Dagblaðið Vísir - DV - 31.10.2014, Side 35

Helgarblað 31. október–3. nóvember 2014 Fólk Viðtal 35
einkuninn að lækka í réttu hlutfalli
við stuðið. Allt eins og það átti að
vera. Þetta var mikið fjör.“
Engin skýr stefna
Hann segist hafa byrjað að semja
texta í MH. „Ég var aðeins að fikta
við þetta. Var í misgáfulegu hljóm-
sveitabrölti og þá kom það í minn
hlut að stússast í textasmíð. Svo
vatt þetta upp á sig. Maður fór að
gera texta fyrir hina og þessa og svo
sjálfan sig. Ekkert af þessu var sér-
staklega skipulagt, það var engin
skýr stefna sett í upphafi. Þetta
fékk bara að fljóta.“ Aðspurður seg-
ir hann aðra í fjölskyldunni ekki
stunda mikla textasmíði. „Allavega
ekki popptextasmíð. Þetta fólk er
vissulega duglegt að lesa og margir
eru vel pennafærir. Annars hef ég
aðallega séð um að semja, af fólk-
inu í nærumhverfinu. Ætli ég hafi
ekki fengið tiltölulega menningar-
legt uppeldi svona miðað við allt
og allt. Ég var í tónlistarskólanum
á Ísafirði og var kaffærður í bókum.
Ég spændi þær í mig en mamma
vann á bókasafninu um tíma og þar
komst ég á bragðið. Ég las og las og
las.“
Enginn málfarsfasisti
Þrátt fyrir hrifningu sína á málinu
vill hann ekki gangast undir það
að vera málfarsfasisti. „Mér er ekki
alltof vel við þetta orð. Það er ekki
gott að bendla fasista við bless-
að tungumálið. Ætli ég sé ekki til-
tölulega íhaldssamur; íhaldssamur
anarkisti, hvernig sem það fer
saman. Ég var stífari hér áður fyrr en
hef mýkst eftir því sem á líður. Mér
finnst þó ágætt að fólk læri reglurn-
ar áður en það fer að fikta í þeim.
Annars hefur aldrei farið í taugarn-
ar á mér þegar fólk talar vitlaust,
eins og það heitir. Ég á þó erfitt með
orðaofnotkun eins og þegar maður
flettir blaði og sér orðið „frábært“ í
hverri einustu auglýsingu. En það er
bara áunninn pirringur, eitthvað til
að vera á móti. Ég er ekkert að hella
mér yfir fólk úti á götu ef það segir
„mér langar“.
Annars eru flestir hættir að segja
nokkurn skapaðan hlut í kringum
okkur Brynju og halda að við séum
orðnir svo miklir íslenskupáfar. Ég
held að það sé misskilningur. Við
erum frekar sendiboðar,“ segir hann
og viðurkennir að eiga sjálfur til að
skrifa vitlausan texta. „Ég er skelfi-
legur, innsláttarvillurnar sem læð-
ast inn hjá mér! En ef ég truntast til
að lesa yfir lagast það yfirleitt. Svona
er það þegar maður er alltaf að flýta
sér.“
Aldamóta- og tónlistarpar
Bragi er kvæntur Þórdísi Heiðu tón-
listarkennara og eiga hjónin þrjár
stúlkur. „Ég kynntist konunni minni
í kórnum í MH en þessi kór er mikil
hjónabandssmiðja. Það var þó tölu-
vert eftir að ég byrjaði í háskólan-
um að við fórum að stinga saman
nefjum. Eigum við ekki að segja að
við séum aldamótapar,“ segir hann
en neitar því að þótt þau séu bæði
tónelsk þá syngi þau mikið saman.
„Ekki nema í örvæntingu til að svæfa
einhver nærliggjandi börn. En svo,
þegar búið er að hella í gamla kórfé-
laga, losnar aðeins um söngbeinið.
Við erum samt ekki mikið að taka
einhverja dúetta hérna.“ Dæturn-
ar, Inga Margrét, Þórdís og Brynja,
eru níu, fjögurra ára og eins og hálfs
árs. „Það þýðir ekkert að slá slöku
við, maður verður að efla þjóðina.
Ætli það komi ekki þríburar næst?
