Morgunblaðið - 01.08.2015, Side 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 1. ÁGÚST 2015
✝ Aðalbjörg Að-albjörnsdóttir
fæddist á Unaósi í
Hjaltastaðaþinghá
24. febrúar 1933.
Hún lést á hjúkr-
unarheimilinu
Dyngju á Egils-
stöðum 24. júlí
2015.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin Að-
albjörn Magn-
ússon, bóndi á Unaósi, f. 7.2.
1887, d. 19.7. 1933, og Una
Þóra Jónasdóttir, f. 7.6. 1898,
d. 21.9. 1949. Systkini Að-
albjargar eru: Alfreð Haf-
steinn, f. 12.6. 1920, d. 11.12.
1995; Jóna Gróa, f. 5.10. 1923,
d. 8.1. 2007; Magnús, f. 10.1.
1927, d. 17.7. 1997; Sölvi Vík-
ingur, f. 4.2. 1929; Sólveig, f.
3.1. 1931.
Aðalbjörg giftist séra
Bjarna Guðjónssyni, f. 25.12.
1931, frá Efri-Steinsmýri í
Meðallandi 31. maí 1963. Aðal-
björg átti tvö börn fyrir
hjónaband, þau eru: 1) Jón
Þór, f. 27.4. 1953, barn hans
hennar lést þegar hún var
ungbarn og móðir hennar
þegar hún var 16 ára. Aðal-
björg þurfti því ung að árum
að standa á eigin fótum. Hún
fluttist til Akureyrar og starf-
aði meðal annars á Hótel
Norðurlandi um nokkurt
skeið. Aðalbjörg flutti um
miðjan sjötta áratuginn til
Reykjavíkur og vann þar ýmis
störf, t.d. sem ráðskona og hjá
Tímanum. Á Reykjavíkurár-
unum kynntist hún Bjarna
Guðjónssyni og gengu þau í
hjónaband árið 1963. Sama ár
fluttust þau að Valþjófsstað í
Fljótsdal þar sem Bjarni var
skipaður sóknarprestur. Þar
stunduðu þau einnig sauð-
fjárbúskap. Á Valþjófsstað var
löngum mannmargt og gest-
kvæmt og vinnutími húsmóð-
urinnar því oft langur. Aðal-
björg sinnti ýmsum
félagsstörfum í Fljótsdalnum
og var hún meðal annars í
kirkjukór sveitarinnar eins
lengi og heilsan entist. Eftir
að Aðalbjörg og Bjarni
brugðu búi á Valþjófsstað árið
1998 fluttust þau að Miðfelli 8,
Fellabæ, og bjuggu þar uns
þau fluttust á hjúkrunarheim-
ilið Dyngju á síðasta ári.
Útför Aðalbjargar fer fram
frá Valþjófsstaðakirkju í dag,
1. ágúst 2015, kl. 14.
Sigurbjörg Svana;
2) Katrín Erla, f.
18.12. 1956, börn
hennar Heimir,
Selma Dröfn og
Sigurborg Eva.
Saman eignuðust
Aðalbjörg og
Bjarni fjögur
börn: 3) Guðjón, f.
26.2. 1963, maki
Árný Gunn-
arsdóttir; barn
þeirra Bjarni Aðils; 4) Krist-
inn, f. 24.3. 1964, maki Elva
Hildur Hjaltadóttir, börn
þeirra Tinna Björk, Karen og
Kristófer; 5) Una Birna, 6.9.
1965, maki Trausti Valgeir
Sigvaldason, börn þeirra Þór-
ir Bjarni og Thelma Ósk; 6)
Hafdís Björg, f. 16.8. 1968,
maki Jón Sveinbjörn Vigfús-
son, börn þeirra Rósa Björg,
Helena og Sveinn Brimar; 7)
þau ólu upp Sigurbjörgu
Svönu, f. 21.9 1975, dóttur Jón
Þórs, börn hennar Auður
Birna, Selma Ríkey og Viktor.
Aðalbjörg ólst upp á Unaósi
á Fljótsdalshéraði. Faðir
Hjartans eldur hefur brunnið,
horfið það sem áður var,
lífsins starf svo lengi unnið,
með ljósi margan ávöxt bar.
