Dagblaðið Vísir - DV - 06.12.2013, Side 34

Helgarblað 6.–9. desember 201334 Fólk Viðtal
útsendingunni. Hún átti að byrja
klukkan tíu. Mér var sagt að koma
klukkan korter í tíu og Andrea Jóns
myndi sýna mér hvernig takkarnir
virka. Andrea kom og fálmaði eitt-
hvað í kringum takkana. „Svo ger-
ir þú bara svona og svona og svo
bara gúddbæ,“ sagði hún og skildi
mig eftir. Og ég sat þarna í fjóra tíma
og vissi ekkert hvað ég var að gera.
Andrea er held ég ekki enn búin að
læra á takkana,“ segir hann og gerir
að gamni sínu. „En þetta gekk sem
betur fer.“
Olnboginn á Ian Anderson
Í starfi sínu hefur hann kynnst lista-
mönnum og suma þeirra á hann að
góðum vinum. „Allir þessir stór-
kostlegu listamenn sem ég hef
blessunarlega fengið að kynn-
ast. Nokkrir þeirra eru bestu vinir
mínir í dag, Bjartmar Guðlaugsson
og Rúnar Þór, þeir eru mjög góðir
vinir mínir og fleiri get ég nefnt en
ég vil nefna þessa tvo. Stórkostleg-
ir menn. Tryggir og gerðir úr gulli.
Meira að segja heimsfrægir tón-
listarmenn hafa komið til okkar.
Menn sem ég hef hlustað á í 40 ár.
Eins og Ian Anderson sem ég sat og
spjallaði við. Ég get sagt þér sögu
af Ian, en þegar ég heilsaði hon-
um þá rétti hann mér olnbogann
og við nudduðum þeim saman.
Það fannst mér auðvitað svolítið
skrýtið en ég komst að því að hann
var ekki svona sýklahræddur eða
sérlundaður. Hann hafði hins vegar
hitt stóran og sterkan íslenskan
mann sem tók svona líka hressi-
lega í höndina á honum að hann
gat ekki spilað á eftir. Svo hafa fleiri
stjörnur orðið á vegi mínum, en
suma vildi ég ekki hitta. Eins og Ray
Davis sem er á topp fimm listanum
hjá mér. Ég gat ekki hugsað mér að
tala við hann. Maður á ekki að tala
við stjörnurnar sínar, maður á að
hafa þær áfram á stalli hjá sér.“
Atvinnu- og heimilislaus
Það er sárhryggilegt að hugsa til
þess að daginn sem Guðni Már
missti vinnuna hafði hann þegar
þungar áhyggjur af stöðu fjöl-
skyldunnar. Hann og eiginkona
hans, Mariya Lebedeva, höfðu
fengið þær fregnir að þau hefðu
misst húsnæðið sem þau búa í
á Vogum á Vatnsleysuströnd og
ekkert gekk að finna annað hús-
næði. Guðni Már og Mariya eiga
saman þriggja ára dóttir og litla
fjölskyldan var ráðþrota gagnvart
húsaleigumarkaðnum. Leigusalar
vildu ekki leigja Guðna Má sem er
á vanskilaskrá vegna nauðungar-
uppboðs 2008. Daginn sem hann
fékk uppsögnina gerði hann sér
grein fyrir því að hann væri bæði
atvinnu- og húsnæðislaus.
„Á þessum sama tíma og upp-
sögn er yfirvofandi misstum ég og
Mariya konan mín og dóttir húsið
okkar sem við leigðum. Svo fór ég
á stúfana að leita að annarri íbúð
fyrir. Þar sem ég hafði misst íbúðina
mína á nauðungaruppboði 2008 þá
er ég á vanskilaskrá hjá Íslands-
banka sem þeir halda alltaf við.
Þeir endurnýja kröfuna á tveggja
ára fresti svo hún fyrnist ekki. Líta á
þetta sem eign sem þeir geta haldið
til haga á reikningum sínum.
