Fréttatíminn - 03.06.2016, Qupperneq 14

ekki drykkjarhæft. Þetta var mjög
skrítið verkefni en við þetta vann ég
samviskusamlega á jóladag og fyllti
200 slíkar flöskur.“
Hún segir að hann hafi verið
kuldalegur ef hún minntist á laun
og samning eins og um hafi verið
rætt. Hann hafi verið dónalegur
og yfirgangssamur en ekki hót-
að henni eða beitt hana ofbeldi.
Hann hafi frekar stjórnað með
þögn og fýluköstum ef hún lét i
ljós óánægju. Hann hafi stundum
látið hana hafa lítilræði í vasapen-
inga, leyft henni að fara til tann-
læknis og á íslenskunámskeið í
málaskólanum Mími sem hann
greiddi.
Af hverju er vatnið mengað?
„Ég var fegin að vera laus úr her-
berginu eftir að litháska konan
kom. Ég fékk nýtt sjálfstraust og
spurði hann um samning og laun-
in sem ég hafði ekki fengið greidd.
Hann sagði að við gætum rætt það
eftir að hann kæmi heim frá Prag,“
segir hún en í millitíðinni rataði
hótelið í fréttirnar og það kom ekki
til að góðu.
„Í janúar, meðan hann var í
burtu, kom íslenskur gestur á hót-
elið, kona utan að landi, sem rak
auðvitað augun strax í miðann á
herberginu, þar sem fólk var var-
að við að drekka kranavatnið. Hún
kom strax niður í móttöku og var
afar áhyggjufull. Spurði af hverju
vatnið væri mengað og hvort henni
væri óhætt að baða sig og svo fram-
vegis? Ég gat ekki útskýrt þetta fyr-
ir konunni enda kannski ekki von.
Á endanum setti hún þetta á Face-
book-síðu sína og þá var fjandinn
laus. Það var fjallað um málið í fjöl-
miðlum og allt komst upp, ekki bara
svindlið með vatnið heldur líka að
hann hafði bara leyfi fyrir helmingi
þeirra herbergja sem voru í útleigu.
Þetta varð til þess að hann talaði
ekki við mig og svaraði engu fyrr
en um páskaleytið.“
Hláturskast yfir launakröfunni
Þar sem hún hafði ekkert fast í
höndunum og enginn samningur
hafði verið gerður, óttaðist hún að
verða rekin úr landi. Þá óttaðist hún
að missa það sem hún ætti inni af
vangoldnum launum ef hann yrði
reiður og ræki hana burt. Hann not-
færði sér að því er virðist, aðstöðu-
muninn til hins ýtrasta. „Hann var
ekki búinn að borga mér neina pen-
inga og ekkert bólaði á samningi í
apríl. Ég vissi að ég var réttlítil þar
sem ekkert væri skriflegt á milli
okkar en hann fullvissaði mig um
að ég yrði ekki rekin úr landi. Hann
lét mig síðan hafa flugmiða frá 17.
til 24. maí svo ég kæmist heim í frí.
Hann sagðist vilja setjast niður með
mér til að skipuleggja vinnuna eft-
ir að ég kæmi til baka. Loksins var
komið að því. Ég hafði sett tímana
mína niður á blað og taldi sann-
gjarnt að miða við 1500 krónur á
tímann, mínus útgjöld vegna veru
minnar og vasapeninga. Ég var búin
að vera að vinna fyrir hann í sex
mánuði, stundum alla daga vikunn-
ar og 800 þúsund var því algert lág-
mark.“
Þegar hún sýndi hóteleigandan-
um reikninginn segir hún að hann
hafi orðið furðu lostinn, síðan hafi
hann fengið hláturskast og spurt
hver hún héldi eiginlega að hún
væri. Og hver hún héldi að hann
væri? Milljónamæringur kannski.
„Hann sagði, „þú færð í mesta lagi
150 þúsund.““
Ég gat ekkert nálgast hann dag-
ana á eftir, hann sagðist bara vera
upptekinn. Það leið að heimferðinni
og ég var gersamlega peningalaus.
Ég reyndi að ganga á hann en hann
lét mig bara bíða tímunum saman
meðan hann sagðist vera í tölvunni
eða í símanum.“
Hún segist hafa frétt hjá konu sem
vinnur á veitingastað í grenndinni
að hún gæti fengið hjálp á Mann-
réttindastofu Íslands sem er til húsa
á Hallveigarstöðum. Þangað fór hún
og ræddi við lögfræðing sem vísaði
henni á lögregluna, þaðan lá leiðin
til ASÍ. Skömmu síðar rataði fréttin
í fjölmiðla.