Þú sem gafst mér ást í æsku,
sem entist vel á lífsins braut,
í faðmi þínum frið og gæsku
fann ég leysa hverja þraut.
Þú sem gegnum unglingsárin,
áhyggjurnar mínar barst,
þú sem vildir þerra tárin,
í þjáningu mitt skjól þú varst.
Þú sem barst þinn harm í hljóði,
hræddist ekki dauðans mátt.
Er falla tár, með fögru ljóði,
ég fæ að kveðja þig í sátt.
(Kristján Hreinsson)
Hvíl í friði, elsku mamma.
Jón Þór, Katrín Erla,
Guðjón, Kristinn, Una
Birna, Hafdís Björg og Sig-
urbjörg Svana.
Elsku amma mín!
Á svo erfitt með að trúa því að
þú sért farin frá okkur, mikið
verður erfitt að hugsa til þess að
geta ekki komið austur á Hérað
og fengið góða faðmlagið frá þér,
góðu og hlýju móttökurnar sem
þú gafst okkur og geta ekki
spjallað við þig um allt milli him-
ins og jarðar. Þú verður með
mér í huganum á hverjum degi,
því get ég lofað elsku amma, þú
varst mér svo góð fyrirmynd,
gott að fá ráð við svo mörgu hjá
þér enda reynslumikil kona og
trúnaðarvinkona.
Manstu
okkur saman.
Við tvær
sátum saman,
án orða.
Brostum,
hönd í hönd.
Þegar ég hugsa til baka um
árin sem við áttum saman hlýn-
ar mér í hjartanu, gott að eiga
þig að. Góðar og fallegar minn-
ingar um þig, gátum hlegið mik-
ið saman og haft gaman, þú
nefndir það svo oft hvað það
væri gott að hlægja og mikið er
ég sammála. Hláturinn lengir líf-
ið.
Ég er svo þakklát fyrir stund-
ina sem við áttum saman mánu-
dagskvöldið 20. júlí síðastliðinn
aðeins fjórum dögum áður en þú
kvaddir, þar sem ég keyrði þig
út um allt í hjólastólnum á
hjúkrunarheimilinu, sýndi þér út
um alla glugga, horfðum á blóm-
in, trén og allt það fallega sem
sumarið hefur upp á að bjóða,
þar töluðum við aðeins saman og
það var svo yndislegt þegar þú
brostir með mér. Í dag veit ég
að þér líður vel, komin aftur til
foreldra og systkina þinna, það
er góð tilhugsun.
Sæki kraft, sæki frið
í örmum þínum.
Svo ljúf, svo góð og saklaus.
Minn hnútur hverfur,
leysist upp sem ský á himni.
Lítill sólargeisli læðist inn
strýkur hjarta, gælir við.
Sest að sunna, býr til bú
í mínu hjarta
Komin til að vera.
Þín verður sárt saknað.
Hvíldu í friði elsku amma mín.
Þín,
S. Svana Jónsdóttir.
Elsku amma okkar.
Það er erfitt að trúa því að við
séum að kveðja þig í hinsta sinn.
Þú varst okkur mjög mikilvæg
enda verið yndisleg amma í öll
þessi ár. Stundirnar sem við átt-
um með þér voru fullar af gleði,
ást og spilakvöldum sem eiga
alltaf stað í hjarta okkar. Varst
alltaf svo hugulsöm og ljúf,
hugsaðir alltaf svo vel um alla í
kringum þig. Kenndir okkur að
vera góð við náungann, hugsa
vel um fólkið í kringum okkur og
lifa einn dag í einu með jákvæðu
hugarfari.
Ég kveð þig, hugann heillar minning
blíð
hjartans þakkir fyrir liðna tíð
lifðu sæl á ljóssins friðarstönd,
leiði sjálfur Drottinn þig við hönd.
Þín verður sárt saknað, hvíldu
í friði fallega sterka kona.
Þín barnabörn,
Auður Birna Vigfúsdóttir,
Selma Ríkey Vignisdóttir
og Viktor Daði Vignisson.
