Félagsbréf - 01.08.1961, Blaðsíða 30

28
FÉLAGSBRÉF
skiptasemi. Hann hugsar um ljóshærðu stúlkuna sína, sem er hamingju-
draumur lífs hans. í þokukenndri hugsýn sér hann framtíð sína. Lítið
hús og fagran blómagarð umhverfis það. Tvö lítil börn, dreng og telpu —
og stúlkuna sína — glóhærða í þunnum sumarkjól.
Sól og sumarangan.
Hann sér þessa hugsýn oft, þá er svipur hans hýr og viðkvæmur. Stund-
um horfir hann raunsæjum augum yfir mannmergðina í veitingasalnum, þá
verður hann þrjózkur á svip og undirgefinn.
En hann vinnur markvisst, hann veit, að stúlkan hans bíður, þess vegna
er honum ljúft að gera skyldu sína, með bakka í höndunum og blýantinn á
bak við eyrað.
Gestinum er ekki rótt í skapi. Hann hefur þó tekið ákvörðun. Hann ætl-
ar að eiga Bláeyg. Hann horfir snöggt upp í gluggana á húsi sínu, áður
en hann gengur inn í húsagarðinn.
Ljóshærða, bláeygða stúlkan situr í þægilegum stól í einni af íbúðarstof-
um hans. Hún er föl og óttaslegin, hrædd eins og lítill fugl, sem hefur flogið
inn um opinn glugga, en finnur hann ekki aftur. Þegar hún heyrir fótatak
hans niðri í stiganum, þá fær hún ákafan hjartslátt.
Hvað er ég að gera? hugsar hún. Guð hjálpi mér, ég er í gildru. Að ég
skyldi ekki hlaupa út á meðan hann var fjarverandi. Og hún ákvað að
verjast. Heyja einvígi við hann. Sigra eða deyja.
Það suðar fyrir eyrum hennar, og þegar fótatak hans nálgast, þverr mót-
stöðuafl hennar. Uppreistin sem fyrir stundu logaði upp í henni, dofnar nu.
Hún þekkir hendur hans, þær eru hvítar og mjúkar.
Er henni ekki leyfilegt að eiga góðan vin? Vin og ævintýri öllum dulið?
Nei, það gæti hún í raun og sannleika ekki. Slíkt gæti hún ekki látið'
eftir sér. Og aftur logar uppreistin um allan líkama hennar.
Sigra eða deyja!
Svo er hurðinni hrundið upp, hún skelfur.
Veitingaþjónninn gengur á milli borðanna. Hann hreinsar af þeim, leg?"
ur áhöld á þau. Hellir víni og öli í glös, og kaffi í bolla. Þegar sítrónu-
gulur whiskysjússinn barmafyllir glasið, sér hann stúlkuna sína brosandi
í ókyrru yfirborðinu, og loftbólurnar, sem stíga frá botni glassins, afmá að
lokum mynd hennar.