Dagblaðið Vísir - DV - 06.12.2013, Síða 33

Helgarblað 6.–9. desember 2013 Fólk Viðtal 33
Missti heimilið og vinnuna
„Ég er ennþá að vinna þarna.
Mér var ekki gert að yfirgefa vinnu­
staðinn strax. Standa upp frá vinnu
minni og fara og koma aldrei aftur.
Það er ljót framkoma að láta fólk
fara svona. Fólki sem þykir vænt um
vinnuna og vinnustaðinn.
Ég hef verið á RÚV meira en á
mínu eigin heimili. Ég byrjaði á
næturvöktum, svo vann ég í mörg
ár í Popplandi með Óla Palla og tók
næturvaktirnar með. Eftir 40 tíma
vinnuviku fór ég á næturvaktina um
helgar. Svona var vinnuálagið árum
saman meirihluta starfsævinnar. Ég
brann fyrir starfið. Það var bara fyrir
nokkrum árum sem ég fann að ég
þyrfti að minnka við mig. Ég ræddi
þá við Sigrúnu Stefánsdóttur, þáver­
andi dagskrárstjóra, og tjáði henni
að ég vildi hætta með næturvakt­
irnar, hún sagði: „Það kemur ekki til
greina.“ Þá vildi ég fá frí á mánudegi
eða föstudegi. Hún vildi koma til
móts við mig en bað mig þó um að
mæta á sunnudögum til viðbótar.
Hlustunin var núll og hún vildi
mann til að hífa hana upp. Ég spurði
hana: „Viltu þá að ég vinni hér alla
daga, og um næturnar um helgar og
sunnudaga líka?“ Það gekk ekki. En
það varð úr að ég tók næturvaktirnar
og hætti í Popplandi.“
Guðni Már gerir hlé á máli sínu
og fær sér einn bita af kjúklinga­
borgaranum sem hann hefur pant­
að sér. „Fyrsta lagið sem ég spilaði á
næturvaktinni eftir að mér var sagt
upp var, I Feel Free, með Cream.
Kannski var eitthvað að gerjast í mér
varðandi álagið sem hefur verið á
mér öll þessi ár.“
Hann segir niðurskurðinn hafa
byrjað í haust. Þá missti hann
þriðjudagsþáttinn sinn. „Þá hugsaði
ég nú með mér, það verða þá tíu ár
í viðbót. En það verður ekki. Upp­
sagnirnar verða ekki teknar aftur.
Skaðinn er skeður. Trúnaðar­
bresturinn er svo mikill. Það er búið
að taka af fólki svo mikið, sem ekki
er auðvelt að færa því aftur.“
Þverskurður þjóðar
Þættir Guðna, Næturvaktin svokall­
aða á Rás 2, á hug og hjarta margra
landsmanna. Í þættinum spjallar
hann við hlustendur og spilar fyrir
þá óskalög.
„Ég hugsa að hlustendur séu
þverskurður af þjóðinni. Hlustendur
eru allt frá börnum sem er ekki
svefnsamt til háaldraðra. Ein af
mörgum dásamlegum minningum
er þegar það hringdi í mig maður af
Hrafnistu í Reykjavík. Hann var um
nírætt og saknaði þess að fá aldrei
að heyra í Lady Gaga. Í sama þætti
hringdi 10 ára strákur og hann bað
um Johnny Cash.
Svo hef ég iðulega tekið nætur­
vaktir á gamlárskvöld. Um alda­
mótin hringdi í mig maður frá
Bandaríkjunum. Hann er ennþá
staddur í 1999. Það var magnað. Ég
á svo margar góðar minningar, þær
koma til mín núna við þessi tíma­
mót og það er svolítið erfitt.“
Falleg alþýðumenning
sem gleymist
Hann segir þáttinn einstakan að því
leyti að hann sé sá eini á RÚV þar
sem fólk getur hringt inn. „Nætur­
vaktin hefur tekið svolítið við af
Þjóðarsálinni. Þjóðarsálin er farin,
þótt að hún hafi verið endurstofn­
uð í tilefni 30 ára afmælisins. Svo
fylgir meiri bónus á Næturvaktinni
sem er tónlistin. Þetta er fjögurra
tíma nætur vakt með spjalli og
óskalögum. Þetta er í rauninni eini
þátturinn á RÚV þar sem fólk getur
hringt inn. Eini þátturinn sem er
opinn hlustendum og þeir geta
talað um það sem þeir vilja. Nú
verður engin dagskrá lengur fyrir
þetta fólk. Því nú er Næturvaktin að
hætta, held ég. Ég veit ekki annað.