Elsku amma okkar, við sökn-
um þín meira en orð fá lýst. Það
huggar okkur í sorginni að við
vitum að þér líður mun betur
þar sem þú ert núna. Við mun-
um ávallt minnast þín og segja
börnunum okkar hversu yndis-
leg og góð þú varst.
Elsku amma í Fljótsdal, hvíl í
friði.
Amma kær, ert horfin okkur hér,
en hlýjar bjartar minningar streyma
um hjörtu þau er heitast unnu þér,
og hafa mest að þakka, muna og
geyma.
Þú varst amma yndisleg og góð,
og allt hið besta gafst þú hverju sinni,
þinn trausti faðmur okkur opinn stóð,
og ungar sálir vafðir elsku þinni.
Þú gættir okkar, glöð við undum hjá,
þær góðu stundir blessun, amma
kæra.
Nú hinstu kveðju hjörtu okkar tjá
í hljóðri sorg og ástarþakkir færa.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Við elskum þig meira en orð
fá lýst. Sjáumst seinna.
Þín,
Heimir, Selma og Eva.
Elsku amma okkar hefur nú
kvatt þennan heim. Við systkinin
eigum ótal margar og góðar
minningar um hana ömmu okk-
ar. Við minnumst þess hve gott
og notalegt var að koma í heim-
sókn enda tók hún alltaf vel á
móti okkur. Yfirleitt tók hún á
móti okkur með þessum orðum:
„Er mannskapurinn ekki svang-
ur?“ Á borðum var svo veislu-
matur og er okkur allra minn-
isstæðastur lambahryggurinn
hennar ömmu, sem var einn sá
besti sem við höfum smakkað.
Spilin voru svo tekin upp að
loknum kvöldmat þar sem spil-
aður var hundur og yatzy langt
fram eftir kvöldi og mikið hlegið
og spjallað.
Við minnumst ömmu sem
góðrar og hjartahlýrrar konu
sem alltaf var gott að leita til og
munum við sakna hennar rosa-
lega mikið.
Finna hjá þér ást og unað
yndislega rósin mín.
Eitt er það sem aldrei gleymist,
aldrei, það er minning þín.
(Guðmundur Halldórsson)
Minning þín er ljós í lífi okk-
ar. Hvíldu í friði, elsku amma.
Rósa Björg, Helena og
Sveinn Brimar.
Á þessu kalda sumri austan-
lands kvaddi Aðalbjörg (Badda)
móðursystir mín og nú eru að-
eins tvö af sex systkinunum frá
Unaósi eftirlifandi, Sölvi Víking-
ur og Sólveig, móðir mín. Mikill
kærleikur, samkennd og sam-
hjálp hefur alltaf verið á milli
þeirra enda misstu þau föður
sinn ung en þá var Badda á
fyrsta ári. Móðir þeirra, Una
Þóra nafna mín, hélt búskap
áfram á Unaósi með dyggri að-
stoð barnanna, einkum þó Al-
freðs elsta sonarins og góðra
granna. Hún lést langt fyrir ald-
ur fram, áður en ég fæddist, en
af heimildum að dæma hefur
amma mín verið afar dugleg,
geðgóð og gestrisin.
Í æsku heyrði ég af Böddu
móðursystur, einstæðri móður
búandi í Reykjavík. Mamma og
Jóna, elsta systir þeirra, skröf-
uðu mikið þegar þær hittust um
þessa yngstu systur sína og mér
finnst eins og að þær hafi haft
talsverðar áhyggjur af henni,
svona langt í burtu í Reykjavík.
Þá skruppu menn ekki milli
landshluta en ég man að hún
sendi fallegar myndir af börn-
unum sínum austur. Ég heyrði
líka að hún ynni m.a. á næturnar
við að pakka Tímanum og leigði
háskólanemum herbergi til að
gæta barnanna á meðan. Einn
þeirra, Bjarni Guðjónsson, varð
lífsförunautur hennar.
