Víkurfréttir - 05.11.1999, Síða 16

í KANADASTÍL
RÍS í VOGUM
(iuðnunuliir l'ian/, Jónas-
son er iun |>essar niundir aó
reisa nýlt hús í Vo}>iini í
„kanadískuni" stíl. Iliisid
rís vió efstu lóóina við
l.eirdal í Vot>uni. Þetta er
eilt af fýrstu luisuniini seni
rís í Voguiu eftir að Vatns-
leysustrandarhreppur réðst
í átak til að ljölga íluiiun í
Vogum. (iuðniiindur telst
|ió vart til nýliiia í Vo}>uni
jiar seni liaiin býr nú í
Íireppnuni oj> er |n í aðeins
að færa si(> uni set.
Nýja liúsið vmðui' hið glæsi-
legaslu. Hér er um að neða
timburhús að kunudískri lyrir-
myiul en byggi eliir íslensk-
um slöðlum. Gluggar og
liurðir í liúsinu eru liins vegar
Irá Kanada en Guðmundur
Fran/. var nýlega ytra að
kynna sér byggingareliii og
fleira. Ulsýnið er líka gott en
Guðnumdur og Ijölskylda
munu hafa Reykjanes-
Ijallgarðinn út um bakglugga
með Keili í allri sinni dýrð.
Ilunii sagðisi í sumtuli við
helgarblað Víkurfrélla slefna
á að verða fluttur inn fyrir jól,
en klæðning uian á liúsið
verður að bíða næstu vors.
Viðtal: Silja Dögg Gunnarsdóttir • Myndir: Silja Dögg Úreinkasafni
/ \ ára Westerman hefur
lifað óvenjulegu lífi.
A Hún giftist amerísk-
hermanni, Leslie
E. Westerman fyrir nokkrum
árum. Margir spáðu hjóna-
bandinu ekki langlífi en Lára
og Les eru nú búin að vera gift
í rúm 8 ár. Lára hefur m.a.
búið í Virginíu í Bandaríkjun-
um og á eyjunni Púrtó Ríkó í
Karabíska hafinu. Þar vann
hún á skuggalegum bar á
kvöldin, þar sem dyraverðir
gengu um vopnaðir, en dvaldi
á ströndinni á daginn og busl-
aði í sjónum. Hún býr nú á
Keflavíkurflugvelli en er á
förum með vorinu.
Fór í heimsókn til Keflavíkur
„Eg er fædd í Hafnarfirði og
alin upp í Borgarfirði.
Mamma heitir Alla Lúthers-
dóttir og pabbi Reynir Bjama-
son. Eg á þrjú hálfsystkini,
Sigrúnu, Ola og Ölmu Ómars-
börn. Þegar ég var fimmtán
ára flutti ég úr Borgarfirðinum
til Akraness og þaðan til Vest-
mannaeyja. Um áramótin
1984 flutti ég til Keflavíkur,
þá 21 árs gömul. Eg ætlaði
bara að koma í heimsókn en
fór ekki aftur.”
Kynnist eiginmanninum
í vallarhliðinu
„Þegar ég flutti suðureftir fór
ég að vinna í Sandgerði og
síðan uppá Velli. Eg var einu
sinni á leið í vinnuna en
gleymdu passanum mínum
heima. Les, núverandi eigin-
maður minn, var í hliðinu og
og vildi ekki hleypa mér í
gegn. Ég fór náttúrulega eitt-
hvað að rífa mig. Vinkona mín
var með amerískum hermanni
á þessum tíma og við kynnt-
umst svo í gegnum þau. Hann
var alltaf að spyrja um mig en
ég vildi ekkert með hann hafa.
Loksins fékk hann mig út með
sér og þá fór ég í bíó með hon-
um og tók strákana mína tvo
með. Eg hélt ég yrði ekki eldri
því Almar, yngri sonur minn,
hljóp upp og niður gangana
allan tímann sem myndin var.”
Varð fyrir fordómum
fyrir að vera með amerískum
hermanni
„Enn þann dag í dag verð ég
fyrri fordómum, bæði frá ís-
lendingum og frá Ameríkön-
um af því að ég er íslensk.
Þegar við byrjuðum saman þá
var fólk að pískra, og jafnvel
öfundast, héit að allt væri svo
frábært á Vellinum, ódýrt og
svona. Til dæmis kom fólk til
mömmu og spurði hvort hann
væri svartur, eins og það skipti
einhverju máli. Ég var einu
sinni að vinna með beitningar-
köllum og þá fékk ég líka al-
deilis að heyra það. Þeir
sögðu að ég yrði komin heim
innan árs með skottið á milli
lappanna eins og allar hinar.
Ég lét þetta bara fara innum
annað og út um hitt. Þegar við
giftum okkur fórum við á
svítu á Hótel Borg og þá var
einhver maður í lobbýinu sem
var að fetta fingur út í það að
hermenn tækju íslenskar stelp-
ur úr landi. Við vorum bara
svo hamingjusöm og ánægð
með hvort annað að við tókum
ekki eftir því.”
Vildi ekki flytja frá íslandi
„Þegar við vorum búin að
þekkjast í eitt ár þá átti að
flytja hann frá Islandi. Hann
kom í heimsókn til mín uppí
Fjölskyldan samankomin á fermingardegi Almars.
F.v. Leslei Westerman, Almar, Steini og Lára Westerman.