Við sjáum til í hvað maður hefur út-
hald. Við verðum að fá að anda að-
eins á milli,“ segir hann og bætir við
að honum þyki ljómandi gaman að
vera pabbi. „Ég vona bara að það
heppnist vel. Það er stórkostlegt að
sjá einhver krumpukríli verða að
einhverju. Þetta er bara það sem
það er og það veit það enginn fyrr en
hann verður það. Og svo bætist bara
í hópinn og þá verður þetta meira
fjör. Aðeins meiri lykt og fleiri kúka-
bleiur, en líka meira fjör.“
Stoltur Hnífsdælingur
Hann segist ekki syrgja það að dæt-
urnar fái ekki að alast upp í róleg-
heitunum úti á landi. „Þetta er allt
svo breytt. Ég er ekkert að reyna að
koma þeim í sveit til að bíta gras.
Við erum bara mjög sátt í borginni.
Annars er ég ekkert að leiða hugann
að því. Maður montar sig bara á því
á tyllidögum að hafa verið þarna.
En kannski flytjum við einhvern tí-
mann, skellum okkur vestur,“ segir
hann og útskýrir að hann líti hvort
tveggja á sig sem Reykvíking og
Vestfirðing. „Ef það er gengið á mig
er ég stoltur Hnífsdælingur þótt ég
hafi búið töluvert lengur í Reykjavík.
Þetta er bara eins og það er; þar sem
maður elst upp eru taugar. Og ein-
hverjar rætur.“
Giftu sig í Las Vegas
Bragi og Heiða létu pússa sig saman
í fyrra. „Við brugðum okkur til Las
Vegas og hittum hann Elvis. Þetta
var tvöfalt brúðkaup með vinum og
alveg sjúklega gaman. Þessu fylgir
heilmikil pappírsvinna og var því
svona undirbúið skyndiflipp þann
7.9.13. Allt svo flippað. Svo héldum
við upp á það í ár fyrir þá sem voru
enn í fýlu yfir því að hafa ekki fengið
að mæta í brúðkaupið. Það eru allir
ánægðir núna, allar frænkur sáttar.“
Hjónakornin dvöldu í nokkra daga í
Las Vegas en áður hafði Bragi verið í
Nashville við upptökur á grínkántrí-
plötu. „Svo flaug Heiða út á vængj-
um ástarinnar. Þetta var lítil kapella
þar sem fólki var skóflað í gegn, kort-
er á mann, við fengum hálftíma þar
sem við vorum tvö pör. Eftir athöfn-
ina var myndataka þar sem Elvis
pósaði sem aldrei fyrr. Allt mjög
viðeigandi,“ segir hann og bætir við
að athöfnin hafi verið rómantísk.
„Maður þurfti að hafa svolítið fyrir
því að gera þetta rómantískt, róma
þetta aðeins upp. Við skemmtum
okkur allavega konunglega,“ segir
hann og játar því að nýgiftu hjónin
hafi litið í spilavíti þar sem þau voru
stödd í borginni. „Maður kemst
ekkert hjá því en þessi spilavíti eru
ekki alveg jafn töff og í bíómynd-
unum. Þarna eru aðallega lífeyr-
isþegar og ógæfufólk í joggingföt-
um að hanga utan í spilakössum og
unglingar í skólafríum sem ráfa um
göturnar. Við settum einhver sent í
spilakassa en forðuðum okkur svo
– ofan í næsta kampavínsglas. Þessi
víti eru ekki alveg nógu smart en
þarna er mikið af ljósum svo mað-
ur horfir bara upp frekar en niður.“
Hann viðurkennir að það sé dálítið
sérstakt að deila jafn persónulegum
viðburði og giftingu með vinum.
„En samt bara ótrúlega gaman. Það
var hægt að kjafta um þetta enda-
laust, hlæja og stússast í þessu öllu.
Ég mæli endilega með því að fólk
gifti sig meira í hópum,“ segir hann
brosandi. Varðandi bónorðið segir
hann það hafa farið fram einhvern
tímann í fyrndinni. „Það var voða-
lega huggulegt þegar því var loksins
stunið upp, en síðan hefur hringur-
inn bara beðið á hendinni.“
Ánægður með Brynju
Eins og áður sagði hefst ný sería af
Orðbragði á sunnudaginn. Bragi
segir samstarfið við Brynju mjög
gott en þau þekktust ekkert þegar
þau ákváðu að vinna saman að
þættinum. „Ekki baun í bala. Hún
bara hringdi í mig upp úr áramót-
um og spurði hvort ég vildi koma
að gera þætti um íslensku. Ég var
afskaplega ánægður og af mörg-
um hringingum sem ég fékk var ég
ánægðastur með þetta. Ég stökk
á þetta hinn kátasti. Þessi þáttur
hentar mínu áhugasviði afskaplega
vel og svo fæ ég líka að vera í sjón-
varpinu, sem er mikill kostur.
Það er gott að vinna með Brynju.