Fjölskyldan flutti síðan austur
á Valþjófsstað þar sem séra
Bjarni þjónaði sem prestur. Á
þeim árum komu þau oft í heim-
sókn heim í Hjartarstaði með sí-
stækkandi barnahóp og þá var
oft glatt á hjalla og mál rök-
rædd. Árin liðu og samgangur
systranna var býsna mikill, börn
beggja uxu úr grasi og fluttu
mörg að austan.
Mamma og Badda fluttu báð-
ar úr sveitinni með eiginmönn-
um sínum. Mamma og pabbi í
Egilsstaði 1972 en Badda og
Bjarni í Fellabæ löngu seinna.
Enn héldu systurnar góðu sam-
bandi og þau hjónin reyndust
mömmu afar vel í veikindum
pabba og síðan mömmu eftir að
hún varð ein á Selásnum. Fyrir
það viljum við þakka.
Fyrir hönd Sólveigar, móður
minnar, og fjölskyldunnar allrar
sendum við Steinþórsbörn
Bjarna og stórfjölskyldunni allri
okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur með kærri þökk fyrir sam-
fylgdina.
Una Þóra Steinþórsdóttir.
Vorið 1963, hitti ég verðandi
prestshjón á Valþjófsstað í
Fljótsdal fyrst. Atvik höguðu því
svo að ég og presthjónin vorum
þá gestkomendur í Fellabæ á
heimili þeirra Jónasar Péturs-
sonar fyrrverandi tilraunastjóra
á Skriðuklaustri og þingmanns
og Önnu Jósafatsdóttur konu
hans.
Presthjónin voru á leið í Val-
þjófsstað til að taka við brauðinu
þar og ég, nýútskrifaður búræ-
ðikandídat, til að stýra fjár-
mennsku á Klaustri. Þarna var
sannarlega vor í lofti, í orðsins
fyllstu merkingu og ferskur blær
á ferðinni og þá ekki síst hjá
nýju presthjónunum. Á stundum
reyndist erfitt að fylgja orðræð-
unni, einkum heimspekilegu ívafi
prestsins. Þrátt fyrir stuttar at-
hugasemdir frúarinnar, til að ná
bónda sínum ögn niður á jörðina,
var honum var lítt við bjargandi í
þessu efni, hvorki þá né síðar.
Hjónaband þeirra Bjarna og
Böddu (eins og hún var ævinlega
nefnd) var samstillt og afar far-
sælt og áttu þau svo sannarlega
eftir að láta til sín taka í sam-
félaginu í Fljótsdal á mörgum
sviðum og má með sanni segja að
þau hafi frá upphafi vaxið að
vegsemd og virðingu með árun-
um. Gestrisni þeirra var við
brugðið og manngreinarálit
óþekkt.
Prestur fagnaði ævinlega
gestkomum og hikaði ekki við,
jafnvel á góðum þurrkdegi um
hásláttinn, að bjóða í bæinn.
Merkilegt var, að þrátt fyrir oft
stuttan eða engan fyrirvara, stóð
einhvern veginn aldrei illa á hjá
Böddu, sem ætíð tók brosandi og
myndarlega á móti viðkomandi.
Þá var messukaffi þeirra hjóna
höfðinglegt og minnisstætt,
hvort sem var í veitingum eða
viðmóti.
Í þessu efni vann Badda hik-
laust stærri afrek en gerist og
gengur, ekki síst þar sem óvenju
gestkvæmt var á heimilinu og
börn þeirra og síðar barnabörn
mörg, sem ætíð áttu gott skjól á
heimilinu.
Haustið 1964 bættist konuefni
mitt í hópinn á Klaustri og óhætt
að segja að kynni Guðborgar af
þeim presthjónum hafi þá strax
orðið henni jafndýrmæt og mér,
sem færðist sjálfkrafa yfir á börn
okkar og barnabörn, eftir því,
sem þau komust á legg. Guðborg
og Badda störfuðu meðal annars
saman í kvenfélaginu og í kirkju-
kórnum þar sem glaðværð og fé-
lagsþroski Böddu naut sín vel.
Meðan á námsdvöl í Ameríku
stóð 1966 til 1969, skildi leiðir.
