Fréttatíminn - 04.12.2015, Blaðsíða 42

RÉTTU JEPPADEKKIN
KOMA ÞÉR ALLA LEIÐ
Jeppi stendur ekki undir nafni nema hann sé vel dekkjaður. Ef þú vilt nýta til fullnustu, orku,
aksturseiginleika og öryggi jeppans, skiptir sköpum að velja réttu dekkin. Þegar jeppadekk eru
annars vegar búum við yfir áratuga reynslu og þekkjum þá eiginleika sem breytilegar aksturs-
aðstæður kalla á.
Söluaðilar um land allt
nesdekk.is 561 4200590 2045 benni.is
Fiskislóð 30
101 Reykjavík
561 4110
Njarðarbraut 9
260 Reykjanesbæ
420 3333
Lyngási 8
210 Garðabæ
565 8600
Tangarhöfði 15
110 Reykjavík
590 2045
Open Country MTOpen Country AT Mud-terrain KM2All-terrain AT Bravo AT-771Bighorn MT-762
Grjótháls 10
110 Reykjavík
561 4210
við komum heim ákvað ég að læra húsasmíði
í kvöldskóla en þá kom hrunið, allir strák-
arnir sem voru í sama námi misstu vinnuna
á einni nóttu og í framhaldi af því var hætt
að bjóða upp á þetta nám í kvöldskóla. Svo
er ég náttúrulega búin með bóklega partinn
af flugnáminu og ég er alveg örugglega að
gleyma einhverju. Ég er sem sagt ekki búin
með neitt, er atvinnulaus og hreyfihamlaður
öryrki með enga menntun og fótinn í gipsi.“
Uppgötvaði eigin fordóma
Spurð hvort hún hafi alltaf verið strákastelpa
fitjar Sigríður dálítið upp á nefið, henni hugn-
ast ekki sú skilgreining. „Ég held ég hafi
alltaf verið dálítill gaur, já, og ég er ekki viss
um að það hafi þýtt mikið að klæða mig í fín
föt þegar ég var lítil, ég var alltaf komin beint
út í næsta drullupoll. Ég hef alltaf átt fleiri
stráka en stelpur sem vini en ég hef aldrei
pælt í þessu sem einhverju stráka/stelpu
máli. Það hefur bara æxlast þannig að mín
áhugasvið eru þannig að þau höfða kannski
frekar til karla en kvenna.“
Hér leiðist samræðan út í þessi úreltu við-
mið um hvað sé kven- og karllegt og Sigríður
segir það hafa komið sér mjög á óvart eftir að
hún eignaðist dóttur hvað þau viðmið séu enn
rótgróin í samfélaginu. „Ég meira að segja
stóð mig að því að hafa þessa fordóma sjálf.
Mig langaði í strák svo hann gæti komið með
mér að gaurast. Þegar ég komst svo að því
að ég gengi með stelpu þurfti ég aðeins að
taka í hnakkadrambið á sjálfri mér og hrista
þessa fordóma af mér. Ég var svo hrædd um
að hún yrði fyrir eitthvað prinsessudót. Það
síðasta sem hún má verða í lífinu er skinka,
hún verður þá allavega að gera það án minnar
aðstoðar, það er alveg ljóst. Ég gaf sterk skila-
boð um það að bleikir prinsessukjólar væru
ekki velkomnir á þetta heimili en einhvern
veginn gerist það þegar maður eignast stelpu
að það hrúgast að manni alls konar bleikt dót.
Hvenær varð bleikt einhver ásættanlegur ein-
kennislitur fyrir stelpur? Ég valdi bara þau föt
sem mér fannst fín á hana og uppáhaldsflíkin
mín var blár samfestingur með Spitfire-flug-
vélum á. Einhvern tíma var Teitur með hana á
bókasafninu í þeirri múnderingu og einhver
ókunnug kona spyr hvað HANN sé gamall.
Hann segir henni að þetta sé eins árs stelpa
og konan verður bara stórhneyksluð. „Af
hverju er hún í strákafötum? Þetta er blátt
með flugvélum!“ eins og maður væri að valda
barninu kynáttunarvanda síðar á lífsleiðinni
með því að klæða hana svona. Mér finnst
svona hlutir ættu löngu að vera hættir að
skipta máli, en þetta er ótrúlega lífseigt.“
Bannað að gera allt þegar maður er
óléttur
Sigríður brestur í dásömun á dótturinni, en
stoppar sig af og biðst hálfvegis afsökunar.
„Ég hélt aldrei að ég yrði þessi týpa. Ég var
aldrei hrifin af börnum og ætlaði aldrei að
eignast barn, þannig að ég hélt að ég yrði
raunsæja og skynsama foreldrið sem sæi
barnið sitt nákvæmlega eins og það er en ég
bara stari á hana með aðdáun eins og hún
sé það stórfenglegasta sem hafi komið fyrir
heiminn og finnst hún að sjálfsögðu falleg-
asta og skemmtilegasta barn sem hafi nokk-
urn tíma fæðst – kalt mat.“
Hér er viðeigandi að skella inn hinni
sígildu spurningu: Og á ekkert að fara að
henda í annað?
„Ég væri alveg til í það ef hægt væri að
taka þessa meðgöngu og stytta hana niðrí
svona mánuð. Mér fannst alveg ógeðslega
leiðinlegt að vera ólétt, maður mátti ekki gera
neitt skemmtilegt. Það var alveg sama hvað
mér datt í hug, það var allt bannað. Ég mátti
ekki kafa, ekki stunda listflug, ekki fara í
paragliding, ekki neitt. Þá datt mér í hug að
nota tímann til að læra á brimbretti en það
var ekki heldur málið. Ég var að fríka út af
leiðindum. Þannig að áður en ég legg í það
að verða ófrísk aftur verð ég að finna mér
eitthvert skemmtilegt hobbí sem hægt er að
stunda á meðan.“
Talandi um hobbí þá hefur Sigríður setið
og prjónað allan tímann sem við höfum talað
saman og hún segist vera síprjónandi, hún
hafi komist að því að fjölvarpið í höfðinu róist
heilmikið við prjónaskapinn.
„Ég meira að segja stóð mig að því að hafa þessa fordóma sjálf. Mig langaði í strák svo hann gæti komið með
mér að gaurast. Þegar ég komst svo að því að ég gengi með stelpu þurfti ég aðeins að taka í hnakkadrambið
á sjálfri mér og hrista þessa fordóma af mér.Framhald á næstu opnu
42 viðtal Helgin 4.-6. desember 2015