Þetta er skelfingarsaga sem
margir Íslendingar þekkja. Við
keyptum íbúðina á sínum tíma á
20 milljónir. Bankinn yfirtók hana
á sjö milljónir, selur hana svo aftur
dýru verði. Fólk var flutt í hana
nokkrum vikum eftir nauðungar-
uppboðið. Samt heldur bankinn
áfram að rukka mig.
Skráning á vanskilaskrá þýddi að
ég fékk ekki inni hjá Ásbrú og ekki á
Íbúðalánastofnun. Mariya mín er
ekki á neinum svörtum lista. Það
var hringt í hana á fimmtudaginn
og við fengum að skoða íbúð. Við
bara tókum hana. Mariya, sem er
rússnesk og búin að búa hér í stutt-
an tíma, fékk íbúðina. Ég er búin að
búa hér í 60 ár, borga skatt og reyna
mitt besta en er núna á jaðri sam-
félagsins í þessum efnum.“
Hugsar norður í skjólið
Hlustendur reyndu að koma Guðna
Má til hjálpar þegar þeir fregnuðu af
aðstæðum hans og hann fékk boð
um íbúð fyrir norðan. Hann hefði
þegið hana, hefði María ekki feng-
ið íbúð nærri heimahögum. Hann
segist þó ekki ætla að búa við þetta
óöryggi til lengri tíma. Hann vill ekki
vera í lausu lofti og hugsar til skjóls-
ins í æsku sem hann átti hjá ömmu
sinni á Dalvík.
„Hlustendur höfðu samband við
mig á Facebook, einn þeirra bauð
mér íbúð fyrir norðan. Við vorum á
leiðinni til Siglufjarðar fyrir viku. Ég
var farinn að undirbúa flutninginn
þegar við fengum íbúðina í Njarð-
vík. Ég ætla ekki að búa við þetta
óöryggi alla tíð. Við vorum í lausu
lofti. Höfðum ekki húsnæði ekki
vinnu eða neitt og með lítið barn.
Ég á rætur norður í landi,
mamma er ættuð frá Dalvík. Við vor-
um að tala um það, við Mariya, síð-
ast í dag að okkur langar einhvern
tímann að flytja norður. Miðkotið í
Dalvík var mér paradís sem litlum
dreng. Þangað fékk ég að fara í skjól.
Það lifir ennþá í mér. Mér var fyrst
hugsað til Dalvíkur í þessum erf-
iðleikum. Þarna veit ég að er skjól.
Þangað förum við – en ekki strax.“
Útlendingaeftirlitið vildi
koma í veg fyrir ástina
Guðni Már og Mariya kynntust í
gegnum tónlistarspjallsíðu. Hann
er rétt rúmlega sextugur og hún er
28 ára. Þrátt fyrir aldursmuninn
ná þau vel saman. Í upphafi kynna
kom hún honum rækilega á óvart
með yfirgripsmikilli þekkingu sinni
á íslenskri tónlist. Ástin lét á sér
kræla og hann fór til Pétursborgar
fyrir nokkrum árum að hitta hana.
Þar áttu þau góða daga og ákváðu
að eyða ævinni saman. Það liðu þó
þrjú ár þar til Mariya fékk að koma
til Íslands. Útlendingaeftirlitið stóð
í veginum. Nú eru þau gift og eiga
saman litla dóttur.
„Við kynntumst í gegnum tón-
listarnetsíðu. Það eru stórir hópar
Rússa sem hafa ódrepandi áhuga
á íslenskri tónlist. Hún kom mér á
óvart og vissi meira en ég sem var
þá búinn að vinna að tónlist í út-
varpi í 15 ár. Ég ætlaði að toppa
hana en hún sló mig út af laginu
með þekkingu sinni á Múm, Mugi-
son og fleiri böndum. Ég ákvað að
kynnast henni betur og var ánægð-
ur þegar hún sýndi sama hug.
Hún bjó í Moskvu en er frá
Múrmansk, nyrst í Rússlandi, og ég
fór út til að hitta hana.