Hún drífur þetta áfram sem hentar
mér mjög vel. Það er mikið að gera
hjá mér og þá er það oftast sá sem er
frekastur sem nær einhverju af viti
úr mér. Þetta hefur gengið mjög vel
hjá okkur og nú er að koma út bók-
in Orðbragð sem við unnum líka
saman þótt Brynja hafi verið aðeins
duglegri við að skófla efni í hana.“
Í meðallagi snertifús
Ummæli um snertifælni Braga sem
Brynja lét hafa eftir sér í blaðavið-
tali hafa valdið honum töluverð-
um vandræðum. „Ég held að ég
hafi aldrei verið snertur jafn mikið
og eftir þessi ummæli, er faðmað-
ur og knúsaður í kaf. Ég kemst alveg
af án faðmlaga, en ég held að ég sé
í meðallagi snertifús, svo við finn-
um nýtt orð á móti fælninni. Ég er
allavega snertifús í góðra vina hópi.
Það liggur við að hún hafi hengt um
hálsinn á mér „Snertið ekki“-skilti.
Og nú eru allir að reyna að pota í
mig. Ég held líka að ég sé ekkert jafn
antisósíal eins og hún vildi meina.
Fólk má gjarnan snertast sem mest
og oftast. Það káfar ekkert upp á
mig.“
Ekki ríkir Baggalútar
Hann segir jafnframt alltaf jafn
skemmtilegt að starfa með félögum
sínum í Baggalúti. „Þetta er stór-
kostlegur hópur og góð og gömul
vinátta. Samstarfið hefur alltaf ver-
ið mjög ljúft, það er enginn sem
brjálast eða skellir hurðum. Nú
erum við orðnir pabbar svona eins
og gerist og þegar menn þroskast
og stofna sínar fjölskyldur þá gefst
minni tími til að sitja og skrifa grín-
fréttir á vefinn. En einhvern veg-
inn hafa aldrei verið neinar kröfur á
neinn í þessum hópi, það er enginn
skilaskylda á gríni. Menn gera bara
það sem þeir gera,“ segir hann en
neitar því að Baggalútur hafi gert
þá félaga ríka. „Ég vona samt að við
verðum það í ár. Við erum bara svo
margir og svo höfum við lagt aðeins
of mikið í plöturnar okkar. Þótt þær
seljist skrambi vel þá er ekki hægt
að mæla með því að menn leggi
grínkántrítónlist eingöngu fyrir sig.
Allavega ekki í svona stórum hópi.
En þetta mjatlast. Kosturinn við
Baggalút er að við höfum ekki verið
að láta peninga flækjast fyrir.“
Framkvæmdaglaðir fag-
mannafíklar
Hann segir hugmyndaræði ríkja
innan Baggalúts, frekar en lýðræði.
„Við höfum verið ótrúlega heppn-
ir með hljóðfæraleikara og erum
fagmannafíklar í þessu og reynum
að hafa besta mannskapinn með
okkur. Svo ræður bara sá sem er
frekastur hverju sinni eða sá sem
kemur með skemmtilegustu hug-
myndina. Við erum ekki mikið að
funda og hittast og ekki mjög upp-
teknir af að liggja yfir hlutunum.
Við erum frekar framkvæmdaglað-
ir. Ef hugmyndin er góð er vaðið af
stað og þá er gott að vera með mann
eins og Kidda meðferðis. Hann er
jafn rauður og drífandi og eldgosið
í Holuhrauni og því lífsnauðsynleg-
ur þessu batteríi.“ Bragi hefur starf-
að innan auglýsingageirans síð-
ustu átta árin en fyrir tveimur árum
stofnaði hann, ásamt fleirum, aug-
lýsingastofuna Brandenburg. „Við
vildum gera eitthvað nýtt og það er
óneitanlega kostur að vera með sitt
eigið, eins og í flestu. Það hentar
mér mjög vel að ráða ferðinni sjálf-
ur.“ Aðspurður segir hann ekki mik-
ið pláss fyrir önnur áhugamál. „Það
hefur ekki gefist mikill tími fyrir út-
saum og skákiðkun en mér finnst
voðalega gott að fara upp í sveit
með fjölskyldunni og slá gras. Það
má reyndar segja að það sé áhuga-
mál; að böðlast með sláttuvélina úti
í náttúrunni. Það er hressandi. Verst
hvað ég er með mikið grasofnæmi
samt. Það er helsti gallinn við það
áhugamál.“
Ofsóttur af hagyrðingum
Hann segist hafa gaman af því að
starfa í sjónvarpinu og neitar því
að finna fyrir frægð. „Ég er tiltölu-
lega mikið látinn í friði nema þá
helst af eldri hagyrðingum. Þeir
eiga það til að ofsækja mig. Annars
hef ég ekki mikið orðið var við að á
mig sé glápt en fer reyndar alltaf út
í mjög vönduðu dulargervi,“ segir
hann brosandi og neitar því að Orð-
bragðið hafi gert íslenskunörda töff.
