Dagblaðið Vísir - DV - 05.08.2011, Page 33

ana sem tróð upp á Hinsegin dögum
á fimmtudagskvöldið en þeir félagar
sendu frá sér sína fyrstu plötu í júní.
„Ég hef verið viðloðandi tónlist frá
unglingsárum en þar til við komum
fram á Hinsegin dögum hafði ég ekki
komið fram á sviði í 27 ár. Það hefur
alltaf verið mikil tónlist í fjölskyldu
minni og ég man ekki eftir móður
minni öðruvísi en syngjandi við pott-
ana. Pabbi spilar líka á harmónikku
og Rúnar Þór bróðir minn hefur verið
í hljómsveitum frá 14 ára aldri. Sjálf-
ur var ég í pönkhljómsveitinni Reflex
en því ævintýri lauk eftir að Rúnar fór
að gefa út plötur og ég fór að semja
texta fyrir hann.“
Heimir segir plötuna hafa feng-
ið ágæta dóma í Fréttablaðinu en
að annars hafi lítið verið fjallað um
hana. „Ég bjóst ekkert við að þetta
yrði mega hittari – sumarplata ársins
– en hún hefur ekki fengið mikla spil-
un,“ segir hann og bætir við að hann
hræðist ekki gagnrýnina.
„Auðvitað er ég aðeins spéhrædd-
ur þegar kemur að tónlist minni en
ég geri mitt besta og get ekki betur.
Mér er ekki sama hvað fólki finnst
en fólk má alveg gagnrýna mig. Hins
vegar er Þór Eldon og allir þeir tón-
listarmenn sem unnu með mér það
miklir fagmenn að ég tek því illa ef
fólk gagnrýnir hljóðfæraleikinn.“
Þegar hann er spurður hvort hann
sé góður söngvari hugsar hann sig
lengi um. „Góðir söngvarar eru þeir
sem syngja frá hjartanu og það geri
ég. Ég er kannski ekki með mesta
raddsviðið, ég er engin Maria Callas
eða Freddy Mercury, en þau hefðu
verið slappir söngvarar ef þau hefðu
ekki sungið ekki frá hjartanu. Ef fólk
meðtekur og hefur sama hjartalag
og ég, skynjar það að þetta er sung-
ið með mestu einlægni sem hægt er.
Vonandi skilar það sér. Ef ekki þá er
ég á meðal lélegustu söngvara lands-
ins og þótt víðar væri leitað.“
Áfall að missa mömmu
Heimi Má er margt til lista lagt en
hann hefur gefið út fimm ljóðabæk-
ur. Hann og Þór Eldon kynntust ein-
mitt þegar þeir voru báðir götuskáld
í Reykjavík, upp úr 1980. Hann seg-
ir skáldin í grunninn alltaf yrkja um
það sama, það er ástina, söknuðinn,
lífið og dauðann. „Sjálfur hef ég bara
ort eitt ljóð um ævina og er alltaf að
reyna að gera það fyrsta betra,“ seg-
ir hann en textarnir á plötunni fjalla
nokkrir um sorgina.
Móðir Heimis lést eftir stutta bar-
áttu við krabbamein en platan var
gefin út á afmælisdegi hennar. „Móð-
ir mín fæddist 9. júní og lést 30. janú-
ar 2008. Fráfall hennar var mikið áfall
fyrir mig en mamma var minn besti
vinur og aðdáandi númer eitt,“ segir
hann og bætir við að það hafi komið
honum á óvart hve erfiður móður-
missirinn reyndist honum.
