Fréttatíminn - 30.12.2016, Síða 24

24 | FRÉTTATÍMINN | Föstudagur 30. desember 2016
ólasýning Þjóðleikhússins,
sem er auglýst sem sýning á
Óþelló Shakespeares, hefst
á því að Ingvar E. Sigurðs-
son birtist á sviðinu á nær-
brókinni einni saman með
exi í hendi og heggur niður stórt
grenitré, jólatré. Það hefur stað-
ið góða stund eitt á miðju sviði,
baðað ljósum og ómum, áður en
atgangurinn byrjar. Ingvar er til-
tölulega snöggur að þessu, stofn-
inn er ekki sver þótt tréð sé meira
en tveggja mannhæða hátt. Sem
betur fer fellur það inn á sviðið,
en ekki út í salinn.
Ekkert Sjeikspír-drasl
Nú veit ég svo sem ekki hvað
þetta á að fyrirstilla frekar en
margt annað í þessari furðulegu
uppsetningu. Svona tré getur
táknað margt. Það getur verið
lífstréð og sem jólatré (að vísu án
skrauts) gæti það staðið fyrir allt
sem við höldum með einhverjum
hætti heilagt. Mér dettur helst í
hug að Gísli Örn Garðarsson, eini
höfundur þess sem hér fer fram
(Shakespeare er alsaklaus af því)
sé að reyna að segja eitthvað í
þessa veru: Það sem þið, hæstvirt-
ir áhorfendur, eigið í vændum og
hafið keypt ykkur inn á er ekki
neitt gamaldags Sjeikspír-drasl.
Því ég er framúrstefnuleikstjóri
og nú ætla ég að höggva leikrit
Shakespeares í spón eins og allir
sannir framúrstefnuleikstjórar –
og mér er skítsama þótt ég eyði-
leggi jólin fyrir ykkur sem eruð
svo vitlaus að halda að ég geri
ekki nákvæmlega það sem mér
sýnist.
Í drullu og skít
Og Gísli Örn gæti haldið áfram
eitthvað á þessa leið: Já, nú er
ÉG sloppinn inn í helgustu vé
íslenskrar leiklistar, af því ég er
orðinn svo frægur í útlöndum að
ég get fengið að gera hvað sem
Jón Viðar Jónsson skrifar leikdóm
um jólasýningu Þjóðleikhússins og
Vesturports á Óþelló Shakespeares.
Úrkynjað pakk í plasti
„ Já, nú er ÉG sloppinn inn í helgustu vé íslenskrar
leiklistar, af því ég er orðinn svo frægur í útlöndum
að ég get fengið að gera hvað sem ég vil, Ari segir ekki
neitt, hann myndi aldrei þora að banna MÉR neitt.“
ég vil, Ari segir ekki neitt, hann
myndi aldrei þora að banna MÉR
neitt. Ég get látið leikarana veltast
um í drullu og skít í þrjá klukku-
tíma, háttað þá og látið þá arga
og garga, gera stykkin sín, ég get
fært kalla í kvenföt, látið kon-
ur leika kalla; já, ég kem með ný
og ný trix í allt kvöld: stropljós
þarna, slómó hér, diskó á einum
stað, myndastyttuleik annars
staðar; svo hef ég með svona
„meta-teater“, því það gera allir
avanseraðir leikstjórar sem ég hef
séð í útlöndum þar sem heims-
frægðin bíður mín. En ég er líka
mjög prógressífur og félagslega
meðvitaður, þess vegna smelli ég
á einum stað inn frumsaminni
predikun á móti rasisma, auðvit-
að er ég líka á móti kvennakúg-
un, ekki það ég haldi að þetta hafi
neitt að segja eins og 6́8-kyn-
slóðin hélt, nei nei, leikhúsið
breytir engu, ekki nokkrum sköp-
uðum hlut, þið getið bara tekið
þetta, ef ykkur sýnist, sem kveðju
til 6́8-liðsins sem er nú sem betur
fer búið að moka út úr leikhúsinu
(eins og það henti út kynslóðinni
á undan því) og á leið á elliheim-
ilin (sem ég gerði einu sinni lítinn
sætan söngleik um, þið hljótið að
muna eftir honum, hann var jafn
frábær og allt sem ég geri). Því nú
höfum VIÐ tekið völdin, við sem
erum ung og fersk, en umfram
allt hip og kúl, já ef ég er eitthvað
– sem ég er svosem ekkert viss um
að ég sé – þá er ég hip og kúl.
