Félagsbréf - 01.08.1961, Blaðsíða 35

l'KLAGSBRÉF
33
Að lyfta ungri og fallegri alþýðuslúlku u|>p á sólarhæðir mannfélagsins,
það gexa ekki margir af hans jafningjum.
Fátækar alþýðustúlkur eiga ekki jafnan aðgang að stúkusætum leikhús-
anna.
Ljóshærða stúlkan bláeygða liggur á hakið á legubekknum. Hann nem-
ur staðar í dyrunum. Andlit hennar er fagurt, en ákatlega fölt. Lokkarnir
lirynja niður með hálsinum, og lýsa eins og brotasilfur á dökkum svæflin-
nm. Augnasvipur hennar er angurvær, mjúkir léttir skuggar hvíla yfir
liöfðinu.
Það suðar fyrir eyrum hans, mjúkir, dimmir tónar, ævagamalt hljóm-
brot löngu liðins unaðai-.
Hún sefur auðsjáanlega.
Hann horfir á hana, og um hann hríslast minnimáttarkennd, sem hann
kann illa við — en vísar þó frá sér. Hún er líklega nýsofnuð, og bezt að
láta liana hvíla sig. Þegar hann snýr við í dyrunum, læðist geigur að hon-
um. Hann blandar sér whiskysjúss, tekur sér bók í hönd og sezt í djúpan
stól. Þegar hann ber glasið að vörunum titrar hönd hans.
Gestinum hefur runnið í brjóst. Bókin fallið á gólfið — honum er hroll-
kalt. Hann gengur inn að vitja Bláeygar. Allt er þar með sömu ummerkj-
um. Nú gengur lxann til hennar, en honum bregður þegar hann kemur að
legubekknum. Hér er ekki allt með felldu? — Hann grípur um úlnlið henn-
ar og fær strax fullvissu um, hvernig komið er. Enni hans úðast köldum
svita. Og hann kennir óstyrks í knjáliðunum. En lxann ákveður að missa
ekki kjarkinn. Honum dettur þjónninn í hug — þá verður svipur hans
myrkur og kaldur. Hann skipuleggur markvissa baráttu. Hann horfir á
stúlkuna. Fögui-, það er hún, en engu að síður liðin. — Og þá er feg-
urðin lítið annað en skuggi.
Undarlegt, hvað sá unaður, sem hún raunverulega veitti honum, var
skammvinnur — eins og aðdragandinn var bæði langur og eftirvæntingar-
fullur.
Nú er hún honum byrði, sem hann verður að losna við. Að þeirri lausn
vinna nú allar hans hárfínu og þjálfuðu heilasellur.
Hann tyllir sér á borðröndina og kveikir í sígarettu. Viðburðir kvöldsins
Hafa verið eins og sjónleikur — og nú er komið að lokaþættinum. Á borð-