Sögð vera á flótta undan lögreglu
Í síðustu viku var greint frá því í
fréttum RÚV að engin kæra hefði
verið lögð fram vegna mansals-
málsins á Hótel Adam. Fórnarlamb-
ið forðaðist lögregluna og málatil-
búnaðurinn væri líklega að renna
út í sandinn. Hún segir að skýr-
ingin sé sú að hún hafi á endan-
um farið peningalaus til Prag til að
nota miðann sem hún hafi fengið í
hendur. Hún hefur enn ekki feng-
ið greidda krónu af vinnulaunun-
um og staðan er óbreytt. Hún lagði
fram kæru hjá lögreglunni eftir að
hún kom til baka og leitar núna að
vinnu til að fá að dvelja áfram á Ís-
landi, því það vill hún. „Ég elska Ís-
land, náttúruna og fólkið, tungu-
málið. Mig langar mjög mikið til að
vera hérna og geri mér grein fyrir
því að það eru ekki allir vinnustað-
ir eins og Hótel Adam. En það er
mjög erfitt hjá mér í augnablikinu
og kærastanum mínum sem er líka
útlendingur og hefur verið að vinna
við ræstingar.
Hún segist hafa frétt það eftir á
að eigandi hótelsins hafi áður not-
fært sér oft og tíðum félitla og vega-
lausa útlendinga, oft fólk frá fyrr-
verandi austantjaldslöndum til að
vinna fyrir sig, oftast stoppi það
bara í stuttan tíma og tapi á því pen-
ingum. „Hann taldi greinilega að
ég væri mjög heimsk og hann gæti
komist upp með allt sem hann vildi
gagnvart mér. Ég var ekki hrædd
við að hann meiddi mig líkamlega,
en hann komst upp með allt og ég
kunni ekki á neitt í íslensku samfé-
lagi. Hann kom fram við mig eins
og ég væri ódýr, eða einskis virði.
Ég var alltaf smeyk við spillinguna,
að hann hefði alla í vasanum, jafn-
vel lögregluna ef okkur lenti saman.
Þannig er það bara sumstaðar, því
miður.”
Ég hef ekkert að segja
Ragnar Guðmundsson, eigandi Adam Hótels við Skólavörðustíg, var
spurður hvort ásakanir um að hann hefði beitt starfskonu sína miklum
órétti ættu við rök að styðjast. Hann sagðist ekkert vilja tala við fjöl-
miðla. „Ég hef bara engar fréttir fyrir þig.“
Þú vilt ekki svara því hvort þessar ásakanir eigi við rök að styðjast?
„Ég hef bara ekkert að segja, skilurðu það ekki.“
Hann nauðgaði
mér ekki en áreitti
mig stöðugt. Ég fékk
tíma fyrir sjálfa mig
þegar hann var í
burtu en hann var
tíu daga í mánuði
í Prag til að sinna
rekstrinum þar og
stundum var hann
úti á landi um helg-
ar. Ég hefði auðvitað
átt að biðja hann
oftar um mitt eigið
rúm og vera harðari
en ég var hrædd um
að hann yrði reiður.“

Eitt af því sem
hann setti mér
fyrir, var að fylla
plastflöskur með
kranavatni til að
selja ferðamönnun-
um fyrir 400 krónur
stykkið. Á herbergj-
unum var miði þar
sem þeir voru varað-
ir við því að drekka
vatnið, það væri
ekki drykkjarhæft.
Þetta var mjög
skrítið verkefni en
við þetta vann ég
samviskusamlega á
jóladag og fyllti 200
slíkar flöskur.“
Á hótelinu var gestum
selt átappað kranavatn.
Það var meðal annars
hlutverk Elynu að fylla
á flöskurnar.
14 | FRÉTTATÍMINN | Föstudagur 3. júní 2016
108 Reykjavík Sími: 595 0500 www.egillarnason.isSuðurlandsbraut 20 Opnunartímar: mán - fös kl. 9–18 og lau kl. 11–15
VIÐ GETUM TENGT ÞIG VIÐ BESTU
PARKETSLÍPARA LANDSINS
HAFÐU SAMBAND OG VIÐ
RÁÐLEGGJUM ÞÉR MEÐ
SLÍPUN, LÖKKUN, OLÍUBURÐ
OG ALMENT VIÐHALD