Við eigum fasta og trygga hlust­
endur sem við erum að þjóna. Það
eru sjómenn, fólkið sem er að keyra
á þessum tíma. Hvort sem það eru
vörubílstjórar eða dráttarbílstjórar,
bændur og fólk úti á landi í sjávar­
þorpum. Þetta er okkar fólk, án
þess að ég sé að gera eitthvað lítið
úr hlustendum á suðvesturhorninu
sem við eigum líka mikið af. Eitt sem
mér finnst svolítið vont í þessari
umræðu, þegar talað er um menn­
ingarstarfsemina, þá hefur Rás 2
gleymst í þessu sambandi og þessi
fallega alþýðumenning sem er svo
mikils virði. Menn einblína á Rás 1.
En það er engin stöð til í heiminum
eins og Rás 2. Hún er einstök.“
Stuðpúði í átta tíma
Vaktirnar eftir uppsögnina reyndust
Guðna Má erfiðar. Það fann hann þó
ekki fyrr en á sunnudeginum þegar
hann vaknaði örþreyttur á sálinni.
„Síðustu tvær næturvaktir voru þær
allra erfiðustu sem ég hef staðið.
Þetta var eini möguleikinn fyrir fólk
hvar sem var á landinu til þess að tjá
sig um það sem var að gerast. Ég veit
ekki hversu mörg símtöl ég tók þessi
tvö kvöld, þau hafa verið á milli 20–
30. Það voru allir sorgmæddir, þeir
sem voru það ekki, voru reiðir. Ég
var stuðpúðinn fyrir þetta fólk í átta
klukkutíma þessa tvo daga. Ég var á
sama tíma að ganga í gegnum upp­
sögnina og í sorg. En þetta var alveg
sjálfsagt. Ég gerði þetta vel og fann
svo sem ekki fyrir þessu fyrr en á
sunnudaginn þegar ég vaknaði. Þá
var ég eins og undin tuska. Ég fatt­
aði þá í hverju ég var búinn að vera
og fannst ég aldrei geta brosað aftur.
Það væri ekkert að brosa yfir. En þá
kom þriggja ára dóttir mín gangandi
til mín skælbrosandi og sneri þeirri
hugsun við á örskotsstund. Víst
hefði ég margt til að brosa yfir.“
„Á nýju ári verður hljóð“
Síðasta vakt Guðna Más verður á
gamlárskvöld. Hann ætlar að standa
hverja vakt með glæsibrag. Höfn­
unartilfinningin er sterk en hann
trúir að hún hljóti að dvína með
tímanum.
„Ég verð til áramóta. Hver vakt
þangað til verður kveðjuvakt. Ég tek
líka aukavinnu í desember til þess
að drýgja tekjurnar og nýta tímann
sem er eftir sem mest. Ég verð með
jólaþátt og verð á gamlárskvöld það
verður mín síðasta vakt. Svo veit ég
ekki hvað verður. Á nýju ári verð­
ur bara hljóð. En ég ætla að hafa
nætur vaktirnar og sunnudagana
sem flottasta. Ég ætla að gera allt
sem ég get til þess að hafa þetta með
stæl.
Höfnunarkenndin er enn til
staðar, vonandi líður hún hjá. Ég
trúi því. En það hjálpar ekki að það
er fullt af spurningum sem er ósvar­
að. Mig langar að vita af hverju mér
var sagt upp. Fyllilega. Ég er búinn
að horfa á þennan hóp sem var sagt
upp. Ég sé engin rök fyrir uppsögn­
unum, ekkert samhengi, þær virðast
vera handahófskenndar en ég er
viss um að sú er þó ekki raunin.