„Við Þór byrjuðum að vinna sam-
an ári seinna og eftir á að hyggja var
sú vinna mín leið út úr söknuðinum
og sorginni. Ég veit ekki hvað hefði
komið fyrir mig annars. Söknuðurinn
var svo gífurlega mikill að á köflum
var ég við að gefast upp,“ segir hann
og bætir við að platan beri keim af
þeim söknuði. „Við mamma vorum
miklir félagar. Ég er yngstur systkin-
anna og dekurbarn og ég held að ég
hefði ekki getað gert neitt sem hefði
valdið henni vonbrigðum. Og hún
gerði aldrei neitt sem olli mér von-
brigðum. Þetta var einlæg og óslit-
in ást frá því að ég opnaði augun og
horfði á hana í fyrsta skiptið þar til
hún lést,“ segir hann og söknuðurinn
leynir sér ekki í röddinni.
Rauðu börnin og hvítu börnin
„Pabbi er líka yndislegur og mikill
vinur minn líka. Hann er allt öðru-
vísi manneskja en mamma var. Hann
er hvatvís framkvæmdamaður en
þó líka tilfinningamaður, eins og við
öll í fjölskyldunni. Ég hef réttlætis-
kenndina frá pabba og hann kenndi
mér líka að það er alltaf betra að
segja sannleikann vegna þess að lyg-
in kemur alltaf í bakið á manni. Lyg-
ar bjóða aðeins upp á að vera sleginn
niður aðeins seinna,“ segir hann og
bætir við að þau systkinin séu einn-
ig náin.
„Við erum fjögur systkinin, tvö
rauðhærð eins og pabbi og tvö ljós-
hærð eins og mamma. Ég og syst-
ir mín erum hvítu börnin og bræð-
urnir þau rauðu. Við systkinin erum
í reglulegu sambandi en þar sem við
Rúnar höfum unnið saman í tónlist-
inni erum við nánari, svona frá mín-
um bæjardyrum séð. Systir mín er
líka alltaf boðin og búin og fannst
til dæmis ömurlegt að sjá gluggana
heima hjá mér og hafði saumað og
sett upp gardínur í stofunni hjá mér
áður en ég vissi af.“
Kynhneigðin kom fjölskyldunni
ekki við
Þegar Heimir kom út úr skápnum
var hann í sambandi með konu. „Ég
kynntist stelpu þegar ég var 17 ára og
var með henni þar til ég var 24 ára.
Sennilega hef ég vitað að ég væri
hommi frá því ég var fimm, sex ára en
ég hélt bara að allir karlmenn væru
eins og ég. Um tvítugt komst ég að
því að svo var ekki og það var mikið
áfall. Ég og Kristín, mín fyrrverandi,
vorum og erum miklir vinir. Það er
ekkert mál að slíta ástarsambandi
en erfiðara að slíta vináttusambandi.
Það eru engin illindi á milli okkar en
þetta var mjög erfitt. Ekki síður fyr-
ir hana. Hún var fyrsta manneskjan
sem vissi að ég væri hommi,“ segir
hann og bætir aðspurður við að hana
hafi ekkert grunað.
„Ekki frekar en mig. Alnæmi hafði
verið mikið í umræðunni sem hinn
nýi sjúkdómur. Enginn vissi ná-
kvæmlega hvernig hann smitaðist en
ég passaði mig á því að vera ekki með
karlmönnum. En svo kom að því að
ég gerði það og þá varð ég að segja
henni frá og þar með var það komið
á yfirboðið og ekki aftur snúið.“
Hann segist ekki hafa fundið þörf
á að tilkynna fjölskyldunni að hann
væri samkynhneigður. Þeim hafi í
raun ekki komið málið við. „Ég hafði
verið út úr skápnum í þrjú ár þegar
ég flutti norður með þáverandi kær-
asta mínum en hafði ekkert sagt for-
eldrum mínum. Það kom að því að
systir mín spurði mig hvort ég ætl-
aði ekki að útskýra þetta og ég sagð-
ist alveg geta það ef þau vildu það.
Mér fannst þetta bara nokkuð aug-
ljóst. Ég hafði verið með konu en var
núna með manni. Foreldrar mín-
ir og systkini studdu mig frá fyrstu
stundu og ég fann aldrei fyrir því
að ég væri minna bróðir þeirra eða
sonur en áður. Það fyrsta sem pabbi
spurði mig var hvort þetta þýddi að
hann  yrði að ganga í samtökin 78.
