Fréttatíminn - 04.12.2015, Blaðsíða 32

Pabbi var
ekkert að
spila mig í
svefn með
saxófón-
inum, ekki
frekar en ég
svæfi börnin
mín með
bassanum.
KATRÍNARTÚNI 12 WOWAIR.IS WOWAIR@WOWAIR.IS
ÞET TA
VERÐUR
SNILLD!
*999 kr. bókunargjald leggst ofan á hverja bókun og töskugjald er ekki innifalið.
MONTRÉAL flug f rá
18.999 kr.
maí - september 2016
*
TORONTO flug f rá
18.999 kr.
maí - september 2016
*
STOKKHÓLMUR flug f rá
9.999 kr.
maí - jún í 2016
*
NICE flug f rá
12.999 kr.
september 2016
*
BRISTOL flug f rá
9.999 kr.
maí - september 2016
*
GERÐU VERÐSAMANBURÐ
É g sem meirihlutann af efninu á plötunni og má því segja að þetta sé mitt „baby“, segir Erla Stefáns-
dóttir í hljómsveitinni Dalí, en ásamt
henni skipa sveitina þeir Helgi Reynir
gítarleikari og Sigfús Óttarsson trommu-
leikari. Einnig spilar gítarleikarinn Franz
Gunnarsson með sveitinni á tónleikum.
„Þetta samstarf byrjaði eiginlega bara
fyrir ári síðan en við vorum alltaf í ein-
hverju trommaraveseni þangað til Fúsi
kom til sögunnar í janúar eða febrúar, þá
small þetta allt saman. Hann var svona
púslið sem vantaði,“ segir hún. „Svo þetta
er ekki gömul hljómsveit, en mikið búið
að gerast á stuttum tíma. Flest af þessum
lögum eru samin á síðustu tveimur árum.
Bestu lögin eru þau nýjustu, er það ekki
alltaf þannig?
Ég byrjaði að læra á píanó sem smá-
stelpa og var í því í mörg ár,“ segir Erla.
„Þegar ég komst á gelgjuna þá langaði
mig að verða eitthvað meira kúl svo ég
byrjaði að læra á bassann í sjöunda eða
áttunda bekk,“ segir hún. „Ég lærði á
bassann í nokkur ár og fór svo í Tónlist-
arskóla FÍH í söngnám og kláraði söng-
nám þar. Mér fannst ég ekkert verða
neitt meira kúl, svosem, en þessi blanda
af söng og bassaleik var að virka fyrir
mig,“ segir hún. „Ég finn mig best í því,
en mér finnst ég ekkert kúl. Það má segja
að þetta hafi verið misheppnuð tilraun.“
Stelpunum fer fjölgandi
Það er ekki algengt að sjá stelpur sem
bassaleikara í dag þó þeim fari nú alltaf
fjölgandi. Erla segir þetta vera að breyt-
ast. „Við erum nokkrar,“ segir hún. „Þeg-
ar ég byrjaði fyrst í hljómsveit þá var það
mjög hart rokk. Þá var hljómsveitin Mín-
us mjög vinsæl og ég var í svoleiðis bandi.
Þá man ég að ég var eiginlega sú eina sem
var að spila á bassa. Hljómsveitin fékk
mjög ósanngjarna umfjöllun af því að ég
var með,“ segir hún. „Það snérist ekkert
um músíkina heldur meira um það að það
væri stelpa á bassa. Mér hefur samt aldrei
fundist ég þurfa að sanna mig eitthvað
meira sem bassaleikari þó ég sé stelpa,“
segir Erla. „Ég hef alltaf verið svo mikil
strákastelpa og tek þessu ekki mjög há-
tíðlega, né nærri mér. Ég held að þetta
sé sjálfsagt í dag og kven-bassaleikarar
poppa upp hér og þar. Ég tek hverri dömu
fagnandi sem tileinkar sér lágtíðnina,“
segir Erla. „Ég er með eina stelpu til
dæmis hjá mér í söng- og bassanámi, og
við náum vel saman,“ segir hún, en Erla er
kennari í tónlistarskóla Árbæjar.
