Gripla - 20.12.2004, Blaðsíða 237

OFURLÍTIL ÍSLENSK BÆNABÓK Í WOLFENBÜTTEL 235
hättadre skadseme diófulsens, og läted mig komast / heilbrygda ä flennann
dag. Eg bid flig minn himneske fader fyrer flann Blöduga sveita flijns elsku-
lega sonar Jesu Christi, ad flu vilier eirnenn ä flessumm deige taka mig vnder
flijna gudlega hlÿfd, og hallda J hónd med mier, og vernda mig, bæde hid
Jnnra og ytra, so mig hende ecke neitt vont, fluij ad J flijnar hendur befala eg
/ nu J dag og alla daga mÿna auma säl, og minn vesælann lykama, mitt flurf-
anda lÿff, mitt vit og skin, minne og skilnÿng, og allt mitt sinne og hugskot,
allt mitt aform, og allar mÿnar huxaner, ord og verk, og allt huad eg gióre, og
læt gióra, minn vtgäng og Jnngäng, mÿna gaungu og / stódu, mitt sæte og
legu, minn vilia og rädslógun, mÿna Jdiu og asetnÿng, og mÿna tru og vidur-
kennyng, og allt huad eg er, eda efle og orka, bæde hid Jnnra og ytra, sómu-
leides mÿn æfelok, dag og stund mÿns andläts, minn dauda og vpprisu. O
drottenn Gud verka flu med mier, so sem flu veist og villt, / huad sem kemur
til flinnar dyrdar, enn mier til säluhiälpar, Og flar sem eg syndga J nockurn
mäta af mÿnumm breiskleika ä möte flier flä bid eg ad flu vilier ecke J burt
taka fra mier flijna myskunseme, nie snua fra mier flinne näd, og ej vndann-
draga flijna hiälp, fluÿ flar er eingenn annar / Gud nie hiälpare, fyrer flig heffur
eingenn vered, og ej helldur verdur neirn effter flig, flu ert sä fyrste og sijdaste,
og fyrer vtann flig er eingenn Gud, flar fyrer kalla eg alleinasta til flijn, lättu
flijna giæsku rijkia yfer mier Lättu mig arla finna flijna näd, fluij eg vona ä flig,
/ leid flu mÿna fætur ä fleim retta veige, so eg gänge ecke J Räde fleirra
ögudlegu, og stande ecke ä vegumm syndugra, nie sitie flar sem hiner
hädgiórnu spottarar sitia, helldur ad eg hafe alla hiartanns list og elsku ä flijnu
orde og bodordumm, Jdke mig flar J dag og nött, fyrer vorn / herra Jesum
Christumm. A m e n.
Ein bæn
daglega – lesande.
Eilijfi, myskunsami Gud J flijnar öumrædilegar nadarinnar hendur befala eg
nü mijna sal, minn Lijkama, óll mijn skilnijngar vit, skynsemi, huxan, ä /
form, ord og giórder. Og allt hvad eg er, efle og orka, allt hvad mier ber ad
gióra og adhafast hier j heime – ja allt flad sem mier nytsamlegt er til lyffz og
salar, minn jnn / gang og vtgang, mijna trü og vidurkiennijng, mitt lyferni.
Minn dauda og æfilok, mijna roo og hvijlld, og vpprisu mijns lijkama Ja alla
mig befala eg flier minn kiæraste Gud og drottinn, med óllum flijnum vtvólld-
um og heilogum til eilijfrar gledi og / saluhialpar, vmm allar allder allda
Amen.