Þegar ég neitaði því sagðist hann nú
samt ætla að gera það.“
17 ára aldursmunur
Heimir hefur verið í sambúð með
Kanadamanninum Jean Franco-
is Tessier undanfarin tíu ár. Sautj-
án ára aldursmunur er á honum og
Sjonna, eins og Heimir kallar hann.
„Við kynntumst á netinu, það er ekk-
ert leyndarmál, á gay.com. Við höfð-
um spjallað saman í marga mánuði
og það stóð ekkert til að við yrðum
par en svo átti ég ferð til Kanada og
þá hittumst við. Við erum búnir að
vera saman síðan hann var 21 árs
og ég 38 ára. Aldursmunurinn hef-
ur aldrei skipt okkur máli. Hann er
einbirni og ég er yngstur af fjórum
systkinum.
Sjonni hefur sennilega verið kall-
aður nörd í Kanada. Hann er mjög
vel lesinn og löngu áður en ég kynnt-
ist honum hafði hann lesið þýðingar
helstu skálda á Íslandi. Við byrjuðum
að spjalla saman vegna áhuga hans á
Íslandi og íslenskum veruleika en það
var Björk sem kveikti þennan neista
hjá honum. Sjonni er stoltur Íslend-
ingur og talar alltaf um „okkur“ þegar
hann talar um Íslendinga. Hann er al-
veg jafn mikill Íslendingur og Kanada-
maður. Hann skilur íslensku fullkom-
lega, les öll íslensku blöðin og horfir
á fréttir og hefur skoðanir á mönnum
og málefnum. Hann veit örugglega
meira um landið að sumu leyti en ég.
Allavega þegar kemur að tónlist.
Kannski er það aldursmunurinn
en hann veit upp á hár hvað er að
gerast í íslenskri tónlist og hefur al-
gjörlega séð um að kaupa tónlist inn
á heimilið síðustu tíu árin. Hann er
ástríðufullur bókasafnari og tónlistar-
unnandi og elskar meðal annars Ellý
Vilhjálms og á allt sem hefur verið gef-
ið út með henni,“ segir Heimir og að-
dáun hans skín úr hverju orði hans.
Kærastinn fékk líka
starfstilboð
Það eru einnig kaflaskil í lífi Jean
Francois en í sömu viku og Heimi
bauðst starfið hjá Iceland Express
fékk hann spennandi starfstilboð.
„Sjonni hefur ferðast mjög mikið,
ferðalög eru hans ástríða og hafa ver-
ið allt okkar samband. Ef ég ferðast
vil ég vera á lágmark fjögurra stjörnu
hóteli með morgunmat innifalinn
en hann getur gist á sófa heima hjá
einhverri kerlingu í Zagreb. Hann
hefur ferðast um alla Austur-Evr-
ópu og víðar. Ég veit eiginlega ekki
hvert hann hefur ekki farið og hann
talar sjö eða átta tungumál. Í einu af
sínum ferðalögum kynntist hann, í
Moskvu, konu sem er frá Quebec líkt
og hann. Hún var nýlega kosin á þing
í Kanada og hefur beðið Sjonna um
að vera aðstoðarmaður sinn. Núna
hefst því nýr spennandi og skemmti-
legur kafli í hans lífi og ég er ofsalega
ánægður með að fá að fylgjast með.
Sjonni hefur starfað sem þjónn á Ís-
landi síðustu tíu árin og þegar hann
kom af síðustu vaktinni sagðist hann
vonast til þess að hann ætti aldrei aft-
ur eftir að heyra: „Átta cappuccino.“
Nema hann væri að panta sjálfur.“
Táfýla, skítugt hár og skap-
brestir
Jean Francois flytur til Ottawa í Kan-
ada og fer strax á sunnudaginn og
Heimir ætlar að fylgja honum vestur.