Svartur húmor og kaldhæðni
Dalí kom fram nokkrum sinnum á nýaf-
staðinni Airwaves hátíð og segir Erla
að þau hafi flýtt útgáfu plötunnar fyrir
hátíðina. „Það gekk alveg ótrúlega vel,“
segir hún. „Það var mikil stemning og
það gekk allt upp á öllum sviðum. Þegar
við fengum inn á hátíðina þá settum við
allt í gang hvað plötuna varðar, svo hún
væri tilbúin fyrir hátíðina. Það spark-
aði svolítið í rassinn á okkur, sem betur
fer,“ segir Erla. „Ég er búin að reyna að
finna einhverjar gáfulegar útskýringar
á tónlistinni sem við erum að spila, en er
engu nær samt. Þetta er einhver blanda af
poppi og rokki,“ segir hún. „Röddin mín
er þó mjúk svo undirspilið er meira rokk-
að. Einhver blanda af þessu tvennu. Mig
langar alltaf að hljóma eins og Tom Waits
eða Nick Cave en það er víst ekki hægt,“
segir hún. „Ég verð bara að nota það sem
ég hef. Yrkisefnin eru misjöfn og það er
svolítið af svörtum húmor og kaldhæðni í
þessu, í bland við lífsins alvöru. Öll lögin
eru samt um eitthvað sérstakt sem ég hef
upplifað, og ég er mjög ánægð með það.
Ég held að ég ætti erfitt með að finna mig
í þessu ef svo væri ekki,“ segir Erla.
Diskóprinsessan
Erla er dóttir Stefáns S. Stefánssonar
djasstónlistarmanns sem einnig er höf-
undur hins eiginlega diskólags Íslands,
Diskó friskó. Erla segist þó aldrei hafa
tengt mikið við diskóið, en þeim mun
meira við djassinn. „Bassaáhuginn kom
til vegna þess að pabbi lét mig fá plötu
með Jaco Pastorius á svipuðum tíma og
hann var að kynna mig fyrir söngkonunni
Joni Mitchell þegar ég var 13 ára,“ segir
hún. „Um svipað leyti heyrði ég fyrst í Red
Hot Chili Peppers og þá var þetta ákveðið.
Þetta var nákvæmlega það sem ég vildi.
Mér fannst gítarinn alltof áberandi og
bassinn límdi þetta allt saman, og ég vildi
gera það. Pabbi var ekkert að spila mig í
svefn með saxófóninum, ekki frekar en ég
svæfi börnin mín með bassanum,“ segir
Erla sem er tveggja barna móðir. „Pabbi
er allt annað en einhver diskóbolti, en ef
hann er diskókonungurinn þá hlýt ég að
vera diskóprinsessan. Einhvernveginn er
ég samt ekki hneigð til diskótónlistarinn-
ar. Ég var á kafi í djassinum en var svo eini
fjölskyldumeðlimurinn sem fór í rokkið,“
segir hún. „Enda miðjubarnið,“ segir Erla
Stefánsdóttir söngkona og bassaleikari.
Hannes Friðbjarnarson
hannes@frettatiminn.is
Diskóprinsessan á bassanum
Hljómsveitin Dalí sendi á dögunum frá sér sína fyrstu plötu sem heitir einfaldlega eftir sveitinni.
Dalí er hugarfóstur söngkonunnar og bassaleikarans Erlu Stefánsdóttur sem segir hljómsveitina
hafa smollið saman snemma á þessu ári. Hún er ein fárra kvenna sem lagt hefur fyrir sig að spila
á bassa en hún segir konunum þó fjölga á hverju ári. Hún valdi hljóðfærið í þeirri von um að
verða meira töff.
„Öll lögin eru samt um eitthvað sérstakt sem ég hef upplifað, og ég er mjög ánægð með það. Ég held að ég ætti erfitt með að
finna mig í þessu ef svo væri ekki,“ segir Erla. Ljósmynd/Hari
32 viðtal Helgin 4.-6. desember 2015