Dagblaðið Vísir - DV - 05.08.2011, Side 36

36 | Sakamál 5.–7. ágúst 2011 Helgarblað
M
ichael Robert Ryan var
27 ára, atvinnulaus og
braskaði með fornmuni
þegar hann fór yfir um
19. ágúst árið 1987. Hann
ólst upp hjá móður sinni og á sínum
tíma leiddu bresk dagblöð getum að
því að samband mæðginanna hefði
verið „óheilbrigt“ og The Guardian
sagði hann hafa verið „mömmust-
rák“.
Hvað sem slíkum vangaveltum
líður er ljóst að þegar Michael hafði
aldur til keypti hann haglabyssu og
hóf að safna fleiri vopnum sem hann
stillti stoltur upp í glerskáp í svefn-
herbergi sínu. Hver veit nema vopn-
in hafi fyllt hann tilfinningu valds og
öryggis sem hann annars skorti.
Til að bæta gráu ofan á svart byrj-
aði hann að spinna upp sögur og
guma sig af verkum sem áttu sér enga
stoð í raunveruleikanum; að hann
hefði verið í fallhlífaherdeild breska
hersins, að hann ætti skotvopna-
verslun og fleira í þeim dúr. Fylltist
Michael gjarna mikilli reiði ef fólk bar
brigður á sannleiksgildi raups hans.
Árátta hans hvað hermennsku
varðaði varð til þess að hann keypti
sér herjakka, búnað af því tagi sem
hermenn nota til að komast af í
óbyggðum og fleira í þeim dúr. Þegar
hann framdi fjöldamorðið átti hann
og hafði leyfi fyrir sex skotvopnum,
þar á meðal Beretta-skammbyssu og
tvo hálfsjálfvirka riffla.
„Svartklæddur maður skaut
mömmu“
Fyrsta fórnarlamb Michaels Roberts
Ryan var Susan Godfrey sem hafði
farið í lautarferð til Wiltskíris, um 11
kílómetrum vestur af Hungerford,
með tveimur börnum sínum, 4 og 2
ára. Michael beindi byssu sinni að
Susan, skipaði henni að setja börnin
í aftursæti bifreiðar hennar, rak hana
síðan inn í nálæga runna og skaut
hana þrettán skotum í bakið.
Lögreglan fékk vitneskju um
morðið eftir að börn Susan báru sig
upp við aldraða konu sem var þarna
ein á ferð og sögðu: „Svartklæddur
maður skaut mömmu.“
Lögregluyfirvöld voru vart búin
að bregðast við tíðindunum þegar
Michael Robert gekk berserksgang
og fjöldamorðið hófst fyrir alvöru.
Eftir að hafa banað Susan ók
Michael sem leið lá til Hungerford
og á bensínstöð í þriggja kílómetra
fjarlægð frá bænum gerði hann
mislukkaða tilraun til að skjóta af-
greiðslustúlkuna og lét gott heita og
hélt för sinni áfram til Hungerford.
Mótorhjólakappi sem var staddur á
bensínstöðinni varð vitni að morðtil-
rauninni, hafði samband við lögregl-
una og tilkynnti um atvikið.
Skaut á allt sem hreyfðist
Um hádegisbil urðu nágrannar
Michaels varir við hann þegar hann
kom heim til sín og setti fjölda vopna
í Vauxhall-bifreið sína. Honum til
mikillar gremju vildi bíllinn ekki fara
í gang og skaut hann þá fimm skot-
um inn í hann. Síðan rauk hann inn
til sín og lógaði hundinum sínum.
Til að fullkomna verkið skvetti hann
bensíni víða um heimilið og bar síð-
an eld að. Þetta fór að sjálfsögðu ekki
fram hjá nágrönnunum sem höfðu
samband við lögregluna.
Meðan logarnir sleiktu heimili
Michaels sótti hann haglabyssur í far-
angursrými bifreiðar sinnar og myrti
síðan nágrannahjónin, Roland og
Sheilu Mason.
