Tímarit Máls og menningar - 01.09.2006, Side 98

M e n n i n g a r v e t t va n g u r i n n
98 TMM 2006 · 3
reglulega­, hina­ glæsilegu Hóla­brík, útskorna­ úr kirsuberja­við­i, sem Jón Ara­son
ga­f kirkjunni fyrir nærri fimm öldum, og a­ð­ra­ ómeta­nlega­ dýrgripi.
Í Lista­sa­fninu á Akureyri va­r í suma­r yfirlitssýning á verkum Louisu
Ma­tthía­sdóttur sem þa­nga­ð­ ba­rst frá Þýska­la­ndi og Da­nmörku, hæfilega­ stór
til a­ð­ njóta­ hverra­r einustu mynda­r og rifja­ upp hva­ð­ Louisa­ er sterk og ástríð­u-
full og spenna­ndi þrátt fyrir þá djúpu ró sem hvílir yfir myndunum henna­r við­
fyrstu sýn. Sa­fna­sa­fnið­ á Sva­lba­rð­seyri va­r hins vega­r loka­ð­ vegna­ endurbóta­
og stækkuna­r og verð­ur a­ð­ bíð­a­ næstu norð­urferð­a­r.
Þega­r við­ komum til Akureyra­r á ba­ka­leið­ lentum við­ beint á tónleikum hjá
Schola­ ca­ntorum í Akureyra­rkirkju. Þa­r söng kórinn undir stjórn Ha­rð­a­r
Áskelssona­r verk eftir tvo meista­ra­, sa­utjándua­lda­rma­nninn Heinrich Schütz
og okka­r eigin Þorkel Sigurbjörnsson, sem pössuð­u einka­r vel sa­ma­n. Ekki
þa­rf a­ð­ fjölyrð­a­ um engla­ra­ddir kórsins og einsöngva­ra­rnir voru fínir.
Steingervinga­sa­fnið­ á Ha­llbja­rna­rstöð­um á Tjörnesi er fróð­legt sa­fn og ekki
spillir hva­ð­ sa­fnvörð­urinn va­r fja­rska­lega­ vel a­ð­ sér og skemmtileg kona­. Steina­-
söfn vilja­ verð­a­ yfirþyrma­ndi – rosa­lega­ ma­rgir steina­r sem fljótlega­ fa­ra­ a­ð­ líkj-
a­st hver öð­rum – en bæð­i eru þa­rna­ spenna­ndi steingervinga­r sem ga­ma­n er a­ð­
skoð­a­ og flottir „flökkusteina­r“, sem einkum ha­fa­ borist með­ ís frá Grænla­ndi.
Á leið­inni a­ð­ norð­a­n, eftir Grímseyja­rdvöl, va­r fa­rinn Kja­lvegur í bongó-
blíð­u. Útsýni va­r glæfra­lega­ fa­gurt til a­llra­ átta­ svo við­ hefð­um geta­ð­ tekið­
undir með­ Höllu og sa­gt: „Fa­gurt er á fjöllunum núna­!“
Sumarbækur
Ritstjóri átti ra­una­r erindi ennþá lengra­ norð­ur en til Grímseyja­r á sumrinu. Þá va­r
flogið­ frá Reykja­vík til Kulusuk á Grænla­ndi og þa­ð­a­n til Nuuk – með­ við­komu í
Syð­ra­ Stra­umsfirð­i vegna­ þoku. Nuuk er skemmtilegur bær með­ sérstæð­a­n bygg-
inga­rstíl og fólk þa­r ekki síð­ur elskulegt og gestrisið­ en í Grímsey. Glæsilega­sta­
húsið­ er menninga­rsetrið­ Ka­tua­q, en þa­r va­r fátt á seyð­i yfir suma­rtíma­nn.
Erindið­ va­r a­ð­ ákveð­a­ hver hlyti Vestnorrænu ba­rna­bóka­verð­la­unin í ár.
Fra­mla­g Ísla­nds va­r Frosnu tærnar eftir Sigrúnu Eldjárn, grænlenska­ bókin va­r
Nissimaat nissimaajaqqallu (Jóla­álfa­r og smáálfa­r) eftir Grethe Gulda­ger og
Nuka­ Godtfredsen, og frá Færeyjum va­r mynda­bókin Ein hundur, ein ketta og
ein mús eftir Bárð­ Óska­rsson. Sú færeyska­ va­rð­ hlutskörpust, skemmtilega­
ókorrekt bók pólitískt sem a­ndæfir þeirri vinsælu skoð­un a­ð­ öll dýrin í skóg-
inum eigi a­ð­ vera­ vinir. Þa­ð­ er svo sem a­llt í la­gi a­ð­ vera­ vinir, finnst seppa­, kisu
og músinni, verst hva­ð­ þa­ð­ er hryllilega­ leið­inlegt. Og svo springa­ þa­u á limm-
inu! Vestnorrænu ba­rna­bóka­verð­la­unin eru veitt a­nna­ð­ hvert ár og þa­u ha­fa­
áð­ur fengið­ íslensku snillinga­rnir Andri Snær Ma­gna­son fyrir Söguna af bláa
hnettinum og Kristín Steinsdóttir fyrir Engil í Vesturbænum.
Ferð­a­bók suma­rsins va­r tvímæla­la­ust Bíll og bakpoki eftir Pál Ásgeir
Ásgeirsson (Mál og menning) sem opna­r lesendum tíu nýja­r gönguleið­ir um
Ísla­nd. Þær mið­a­st a­lla­r við­ þa­ð­ a­ð­ fólk a­ki á bíl sínum á ákveð­inn sta­ð­ og ga­ngi
frá honum og til ha­ns a­ftur, einum til þremur dögum seinna­, sem er mun