Kannski af því ég trúi því ekki. Þær
eru of grimmdarlegar, það er verið
að segja upp manni sem er búinn
að vinna síðan 1967 og fleirum
sem höfðu unnið á RÚV meirihluta
ævinnar. Það var ljótt að reka þá.
Það var ekki farið eftir starfsaldri og
ekki eftir hlustun. Ég veit ekki eftir
hverju var farið.“
Fær sendar pönnukökur
og jólagjafir
Hann telur þrennt til þegar hann er
spurður hvað hann kunni mest að
meta eftir allan þennan tíma; sam­
starfsfólk sitt, listamennina sem
hann hefur kynnst og hlustendur.
Margir hlustenda hafa fylgt honum
svo lengi að þá telur hann til vina.
Hann fær sendar til sín pönnukökur
og fisk, myndir og ótal margt fleira
sem gefur til kynna væntumþykju
hlustenda.
„Hlustendur Rásar 2 eru alveg
ótrúlegir. Tryggir hlustendur og
tónlistaráhugafólk upp til hópa.
Það heyrir tónlist hjá okkur sem
það heyrir ekki annars staðar. Það
heyrir í fyrsta sinn tónlist hjá okkur
svo heldur það áfram og leitar eftir
meiru. Ég kalla þetta oft trúboðs­
starf, ég tek alltaf undir með mann­
inum sem sagði, það er bara til
tvenns konar tónlist, skemmtileg
og leiðinleg. Ég hef kynnst fólki vel.
Sjómennirnir á Helgafellinu segja
mér hvar þeir eru hverju sinni og
senda mér myndir. Ég fæ stund­
um sendan fisk og ófáir hafa sent
mér pönnukökur á vaktina og meira
að segja hef ég fengið jólagjafir. Ég
er vinur þeirra. Sumt af þessu fólki
hefur engan til að tala við. Það er
ekkert verra. Ég veit af fólki sem bíð­
ur í viku eftir því að ná inn. Ef það
nær ekki inn þá er það eyðilagt.“
Hetjurnar í útvarpinu
Guðni Már hlustaði mikið á útvarp­
ið í æsku. Hann er alinn upp að
mestu hjá ömmu sinni og saman
hlustuðu þau á útvarpið.
„Þegar ég mætti fyrst þá fannst
mér svo skrýtið að sjá andlitin á bak
við raddirnar. Þetta voru hetjurnar
mínar. Ég er úr brotinni fjölskyldu og
ég ólst mikið upp hjá ömmu minni.
Við hlustuðum mikið á útvarpið
á kvöldin. Að koma inn í útvarpið
sjálft var miklu meira í mínum huga
en Hvíta húsið og Bessastaðir til
samans. Þetta var musteri og ég er
svo þakklátur fyrir að hafa fengið að
vinna þarna.
Ég er búinn að starfa með frá­
bæru fólki, hetjunum mínum sem
ég hlustaði á heima hjá ömmu. Ég
náði að kynnast Jóni Múla, Jónasi
Jónassyni, Pétri og Gerði Bjarklind.
Ég hef lært ótrúlega mikið af þeim.
Starfið hefur lyft mér í þroska.“
Nýbakaður faðir og
atvinnutilboð lífsins
Hann var nýkominn heim af
fæðingardeildinni með dóttur sína
þriðja maí árið 1994 þegar hann
fékk atvinnutilboð lífs síns.
„Magnús R. Einarsson réð mig
sama dag og dóttir mín fæddist.
Ég var að koma heim af fæðingar­
deildinni þegar síminn glumdi og
þá var það hann sem var að bjóða
mér vinnu.
Maggi kenndi mér allt sem ég
kann í útvarpi. Hann sagði mér
hvað útvarp fjallaði um. Það er
honum að þakka að ég fór að taka
símann. Ég gleymi ekki fyrstu
„Ég
vildi
að þau væru
enn eftir,
þessi tíu ár
í musterinu
mínu.