Úr þjóðarbúskapnum - 01.02.1964, Side 59

ALMANNATRYGGINGAR Á ÍSLANDI
5 og á mynd 4 er sýnt hvernig hlutfall bóta
á bótaþega og hreinna þjóðartekna á mann
hefur þróast á tímabilinu. Aftur er miðað við
1950 = 100. Skýrt skal tekið fram, að með
því að velja árið 1950 sem grundvallarár, er
ekki verið að halda því fram, að það ári
hafi þetta hlutfall verið eðlilegt. í sjálfu sér
er ekkert ákveðið hlutfall eðlilegt. þar sem
aðstæður geta breytzt á löngu árabili. Hér
er aðeins leitazt við að svara þeirri spurningu,
hvernig þróunin var á tímabilinu. Þetta hlut-
fall fer batnandi fyrir bótaþega almennt til
og með 1952, en allt til 1953 fyrir fjölskyldu-
bótaþega. Síðan verður þróunin bótaþegum
í óhag. Árið 1960 breytist svo hlutfallið aftur
bótaþegum í hag, en versnar aðeins aftur
árin 1961 og 1962, enda mun upphæð þjóðar-
tekna á mann hafa aukizt mjög þau tvö ár.
í ljós kemur við lestur töflunnar, að þau árin,
sem þjóðartekjur á mann hafa vaxið mest,
hefur hlutfallið breytzt bótaþegum í óhag.
Hins vegar hefur hlutfallið breytzt bótaþeg-
um í hag, þau árin, er þjóðartekjur á mann
stóðu í stað eða minnkuðu. Er þetta eðlilegt,
þar sem þjóðartekjurnar eru ákveðnar af
mörgum þáttum, en aðeins sumir þessara
þátta standa í eðlilegu samhengi við hlutskipti
bótaþega.
Ef litið er á allt tímabilið 1947—1962 í heild
sézt, að kaupmáttur bótanna hefur farið mjög
vaxandi. Einnig hefur bótaþegum farnast vel
í samanburði við aðra þjóðfélagsþegna, að
vísu mjög misjafnlega á einstökum árum.
Fjölskyldubæturnar eru alveg sér í flokki,
enda hefur grundvelli þeirra verið breytt
mikið.
57