Að því loknu lagði Michael af
stað fótgangandi og vel vopnum bú-
inn. Marjorie Jackson særðist þegar
hann skaut á hana þar sem hún fylgd-
ist með ferðum hans úr stofuglugg-
anum og með bros á vör skaut hann
Lisu Mildenhall, fjórtán ára stúlku,
í fótleggina þar sem hún stóð fyrir
utan heimili sitt. Þrátt fyrir að Marjo-
rie væri særð tókst henni að draga 77
ára lífeyrisþega, Dorothy Smith, í var
og hringdi síðan í David White, vinnu-
félaga eiginmanns síns Ivors, og sagði
sínar farir ekki sléttar. White bauðst til
að aka með Ivor á staðinn.
Næst varð á vegi Michaels fjöl-
skylda sem var á röltinu með hund
sinn. Þegar fjölskyldufaðirinn, Ken-
neth Clements, sá Michael gráan fyr-
ir járnum rétti hann hendurnar upp
í uppgjöf en fjölskyldu hans tókst að
hlaupa í skjól. Michael hundsaði upp-
gjafartilburði Kenneths og skaut hann
á staðnum.
Lögreglumaðurinn Roger Brere-
ton varð næsta fórnarlamb Michaels.
Michael skaut 24 skotum að bifreið
Breretons sem dó án þess að komast
út úr bifreiðinni.
Mæðgur, White og Ivor
Mæðgurnar Linda Chapman og
Alison dóttir hennar sluppu með
skrekkinn þar sem þær óku um í
mestu makindum. Michael skaut 11
skotum að bifreiðinni og hitti Alison
í mjöðmina og Lindu í vinstri öxl. Á
meðan Michael hlóð byssu sína tókst
þeim að komast undan á bílnum.
Þegar þar var komið sögu komu Da-
vid White og Ivor Jackson akandi.
Michael hafði engar vöflur á og
skaut David til bana undir stýri með
þeim afleiðingum að bíllinn endaði
á lögreglubifreið Breretons. Ivor fékk
fjögur skot í sig og þóttist vera dauður.
Og áfram hélt Michael; Abdul
Rahman Khan var skotinn til bana
þar sem hann sló garðinn sinn og
nágranni hans, Alan Lepetit, særður.
Það var kaldhæðnislegt að Lepetit
hafði aðstoðað Michael við að smíða
glerskápinn fyrir vopn hans.
Sjúkraflutningamaður sem kom
á svæðið slapp með skotsár, en þá
hafði fjölda fólks borið að enda datt
engum í hug að þarna ríkti skálmöld.
Á meðal þeirra sem bar að var
móðir Michaels og sjónin sem mætti
henni þegar hún nálgaðist heimili
þeirra var ekki falleg; heimilið í ljós-
um logum, dauðir og slasaðir eins og
hráviði, sonur hennar með alvæpni
og Ivor Jackson illa haldinn í bifreið
Davids White.
„Ó, Ivor,“ sagði hún þegar hún
opnaði bíl Whites. Síðan reyndi
hún að koma vitinu fyrir son sinn,
en bænir móður höfðu engin áhrif
á soninn sem skaut hana til bana
og særði síðan Betty Tolladay, ná-
grannakonu sem hafði ekki gert sér
grein fyrir alvöru málsins og lesið
honum pistilinn.
Fleiri fórnarlömb og sjálfsmorð
Lögreglan gerði sér grein fyrir því að
hér dygðu engin vettlingatök og að
vopnaðra lögreglumanna væri þörf,
en vopnabúr lögreglunnar í Hunger-
ford dugði ekki til. Ekki var það til
bóta fyrir lögregluna að fréttamenn
fjölmenntu á svæðið bæði í þyrlum
og bílum enda mikill fréttamatur í
boði.
Michael Robert Ryan gat enn
óhindrað haldið voðaverkum sín-
um áfram sem hann og gerði. Hann
skaut á allt kvikt sem varð á vegi
hans. Sumir sem hann gekk fram á
sluppu sárir en aðrir voru ekki svo
lánsamir. Enn aðrir voru svo lán-
samir að skot hans geiguðu eða þeim
tókst að komast í var.