Aðspurður óttast hann ekki að fjar-
lægðin gangi af sambandinu dauðu.
„Í dag er hann að ferðast allt upp í
fimm mánuði á ári. Þetta er ekki allt
hold, lífið. Líka andi. Það er jafn mik-
ilvægt að huga að andanum eins og
holdinu. Ástarsamband án vináttu er
ekkert ástarsamband.
Ekkert ástarsamband lifir ef þú
ert ekki vinur makans. Upphaflegi
neistinn, sem allir sem hafa orðið
ástfangnir þekkja, endist ekki lífið.
Fljótt ferðu að verða var við táfýlu,
illa þrifið hár og skapbresti. Þá verð-
ur þú að vera vinur manneskjunn-
ar eða ekki, því að lokum snúast öll
sambönd um vináttu. Bestu ástar-
samböndin eru dýpstu vináttusam-
böndin og það eru samböndin sem
lifa,“ segir Heimir og bætir við að
þeir Jean Francois deili sameigin-
legum húmor. „Við hlæjum að sömu
hlutunum og mín reynsla er að fólk
sem þú getur hlegið með er fólk sem
þú getur lifað með.“
Engin ást án vináttu
Eins og gengur og gerist hefur ým-
islegt gengið á í sambandi þeirra
Jean Francois. Þeir voru í staðfestri
sambúð en skildu og búa nú sam-
an í miðborginni ásamt kisunni
Snæfríði Ósk Tessier. „Ég átti tvær
kisur en hann Blíðfinnur minn dó.
Hann varð fyrir bíl þegar hann var
að fara yfir gangbraut svo hann var í
rétti. Kisinn dó fimm dögum á und-
an mömmu svo þetta var mjög erf-
itt tímabil sem dró mig mjög langt
niður. Þá var það vináttan við Þór
Eldon sem bjargaði mér. Góðir vin-
ir, sem eru góðir við þig og þú ert
góður við, eru mikilvægastir af öllu.
Ekkert er mikilvægara en ástin en
það er engin ást án vináttu. Hún er
grundvöllurinn. Á endanum snýst
þetta allt um fólkið sem þú elskar,“
segir Heimir sem verður fimmtugur
á næsta ári. „Að eldast er bæði ógn-
vænlegt og spennandi. Meðalaldur
íslenskra karlmanna eru 78 ár, held
ég, en ef þú reykir, eins og ég, þá
deyrðu fyrr svo ég er á seinni hlutan-
um. En það er allt í lagi. Ég er krist-
inn maður og veit að vistin verður
góð hjá Jesú.“
Kemur engum við hvað ég kýs
Þrátt fyrir að Heimir sé að yfirgefa
fréttamannsstarfið segist hann alls
ekki vera kominn með nóg af skark-
alanum og látunum sem því fylgja.
„Langt í frá og ég afskrifa ekki að ég
snúi til baka. Miðað við eftirlauna-
aldur á Íslandi í dag á ég 17 ár eftir og
varla er ég að fara að vinna hjá Ice-
land Express næstu 17 árin. Enginn
veit hvað framtíðin ber í skauti sér og
ég hef ekki hugmynd um hvar ég verð
eftir fjögur, fimm ár. Það er það sem
gefur lífinu gildi.
Fréttastarfið á mjög vel við mig.
