan tímann sagt að hafa
ekki áhyggjur því vélin biði eftir okk­
ur á Íslandi,“ segir Harpa Brynjars­
dóttir. „Þegar við komum til Íslands
var okkur tjáð að við kæmumst ekki
með vélinni til Boston, því það væri
búið að loka henni og okkur yrði
komið fyrir á hóteli.“ Á endanum
fengu mæðgurnar að fara í vélina til
Boston frá Keflavík en hún var enn
við flugvallarhliðið þegar þeim var
fyrst meinað að fara um borð. „Eftir
miklar fortölur fengum við að fara
um borð, en farangurinn okkar ekki
og átti hann að koma daginn eftir.“ Sú
varð hins vegar ekki raunin.
Töskurnar komu aldrei
Þrátt fyrir að yfir tuttugu dagar séu
liðnir frá því að mæðgurnar lögðu
af stað í draumaferðalagið til Nas­
hville hefur ekkert spurst til farang­
ursins en töskurnar komu aldrei til
Boston. „Ég sá töskurnar okkar á
vagni fyrir utan vélina. Ég ítrekaði
að ég færi frá Boston morguninn
eftir og þá yrði að senda þær á hót­
elið okkar í Nash ville. Ef þær væru
ekki komnar eftir tíu daga til Nas­
hville þyrfti hann að koma til Ver­
mont, en það var næsti áfangastað­
ur hjá okkur,“ segir Harpa sem er
afar ósátt við að töskurnar hafi verið
skildar eftir á Keflavíkurflugvelli til
að byrja með. „Enn hef ég ekki séð
farangurinn minn og enginn virð­
ist vita hvert hann fór,“ segir hún
og bætir við að erfitt hafi verið a ná
sambandi við fulltrúa fyrirtækisins.
„Loksins þegar við náðum inn til
þeirra vissu þeir ekki neitt um hvar
farangurinn hafði endað. Þetta setti
óneitanlega strik í reikninginn hjá
okkur því þessi ferð átti að vera allt
annað en verslunarferð. Við þurft­
um því að byrja á því þegar til Nas­
hville var komið að kaupa það allra
nauðsynlegasta,“ segir hún.
Fengu 23 þúsund króna bætur
Ferðin stóð í um tíu daga og var
ekkert annað í stöðunni hjá þeim
mæðgum annað en að kaupa sér ný
föt og nauðsynjar. „Strax sama dag
og við komum heim fór ég á skrif­
stofuna til þeirra, þar skilaði ég inn
kvittunum fyrir því sem ég hafði orð­
ið að kaupa og þá segir starfsmaður­
inn: Keyptir þú svona mikið? Það var
eins og hann gerði sér ekki grein fyrir
að við vorum búnar að vera farang­
urslausar í 10 daga og þurftum því
að kaupa allt það nauðsynlegasta í
fatnaði og snyrtivörum,“ segir Harpa
sem er hneyksluð á viðbrögðum Ice­
land Express. Harpa segir að eftir að
hún fékk að tala við yfirmann þess
starfsmanns sem hún talaði fyrst við
á skrifstofu flugfélagsins hafi hún
fengið 200 dali, jafnvirði um 23.000
króna, í bætur vegna innkaupanna
sem þær mæðgur neyddust til að
standa í.
Ekki samkvæmt venjum
Matthías Imsland, forstjóri Iceland
Express, segir að venjulega fái fólk
endurgreitt þurfi það að kaupa sér
föt og nauðsynjar ef farangur skil­
ar sér ekki á réttum tíma. „Ef taska
er of sein áttu strax rétt á 100 doll­
urum án þess að sýna neinar kvitt­
anir eða slíkt og svo getur þú keypt
föt og slíkt, innan eðlilegra marka,
og fengið endurgreitt,“ segir hann.
„Ef töskur týnast og fólk þarf að
vera án fata að þá getur það keypt
innan hófsamlegra marka, komið
með kvittanir og fengið endurgreitt.
Þetta er sambærilegt og hjá öðrum
flugfélögum sem við höfum kynnt
okkur.“
Matthías segir að í tilviki mæðgn­
anna hafi dregist að endurgreiða
þeim umframlágmarksskaðabæt­
urnar þar sem Harpa hafi ekki haft
auðkennisnúmer tasknanna með
sér þegar hún kom á skrifstofu
félagsins.
Sagt að leita sjálf að töskunum
Harpa segist ekki sátt við viðbrögð
Iceland Express en henni var bent á
að leita sjálf að töskunum á flugvell­
inum í Boston þegar hún færi til baka
frá Bandaríkjunum. Hún gerði það
engu að síður en fékk þau svör að
töskurnar hefðu aldrei komið til Bos­
ton. „Ég leitaði líka að þeim í Kefla­
vík þegar ég kom hingað, en ekkert
fannst,“ segir Harpa.
Þegar til Íslands var komið fór
hún og spurði flugfélagið hvar tösk­
urnar hefðu mögulega geta endað.
„Ég spurði hvort það væri möguleiki
að töskurnar væru í Kanada, það átti
að athuga það. Ég hringdi aftur síð­
astliðinn föstudag og þá kannaðist
enginn neitt við þetta mál á skrifstof­
unni og ég þurfti að endurtaka allt í
enn eitt skiptið,“ segir Harpa og bætir
við: „Það er sama hvert ég leita, ég fæ
engin svör. Sorglegast er að ef tösk­
urnar hefðu verið settar í vélina þeg­
ar við fórum til Boston hefði þetta
aldrei gerst og þá hefðum við slopp­
ið við öll leiðindi sem þessu fylgdu.
