Fréttatíminn - 04.12.2015, Blaðsíða 26

að setja þessa sögu upp línulega.
Nema kannski ef sýningin yrði
vikulöng,“ segir hún. Ég hef samt
aldrei verið jafn æðrulaus í vænt-
ingum mínum um viðtökur,“ segir
Unnur.
„Maður hefur alltaf verið með
þennan kvíða gagnvart öllum
sýningum. Ég er æðrulaus vegna
þess hversu rosalega óvenjulegt
þetta er,“ segir hún. „Ég var í bún-
ingamátun um daginn og var sett
í skærgrænan sundbol. Þetta var
svo öfgafullt að ég gat ekki annað
en þótt þetta geðveikt. Mjög hress-
andi. Þetta er líka mjög innblásið
af samtímanum. Spurningin um
hvað hafi breyst á Íslandi síðan á
tímum kristnitökunnar. Hvernig
höfum við breyst sem manneskjur
og eins öll lögfræðin sem fróðlegt
er að skoða í dag, í ljósi þess sem er
að gerast í kynferðisafbrotamálum
og eins í tengslum við hrunið og
slíkt. Í Njálu eru þetta bara ein-
hverjir kallar sem ráða og beygja
og sveigja lögin. Erum við ekki að
gera það sama í dag, fyrir utan það
að fara út og drepa hvort annað? Við
erum enn þann dag í dag að dansa
á siðferðislegum línum hvað margt
varðar, niðurstaðan er oft lögleg en
siðlaus,“ segir Unnur. „Þorleifur er
innblásinn brjálæðingur sem vill
ögra og það er ekki leiðinlegt að
vinna með brjálæðingum.“
Vildi hætta í Njálu
Leikarar berskjalda sig oft á sínum
ferli og segir Unnur mjög misjafnt
hvernig leikarar taki því að sleppa
fram af sér beislinu eins og krafist
er af þeim í sýningu eins og Njálu.
„Ég hefði haldið að ég væri mjög
opin fyrir þessu, en þetta reyndist
mér erfiðara en ég hélt,“ segir hún.
„Svo eru aðrir leikarar sem ég hefði
haldið að ættu erfitt með þetta sem
gjörsamlega taka þetta alla leið
og taka flugið frá fyrsta degi. Mér
fannst þetta rosalega erfitt til að
byrja með. Alveg á þann hátt að mig
langaði að hætta,“ segir Unnur.
„Það kom mér svo á óvart. Það er
svo gaman þegar maður lærir eitt-
hvað nýtt um sig sem listamann. Ég
hef bara mjög gaman af spuna og
að vera í opnu flæði en í byrjun var
þetta svo rosalega opið ferli og allir
áttu að vera að keppast um rullurn-
ar. Ég fann bara að þetta átti ekki
við mig og ég man ekki hvenær
mér leið svona síðast. Ég átti samtal
við Þorleif og sagði honum að mér
þætti þetta rosalega erfitt. Hann
sagði að list ætti ekki alltaf að vera
auðveld, mér fannst það gott svar“
segir hún. „Þegar manni finnst eins
og maður kunni mögulega eitthvað
í þessari listgrein, búin að leika í
yfir tíu ár og nýkomin úr stóru hlut-
verki Nóru í Dúkkuheimilinu, þá
er jörðinni kippt undan manni og
maður áttar sig á því að maður kann
ekki neitt. Svona er bara að vera
leikari og listamaður, maður er allt-
af á byrjunarreit. Það eru samt svo
mikil forréttindi hér á landi að geta
stokkið á milli hlutverka, öfganna
á milli. Þegar ég er ekki blóðug
upp að hnjám að æfa Njálu er ég að
panta konfetti og hlusta á ABBA lög
fyrir Mamma mia.“
Enduruppgötvar ABBA
Unnur mun leikstýra söngleiknum
Mamma mia í Borgarleikhúsinu
eftir áramót og er það ein stærsta
uppfærsla ársins í íslensku leikhús-
lífi. Hún segist mjög spennt fyrir
verkinu og hlakkar mikið til þess að
komast í smá sól og hör á sviðinu.
„Ég er búin að vera um ár að
undirbúa það,“ segir hún. „Ég er
búin að einbeita mér svo lengi að
því að leika að ég gat ekki skorast
undan því að leikstýra þessu verki.
Tónlist er svo mikill þáttur af okkur
og sameinar svo margt í okkur,“
segir hún. „Ég er búin að vera að
enduruppgötva ABBA í þessu ferli
og þessi tónlist hreyfir svo mikið
við okkur. Það er engin tilviljun
að þessi söngleikur, sem er frekar
einföld saga, sé svona gríðarlega
vinsæll, yfir 42 milljónir manna
búnir að sjá hann. Kvikmyndin er
vinsælasta kvikmynd Breta frá upp-
hafi. Það þarf ekki alltaf að hafa
þetta flókið til að hreyfa við fólki og
þetta liggur aðallega í músíkinni.