Eins og allir fréttamenn þá er ég of-
boðslega forvitin. Nú er ég að fara
vinna í félagi sem ég hef smá nasaþef
um hvað snýst en á eftir að læra svo
margt og á meðan er gaman.“
Hann segir þrálátan orðróm
um tengsl hans við Samfylkinguna
leiðigjarnan. „Það sjá allir hvað
ég er að gera og það geta allir lagt
sitt mat á það. Ég hef alltaf kom-
ið til dyranna eins og ég er klædd-
ur og hef aldrei farið í neinar felur
með hvað ég stend fyrir. Það myndi
örugglega koma mörgum á óvart ef
þeir vissu hversu marga flokka ég
hef kosið um ævina en það kemur
ykkur ekkert við hvað ég kýs frek-
ar en það kemur mér við hvað aðr-
ir kjósa. En ekki láta ykkur detta í
hug eina sekúndu að ég sé einhver
örugg innistæða inni á pólitískri
sparisjóðsbók Samfylkingarinnar –
að það sé hægt að ganga að mínu
atkvæði sem vísu. Ef fólk heldur því
fram ætti það að snúa sér að öðrum
spádómum,“ segir Heimir sem hef-
ur sjálfur tekið þátt í stjórnmálum,
sem fulltrúi vinstrimanna í stúd-
entaráði 1987–1989 og árið 1999
þegar hann gaf kost á sér í prófkjöri
Samfylkingarinnar í Reykjavík auk
þess sem hann var framkvæmda-
stjóri Alþýðubandalagsins um ára
bil.
Sjúkur og ljótur heimur
Heimir segist búinn með sinn
pólitíska kvóta. „Þegar þú hefur
einu sinni séð inn í afturendann á
stjórnmálum langar þig aldrei aft-
ur að fara þangað inn. Ég ber virð-
ingu fyrir stjórnmálamönnum allra
flokka, þeir eru jafn nauðsynleg-
ir og kalda og heita vatnið, en að
vera inni í þessum heimi er sjúkt
og slítandi. Stjórnmálamenn þurfa
alltaf að vera með hugann við það
hvort andstæðingar og jafnvel sam-
flokksmenn séu að brýna hníf-
ana, tilbúnir að stinga þig í bak-
ið. Þetta er ljótur heimur og ég hef
enga löngun til að tilheyra honum.
Hins vegar ef einhver vildi gera mig
að framkvæmdastjóra Sameinuðu
þjóðanna þá myndi ég hugsa mig
um í hálfan dag.“
Eins og vanalega ætlar Heimir að
taka virkan þátt í Hinsegin dögum.
Hann er bjartsýnn á þátttöku lands-
manna og gefur lítið fyrir blammer-
ingar þeirra sem segjast ekki hafa
neitt á móti samkynhneigðum ef
þeir gætu bara látið sig hverfa inn
í fjöldann. „Þeir sem láta gönguna
fara í taugarnar á sér mega halda
sig heima. Það gengur nú ýmislegt
á hjá þeim sem kalla sig „straight“,
það er ekki eins og þeir séu alltaf
í einhverjum himnadansi. Ég hef
fengið að heyra af hverju ég þurfi
alltaf að vera að tala um samkyn-
hneigð en spyr þá á móti af hverju
allar bækur, þættir og umræður yfir
höfuð snúist ekki um neitt annað
en kynlíf, barneignir og vandamál
straight fólks. Fólk ætti nú að líta
sér aðeins nær áður en það heldur
svona ræður.“
Viðtal | 33Helgarblað 5.–7. ágúst 2011
Kynhneigðin kom engum við Heimir var í sambandi með konu þegar hann kom út úr
skápnum, 24 ára. Hann hafði verið úti úr skápnum í þrjú þegar hann sagði fjölskyldu sinni frá.
Mynd GunnaR GunnaRSSon
„Þetta var einlæg
og óslitin ást frá
því að ég opnaði augun
og horfði á hana í fyrsta
skiptið þar til hún lést.
„Það fyrsta sem
pabbi spurði mig
var hvort þetta þýddi
að hann yrði að ganga
í samtökin 78. Þegar ég
neitaði því sagðist hann
nú samt ætla að gera
það.
Sendi frá sér plötu Heimir og sykurmolinn fyrrverandi Þór Eldon mynda tvíeykið Hnotu-
brjótana sem tróð upp á Hinsegin dögum á fimmtudagskvöldið.