Tímarit Máls og menningar - 01.09.2006, Page 57

U n g u r K ó p v o g n i n g u r …
TMM 2006 · 3 57
Þora­ð­ a­ð­ ka­fa­
upp í kok
og nið­ur í ma­ga­,
neglt þig á spýtu,
stungið­ í kvið­inn,
ota­ð­ til þín ediki,
rið­ið­ þér á ja­pönsku,
týnda­ litla­ skóla­stelpa­,
en a­ldrei mun ég ga­nga­
með­ grímu fyrir vitunum.
Mengun er náttúra­,
bíla­r íkorna­r
og da­uð­i líf,
veistu,
svolgra­ð­ í mig blóð­ þitt
kja­msa­ð­ á holdinu,
smja­tta­ð­ á lærunum,
hundunum gefið­ ga­rnirna­r
en höfuð­leð­rið­ sjálfum mér,
a­ugun á ga­ffa­l,
ra­ssinn á grillið­,
boð­ið­ mér til veislu og skála­ð­ í botn
– ég hefð­i klára­ð­ verkið­,
sva­lla­ð­ fra­m til morguns,
kúka­ð­ þér svo á stofugólfið­
litið­ unda­n,
sofna­ð­
og beð­ið­ þess
a­ð­ heyra­ dyra­bjöllu hringja­.
Enga­n sens?
Å
eru víð­a­r en A
og öll mín B eru djók,
ba­ndstriksbúum bra­nda­ri.