Og ég tala nú ekki um tímaeyðslu og
óþarfa fjárútlát.“
n Fóru til Bandaríkjanna með Iceland Express – en töskurnar ekki n Fengu 11.770
krónur hvor til að kaupa föt og snyrtivörur fyrir 10 daga ferð n Töskurnar enn týndar
Aðalsteinn Kjartansson
blaðamaður skrifar adalsteinn@dv.is
Mæðgurnar í Nashville Ferðin
átti að vera draumaferð dótturinnar
til Nashville í Bandaríkjunum.
MyNd Harpa BryNjarSdóTTIr
„Það er sama
hvert ég leita,
ég fæ engin svör.
Langur tími Matthías Imsland, forstjóri Iceland Express, segir að mæðgurnar hafi ekki haft auðkennisnúmer tasknanna. Þess vegna hafi
dregist að endurgreiða þeim.
Engar nauðganir á Bestu:
NEI! Mikilvægur
áróður
Svipaður fjöldi hátíðargesta var á Bestu
útihátíðinni og á Eldborgarhátíðinni á
sínum tíma, eða um átta til níu þúsund
manns. Enn sem komið er hafa engin
kynferðisbrot verið tilkynnt til lögreglu
eftir helgina. Hópur frá Nei – hreyfingu
gegn kynbundnu ofbeldi, var mjög
áberandi á Bestu útihátíðinni. Þau vöktu
athygli á alvarleika nauðgana með
spjalli við hátíðargesti og dreifðu jafn-
framt límmiðum og barmmerkjum með
skýrri áletrun: NEI!
En nú stendur yfir átakið: Ef þú fékkst
ekki samþykki – þá ertu nauðgari, á
vegum hreyfingarinnar. Lögregla telur
að sýnileiki hreyfingarinnar hafi haft
eitthvað að segja um það hversu vel
hátíðin fór fram að þessu leyti.
„Besta útihátíðin er sú eina sem
hefur boðið okkur,“ segir Finnborg
Salóme Steinþórsdóttir, talskona Nei
– hreyfingar gegn kynbundnu ofbeldi,
aðspurð hvort þau ætli sér að vera
áberandi á fleiri hátíðum í sumar, til
dæmis á Þjóðhátíð í Eyjum.
„Við erum öll í sjálfboðastarfi og
höfum því ekkert fjármagn á milli hand-
anna til að fara svona sjálf, því miður.“
En hópurinn var í samstarfi við hljóm-
sveitina Quarashi og Besta útihátíðin
bauð þeim inn á hátíðarsvæðið.
Nei-hreyfingin hefur verið starfandi
frá árinu 2003 og Finnborg segir hana
hafa verið á Þjóðhátíð í Eyjum nokkrum
sinnum, en þó ekki síðustu ár. Hún telur
mikilvægt að halda áróðrinum á lofti á
slíkum hátíðum, sem og í þjóðfélaginu
almennt.
Þrátt fyrir að vel hafi gengið á Bestu
hátíðinni og fólk hafi tekið Nei-hópnum
vel vill Finnborg hvetja fólk áfram til að
tilkynna ef eitthvað kemur fyrir.
„Þetta er í raun bara til að vekja
athygli á því að allir eiga að geta
skemmt sér á útihátíð án þess að verða
fyrir ofbeldi.“
sterkt deyfilyf en ekki var vitað ná­
kvæmlega hvaða lyf það var. Sjálfan
grunar föður hennar að um smjör­
sýru hafi verið að ræða, miðað við
þau einkenni sem dóttir hans sýndi
og sýnir enn.
„Hún hefur verið mjög utan við
sig og alls ekki með sjálfri sér. Hún
talar í eins atkvæðis orðum og er al­
veg úti að aka eins og er. Það tekur
sennilega einhverja daga fyrir hana
að ná sér eftir þetta. Hún er einstæð
móðir með lítið barn og maður þakk­
ar bara fyrir að ekki fór verr.“
Englar dauðans
Faðir stúlkunnar vonar að með því að
segja sögu dóttur sinnar komi hann
í veg fyrir að fleiri lendi í aðstæðum
sem þessum. Hann vill brýna fyrir
fólki að fara varlega og neyta aldrei
áfengis sem aðrir eru með.
„Dóttir mín er 26 ára gömul og er
því enginn krakki. Hún er í háskóla,
er ábyrg og ekki í neinu rugli. Ef þetta
getur komið fyrir hana getur þetta
komið fyrir hvern sem er. Það er ekki
uppörvandi að einhverjir óprúttnir
aðilar séu að leika sér með eiturlyf
til þess að gera stelpur meðvitundar­
lausar og misnota þær. Þetta er bara
viðbjóður.“
Hann ítrekar að hann sé mjög
ánægður með læknisþjónustuna
sem var á staðnum og að ekki sé neitt
við skipuleggjendur útihátíðarinnar
að sakast.
„Þetta er ekki útihátíðinni að
kenna, heldur þessum englum dauð­
ans sem mæta þangað. En ég bið fólk
sem ætlar að fara á útihátíðir í sum­
ar að hafa þetta hugfast: Ef þú opn­
ar ekki flöskuna eða bjórinn sjálf, þá
skaltu ekki drekka innihaldið.“