Þegar öll kurl voru komin til graf-
ar var ljóst að Michael hafði orðið
sextán manns að aldurtila og fimm-
tán manns höfðu hlotið sár.
Undir lok þessa hildarleiks kom
Michael sér fyrir í skólabyggingu
sem þá var auð vegna sumarleyfa.
Lögreglan umkringdi bygginguna og
samningaviðræður hófust. Þær báru
engan árangur og undir lok þeirra
varð Michael að orði: „Ástandið í
Hungerford hlýtur að vera slæmt
núna. Ég vildi óska að ég hefði ekki
farið á fætur í morgun.“ Skömmu síð-
ar, rétt fyrir klukkan sjö um kvöldið,
framdi Michael sjálfsmorð.
Hryllingur
í Hungerford
n Hungerford-fjöldamorðið átti sér stað í Berkskíri á Englandi
n Ódæðismaðurinn var með hermennsku á heilanum
n Fjöldamorðið var það fyrsta sinnar tegundar í Bretlandi
Í ljósum logum Michael Robert skaut hundinn sinn og bar síðan eld að heimili sínu.„Ástandið í Hunger-
ford hlýtur að vera
slæmt núna. Ég vildi óska
að ég hefði ekki farið á
fætur í morgun.
Michael
Robert
Ryan Hafði
mikið dálæti á
skotvopnum og
áhuga á hernaði.
n Greip til óhefðbundinna ráða vegna vangoldinnar leigu
Óvenjuleg gíslataka
L
eigusali í Eriknauer, bæ norður
af Hedensted í Danmörku, brá
á heldur óvenjulegt ráð vegna
vangoldinnar leigu. Húsnæð-
ið sem um ræðir er lagergeymsla
og leigutakinn, Ladies Master, hafði
dregið úr hömlu að gera upp húsa-
leiguna. Ladies Master ku höndla
með það sem gjarna er nefnt kynlífs-
leikföng eða hjálpartæki ástarlífsins.
Einn góðan veðurdag hurfu úr
hillum geymslunnar kynlífsleik-
föng að verðmæti þriggja milljóna
danskra króna, eða sem samsvar-
ar um sextíu og sex milljónum ís-
lenskra króna. Leigusalinn hafði
ákveðið að grípa til sinna ráða og
fjarlægði gervilimi og fleiri leikföng
með það fyrir augum að halda góss-
inu sem gíslum þar til leiguskuldin
yrði gerð upp.
Frá þessu var greint í dagblaðinu
Vejle Amts Folkeblad í Vejle í Dan-
mörku og kom fram að lögreglan
hefði í upphafi rannsakað málið
sem rán og í blaðinu er haft eftir að-
stoðarlögreglustjóranum Lars Peder
Madsen að þegar ljóst var um hvað
allt saman snérist hefði lögreglan
ákveðið að blanda sér ekki í málið,
því ekki væri um að ræða þjófnað „…
heldur sjálftöku, og það er mál sem
við blöndum okkur ekki í.“
Í Vejle Amts Folkeblad var einn-
ig vitnað í ónafngreindan leigusala
sem tengist lagerhúsnæðinu í Erik-
nauer og staðfesti hann, samkvæmt
blaðinu, að leigusalinn hefði í raun
tekið mikinn fjölda gervilima í gísl-
ingu vegna deilu leigusalanna og
leigutakans.
Að sögn umrædds leigusala mun
vera búið að skila öllum gervilim-
unum og öðrum kynlífsleikföngum
sem nú fylla enn á ný fjölmargar hill-
ur geymslunnar.
„Það er fundin lausn í deilunni.
Þeir [Ladies Master] hafa fengið
hlutina sín til baka og við höfum
fengið fjármuni okkar,“ er haft eftir
leigusalanum í dagblaðinu.
Ekki fylgir sögunni hvort haft hafi
verið í hótunum um að taka gervi-
limina af lífi, einn af öðrum, ef ekki
yrði orðið við kröfum leigusalans.
En málið fékk í það minnsta farsæl-
ar lyktir.
Hjálpartæki ástarlífsins Gervilimir geta verið jafn vænlegir til árangurs og lifandi fólk
þegar gíslataka er annars vegar.