„Íslenskunördar hafa alla tíð verið
gríðarlega töff, það vita allir.
Tungumálið er eitthvað sem við
notum öll, þó mismikið. Okkur á að
finnast það skemmtilegt og við eig-
um að vera óhrædd við það og alls
ekki að segja fólki að það geti ekki
talað. Við eigum að nota þetta á
meðan það er til. Það er ekki sjálf-
gefið að svona sérviskutungumál sé
í fullu fjöri,“ segir hann og bætir við
að hann hafi vissar áhyggjur af fram-
tíð tungunnar. „Ég hef ekki áhyggj-
ur af slettum sem festast í málinu
en hef meiri áhyggjur af breyting-
um á málkerfinu sjálfu og ekki síst
að fólk læri ekki íslensku heldur
skipti hreinlega yfir í annað tungu-
mál. Það er hætta á því. Í grunninn
þykir okkur vænt um íslenskuna en
við verðum að passa hana. Þetta er
sérkennilegt mál sem þarf að hlúa
að. Það eru mál að hverfa á hverj-
um degi,“ segir hann og bætir við að
hann hafi gaman af því að heyra ný
orð. „Fólk hefur verið ótrúlega dug-
legt við að búa til orð og ég held að
við ættum tvímælalaust að halda því
áfram. Ég er ekkert að missa þvag
þótt orð eins og „app“ festist í mál-
inu. Ég er alveg rólegur og sit ekkert
einn niðri í kjallara og pirra mig á
þessu. Sumir eru góðir nýyrðasmið-
ir og sum orð sem koma einu sinni
fram festast strax á meðan stundum
þarf að lobbía aðeins fyrir önnur.“
Hressandi diskótek í desember
Það er í nógu að snúast hjá Braga
sem skiptir sér á milli stórs heimil-
is, fyrirtækjareksturs, sjónvarpsþátt-
argerðar og Baggalúts en senn renn-
ur upp sá tími sem hljómsveitin
hefur sem mest að gera. Í ár eru 13
jólatónleikar í Háskólabíó en sem
betur fer er Bragi mikið jólabarn.
„Ég er allavega mjög áhugasamur
um jólin. Það er eitthvað mjög
hressandi við þetta diskótek þarna
í desember sem allir taka þátt í,“
segir hann og játar því að vissulega
hafi hátíðin breyst eftir að dæturnar
komu í heiminn. „Núna er það ekki
ég sem er að rífa utan af pökkunum
heldur meira að taka saman um-
búðir sem búið er að rífa af. Það er
ný vídd í þessu að fylgjast með stelp-
unum á jólunum, allt annar vinkill.
Þá skilur maður jólin loksins, sér
hvað þetta er ótrúlega gaman fyrir
börn og þar af leiðandi gaman fyrir
þá sem eru í kring.“
Ekki tími fyrir óhamingju
Þrátt fyrir annríki segir hann þetta
allt hafast einhvern veginn. „Þetta
er oft flókið mál en við hjónin erum
tiltölulega skynsamt fólk og leysum
yfirleitt úr helstu hnútum með smá
skipulagi. Ég er líka smám saman að
læra að segja nei sem mér þykir erfitt
þegar ég fæ tilboð um að gera eitt-
hvað skemmtilegt. Ég reyni að valda
ekki vonbrigðum og klára yfirleitt
það sem ég byrja á þótt fólk sé oft
orðið dálítið langeygt eftir því,“ seg-
ir hann og bætir við að hann reyni
að taka sér tíma fyrir fjölskylduna
af og til þótt hann mætti vera dug-
legri að slökkva á símanum á slíkum
stundum. „Hamingjusamastur er
ég líklega þegar það er nóg að gera
og allir eru glaðir. Þá er ég kátur. Ég
er ljómandi hamingjusamur svona
dagsdaglega. Gef mér ekki tíma til
að vera óhamingjusamur. Ég er ró-
lyndismaður og ekki með margar
stillingar í skapinu. Annaðhvort er
ég rólegur eða mjög rólegur.“ n
„Annars eru flestir
hættir að segja
nokkurn skapaðan hlut í
kringum okkur Brynju og
halda að við séum orðnir
svo miklir íslenskupáfar
Kaffærður í bókum
„Ég las og las og las,“
segir Bragi sem spændi
í sig bækur sem barn.