Það er einhver strengur í þessari
tónlist sem hefur beint aðgengi að
hjarta fólks. The Winner Takes It
All er náttúrulega bara fallegasta
popplag sem samið hefur verið,“
segir Unnur. „Ég fer að gráta bara
við það að lesa textann. Þegar mað-
ur er með svona efni í höndunum
þá tekur maður slaginn, þrátt fyrir
alla pressuna og ábyrgðina. Eitt af
mikilvægustu skrefunum í byrjun
var að velja þýðanda,“ segir hún.
„Ég hafði mjög sterka skoðun
á því og vildi fá Þórarinn Eldjárn
strax inn. Hann er mikill hæfileika-
maður og þetta er viðkvæmt efni.
Þetta eru textar sem allir þekkja.
Ég valdi mjög gott og reynslumikið
fólk í allar stjórnunarstöður og mitt
hlutverk er svo að halda utan um
allt batteríið og sjá til þess að allir
séu um borð í sama skipi,“ segir
Unnur. „Við sköpum svo heiminn
sem sýningin er öll saman og
vinnum þetta í sameiningu. Ég hef
engar áhyggjur af því hvernig fólk
tekur þessu á íslensku. Þetta er
sannarlega áhætta, en ég er búin að
sjá textana. Þórarinn er snillingur
og það hættu allir að hugsa um
þetta þegar við byrjuðum að syngja
þetta á söngæfingunum,“ segir hún.
Konur verða að segja sögurnar
Á undanförnum tveimur árum hafa
stóru leikhúsin lagt mikla áherslu á
að rétta hlut kvenna í íslensku leik-
húslífi og segir Unnur verkefnavalið
bera þess merki. Það sem henni
finnst enn stórkostlegra er sú unga
kynslóð kvenna sem er að stíga sín
fyrstu skref innan leikhúsanna og
annars staðar.
„Mér finnst þetta allt vera að þok-
ast í rétta átt,“ segir hún. „Þetta er
auðvitað misjafnt á milli ára, en það
sem er nýtt er að það er gríðarleg
meðvitund um þetta. Sama hvaða
nöfn þessu eru gefin. Kynjakvóti
eða hvað annað. Það er komin krafa
um að þetta sé til staðar. Maður
hefur fundið það í gegnum tíðina,
hvort sem það er í viðskiptum eða
listum. Ef það eru karlar að plotta
allt þá er auðveldast fyrir þá að fá
einhvern karlkyns vin sinn til þess
að vera með,“ segir hún.
„Við verðum að segja sögur af
konum, og konur verða að segja
sögurnar. Ég er sjálf að byrja á
framleiðslu á nýjum sjónvarps-
þáttum sem ég hef verið að vinna
að í mörg ár, sem fjalla mikið um
konur,“ segir Unnur og talar þar
um sjónvarpsseríuna Fanga sem
hún hefur unnið með Nínu Dögg
Filippusdóttur, Margréti Örnólfs-
dóttur og Ragnari Bragasyni. Þetta
er leikin sjónvarpsþáttasería inn-
blásin af föngunum í Kvennafang-
elsinu í Kópavogi. „Ef manni finnst
halla á þessa hluti þá verður maður
að breyta þeim sjálfur,“ segir hún.
„Ég er nú bara tæplega fertug en ég
á ekki orð yfir kraft ungra kvenna í
dag. Ég þótti mjög kræf að vera að
skrifa í Moggann um kvenréttindi í
kringum tvítugt og fólki fannst það
skrýtið. Í dag eru þær bara trylltar
að labba niður Skólavörðustíginn
berar að ofan. Þær eru svo miklir
naglar að við hinar eigum ekkert í
þessar ungu stelpur. Ég er rosalega
stolt af þessum ungu stúlkum í
dag,“ segir hún. „Þær láta ekkert
stoppa sig. Margar orðnar agres-
sívar rappstjörnur áður en þær
komast inn í leiklistarskólann. Ég
þorði ekki í leikfélagið í mennta-
skóla fyrr en á þriðja árinu mínu.
Það eru byltingar alls staðar og ólga
í samfélaginu og ég er brjálæðislega
bjartsýn,“ segir Unnur Ösp Stefáns-
dóttir leikkona.
Hannes Friðbjarnarson
hannes@frettatiminn.is
Helgin 4.-6. desember 2015
Þú getur hjálpað núna með því að greiða valgreiðslu í heimabanka.
Einnig:
• Frjálst framlag á framlag.is
• Gjafabréf á gjofsemgefur.is
• Styrktarsími: 907 2003 (2.500 kr.)
• Söfnunarreikningur:
0334–26–50886, kt. 450670-0499
Þinn stuðningur gerir kraftaverk
Skortur á drykkjarhæfu vatni og hreinlætisaðstöðu veldur banvænum sjúkdómum
en með aðgangi að hreinu vatni hefur allt líf möguleika á að vaxa og dafna.
Hjálparstarf kirkjunnar tryggir fólki aðgang að hreinu vatni í Úganda og Eþíópíu
– og þitt framlag skiptir sköpum.
PI
PA
R
\
TB
W
A
•
S
ÍA
•
1
4
43
21