Bjuggum eftir það um skeið á
Akureyri, en reyndum þó að
rækta vinskap við Fljótsdælinga,
ekki síst presthjónin.
Ég ræðst síðan sem tilrauna-
stjóri að Klaustri vorið 1984 og
börn okkar þá orðin fjögur. End-
urnýjaðist þá vináttan svo um
munaði við presthjónin og fjöl-
skyldu, sem hafði vaxið að fjölda
og manndómi. Þessi vinátta er
okkur afar hjartfólgin.
En lífið er hverfult. Eins og
vorið birtist skyndilega forðum
þegar leiðir okkar Bjarna og
Böddu lágu fyrst saman og sum-
arið virtist ætla að verða eilíft,
haustaði smám saman að hjá
Böddu okkar elskulegu, sem
endaði með andláti hennar nú
fyrir skömmu.
Þessum fátæklegu orðum er
nú beint til þín, kæri Bjarni,
ásamt börnum ykkar hjóna og
fjölskyldum. Á þessum leiðarlok-
um Aðalbjargar sendum við
hjónin og afkomendur, samúðar-
kveðjur og biðjum ykkur öllum
Guðs blessunar.
Guðborg og Þórarinn
Mig langar að minnast Að-
albjargar sem ég var svo lánsöm
að hitta um daginn og gat kvatt
og þakkað fyrir að mega gista í
húsinu hennar.
Það er lengra síðan ég hitti
Aðalbjörgu í fyrsta sinn eða fyr-
ir rúmum fimmtíu árum þegar
ég kom í fyrsta sinn í Valþjófs-
stað.
Ég var barn en Aðalbjörg ung
kona, nýbúin að eiga sitt þriðja
barn. Ég heillaðist strax af Aðal-
björgu, þessi mikla gleði og
hlýja. Þessi dásamlegi hlátur,
þessi dásamlega rödd, er hljóðn-
uð.
Hún hljóðnar ekki í mínu
hjarta ekki frekar en hlátur Þor-
finns á Kleif. Ég á margar minn-
ingar frá heimsókn okkar Þor-
finns á Valþjófsstað, allar eru
þær fullar af þakklæti til Að-
albjargar fyrir að gefa mér
dýpri sýn á lífið og fullvissu um
vináttu og umhyggju fyrir öðr-
um.
Mig langar með þessum orð-
um mínum að kveðja, ég gat
ekki fylgt þér síðasta spölinn en
kveðjustundin okkar var um
daginn, það var okkar kveðju-
stund.
Hvíl í friði mín kæra Aðal-
björg.
Kveðja,
Guðbjörg.
Aðalbjörg
Aðalbjörnsdóttir
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
VICTOR JACOBSEN
leigubifreiðarstjóri,
varð bráðkvaddur hinn 26. júlí. Útförin fer
fram frá Fríkirkjunni í Reykjavík
mánudaginn 10. ágúst kl. 15.
.
Aðalheiður Jacobsen, Sigurður Örn Sigurðsson,
Jón Kr. Jacobsen, Katrín Ingvadóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, tengdasonur, afi og bróðir,
GUNNAR RÚNAR GUÐNASON
húsasmíðameistari og
myndlistarmaður
frá Kirkjulækjarkoti, Fljótshlíð,
til heimilis að Þórunnarstræti 123 á
Akureyri,
lést 24. júlí á Sjúkrahúsinu á Akureyri. Útför hans fer fram frá
Akureyrarkirkju fimmtudaginn 6. ágúst kl. 13.30. Þeim sem vilja
minnast hans er bent á Minningarsjóð Heimahlynningar á
Akureyri.
.
Anna Júlíana Þórólfsdóttir,
Hreinn Logi Gunnarsson, Dagný Elísa Halldórsdóttir,
Ingvar Leví Gunnarsson, Linda Þuríður Helgadóttir,
Gunnar Jarl Gunnarsson, Ingibjörg Hulda Jónsdóttir,
Jónheiður Gunnarsdóttir, Helgi Höskuldsson,
Jónheiður Pálmey Þorsteinsdóttir,
Natna Breki Ingason
og systkini hins látna.