Oní útikamarinn
Og hinn ungi (reyndar bráðum
hálffimmtugi) og ferski meistari
leikhústöfranna lætur dæluna
ganga: Já, og svo passa ég upp á
að sjokkera smáborgarana, því ég
gef öllum smekklegheitum langt
nef, ég geri til dæmis grín að alkó-
hólistum og AA eins og ekkert sé,
og svo – já svo geri ég dáldið sem
enginn hefur áður gert í Þjóðleik-
húsinu, ég dýfi Ingvari á kaf oní
útikamar og læt hann vafra um
ataðan brúnni sósu, svo ykkur
langar mest að gubba, pempíurn-
ar ykkar, en mér er sama, við í
Vesturporti höfum nóg klapplið
sem æpir og stappar svo hátt í
salnum að þið munuð ekki þora
annað en standa upp og hrópa
húrra, forsetinn líka. Og svo
pakka ég öllu heila klabbinu inn
í risa-plastumbúðir, sal og sviði
(af því við lifum í svo plöstuðum
heimi, ég hef skrifað um það í
leikskrána, ég er svo mikill um-
hverfissinni) og það hefur heldur
enginn gert áður í Þjóðleikhús-
inu og ég fæ að gera allt sem ég
vil í Þjóðleikhúsinu, sama hvað
það kostar, Ari segir ekki múkk,
ekki við mig sem er rétt að verða
heimsfrægur í Stóra-Bretlandi,
hann opnar bara veskið, ég læt
Börk sjá um plastið (það er bara
besta fólkið sem fær að vinna fyr-
ir mig), og þetta verður upplýst
mjög estetískt og svo massa ég
þetta með flottri músík úr græjun-
um (ég get vel verið svít og melló
ef mér sýnist) – já það er sko eins
gott fyrir ykkur að standa upp í
leikslok, hrópa húrra og klappa
fyrir mér. Fyrir MÉR.
Vörusvik í Þjóðleikhúsinu
Einhvern veginn svona gæti hún
hafa hljómað, greinargerðin fyrir
sýningunni sem Vesturportarinn
hefði átt að skrifa í leikskrána.
Því miður hefur hann sleppt því
sem er svo sem skiljanlegt; þetta
er einungis enn eitt flippið, enn
ein skrumskælingin á verki eftir
Shakespeare sem tvö aðalleikhús
þjóðarinnar hafa trakterað okk-
ur nokkuð reglubundið á síðustu
tuttugu árin eða svo. Og ekkert
nýtt í því, nema helst óvenju stór
skammtur af sora sem leikstjór-
inn leggur til frá eigin brjósti.
Leikrit Shakespeares er að vanda
skorið niður, tætt í sundur svo
ekkert er orðið eftir af dramat-
ísku samhengi eða mótsetningum
(sem skáldið notar alltaf á afar
markvissan hátt), persónum er
hent út eftir geðþótta, persónum
„Engin persóna vekur hér
áhuga eða samúð. Þetta
er allt saman úrkynjað
pakk í plasti. Desdemóna
er súludansmær og Kassíó
klæðskiptingur. Óþelló
búralegur öskurapi og
Jagó leikinn af eiginkonu
leikstjórans.“
J
Ibuprofen Bril
400 mg töflur – 30 stk. og 50 stk.
Brilliant lausn á
höfuðverk, tíðaverk,
hita, tannverk
og verk vegna kvefs.
Lesið vandlega upplýsingar á umbúðum og fylgiseðli fyrir
notkun lyfsins.
Leitið til læknis eða lyfjafræðings sé þörf á frekari
upplýsingum um áhættu og aukaverkanir.
Sjá nánari upplýsingar um lyfið á www.serlyfjaskra.is.
Áreiðanleiki, sveigjanleiki & hagstæ verð
Íslenska lyfjafyrirtækið með erlenda nafnið wh.is