Við hittumst í Pétursborg, sem
er falleg borg, alger draumur. Þar
felldum við endanlega hugi saman
og áður en ég fór heim þá bauð ég
henni til mín til Íslands.
Útlendingaeftirlitið hindraði
komu hennar til landsins á þeim
forsendum að það væri of mikil
hætta á því að hún vildi setjast hér
að.
Kærði úrskurðinn
Auðvitað var hætta,“ segir Guðni
Már og fórnar höndum. „ Hættan
var sú að við vorum ástfangin
og vildum eyða ævinni saman.
Ég þurfti að kæra úrskurð þeirra
tvisvar, hún fékk ekki einu sinni að
koma hingað sem túristi. Mátti ekki
fara til Húsavíkur að skoða hvali. Ég
sendi þeim þvílík bréf að ég gæti
ekki skrifað þau í dag. Ég notaði öll
mín orð sem ég kunni, ástfangni
maðurinn. Ég hringdi í ráðherra og
ég veit ekki hvað og hvað. Bjartmar
vinur minn hélt mér á lífi þessa
mánuði og eftir síðustu kæruna þá
fékk hún að koma, þá voru liðin
tæplega þrjú ár. Nú eigum við barn,
hún er tveggja ára. Mariya er 28 ára
en það eldist af henni,“ segir hann
og hlær.
Guðni Már brúar nokkur kyn-
slóðabil í lífi sínu. Hann er óhefð-
bundinn í meira lagi. „Eldri dóttir
mín á hálfbróður sem er á fimm-
tugsaldri. Barnsmóðir mín átti son
þegar hún var 18 ára. Svo ekki aftur
fyrr en hún var nærri fertug. Þetta er
alveg dásamlegt. Svo er ég afi líka,“
segir hann glaðhlakkalegur.
Óráðin framtíð
Framtíðin er óráðin. Eftir síðustu
vaktina á RÚV á gamlárskvöld
rennur upp nýtt ár. Þann fyrsta
janúar flytja hann og Mariya í nýja
íbúð og reyna að fóta sig í öðrum
veruleika. Guðni Már þarf að huga
að heilsunni. Næturvaktirnar hafa
verið slítandi og hann hefur strítt
við veikindi síðustu misseri.
„Hvað tekur við, ég veit það ekki?
Ég hef ekki hugmynd um það. Eftir
gamlárskvöld eru tímamót runnin
upp í mínu lífi.
Það eina sem ég veit er að ég
ætla að fara til læknis bráðlega og
fá örorkumat. Síðasta ár hefur verið
erfitt hjá mér. Það er ár síðan ég fékk
blæðandi magasár og missti fjóra
lítra af blóði af nokkrum sekúndum.
Ég beið í þrjá daga og var út úr
heiminum, aldrei sofið betur. Ég hef
örugglega verið í léttu kóma. Birgir
vinur minn kom og náði í mig og fór
með mig á spítala. Vinir mínir á RÚV
tóku vaktir fyrir mig í þrjár vikur. Sex
mánuðum seinna veikist ég snar-
lega aftur. Ég vissi ekki hvað var í
gangi. Fór aftur upp á bráðadeild og
þá var ég kominn með blóðtappa í
bæði lungun og þá var ég lagður inn
í tíu daga. Eftir veikindin kom svo í
ljós að bakið er ónýtt. Það eina sem
ég get gert er að sitja á stól og tala við
fólk. Það er ekki í boði lengur. Mig
langar samt ekki að hætta að vinna.
Mig langar að gera útvarpsþætti. Ég
vildi að þau væru enn eftir, þessi tíu
ár í musterinu mínu. En nú er hús-
næðið komið og þá kemur vinnan
bara seinna.“ n
„Að koma inn í út-
varpið sjálft var
miklu meira í mínum huga
en Hvíta húsið og Bessa-
staðir til samans
„
Áfall Þegar Guðna var sagt upp
höfðu Guðni og eiginkona hans,
Mariya Lebedeva, fengið þau tíð-
indi að þau hefðu misst húsnæði
sitt á Vogum á Vatnsleysuströnd.