Femina - 01.08.1946, Blaðsíða 4

leggina eins vel og hún getur, því að
þeir eru heldur holdugir, en Kather-
ine Hepburn hefur aftur á móti of
magra handleggi. Hedy Lamarr mætti
vera grennri um mjaðmirnar, en
brjóstin eru aftur á móti alltof lítil,
og Myrna Loy stendur í stöðugu
stímabraki með fæturnar á sér, sem
eru langt frá því að vera fullkomnir
að lögun.
Sundmærin Esther Williams er ein
af þeim fáu leikkonum, sem getur
staðið fyrir framan hina sterku ljós-
kastara kvikmyndatökumannanna án
þess að beita nokkrum fegrunarbrögð-
um, enda líður andvarp frá hverju
brjósti, þegar hún gengur inn á leik-
sviðið.
Slúðrið í Hollywood er bæði ill-
gjarnt og eitrað. Þar segja menn, að
kvöldkjólar þeirra Lorettu Young,
Constance Bennett og Joan Fontaine
séu á röngunni líkari geymslum fyrir
kodda og tróð en venjulegum flíkum
mennskra manna. Þegar verið var að
taka kvikmyndina Súez á árunum; var
sagt, að það liefði tekið lengri tíma
að „byggja“ fötin á Lorettu Young en
Súezskurðinn sjálfan.
Fáar „stjörnur" geta státað af eins
fallegum fótum og Marlene Dietrich.
Margar af frægustu kvikmyndaleik-
konunum hafa svo ljóta fætur, að þær
myndu varla koma við hjartað í skip-
brotsmönnum á eyðiey, hvað þá öðr-
um, ef engum brögðum væri beitt
til þess að fegra þær. Myrna Loy verð-
ur að ganga í sérstökum sokkum, sem
leyna því, hvað hún hefur digra fót-
leggi. Sama grikkinn hefur náttúran
gert þeim Bette Davis, Gene Tierney.
Ruth Hussey, Sylvia Sidney og Ellu
Raines. Lesarinn kann nú að segja,
að hann hafi aldrei tekið eftir því,
að þær hafi of digra leggi. En sann-
leikurinn er sá, að myndir af þeim
eru vanalega teknar þannig, að ekk-
ert ber á þessu lýti. Þær eru annað
hvort sýndar í síðum kjólum eða þá
aðeins niður að hnjám. Ef teknar eru
myndir af þeim í stuttum kjólum
eða baðfötum, grípa myndasmiðirn-
ir til ýmissa bragða. Algengt er, að
teknar séu myndir af leggjum ein-
hverrar annarrar stúlku, og sú mynd
er síðan sett inn í filmuna á réttum
stað. Ef ekki er hægt að koma þessu
bragði við, verður myndasmiðurinn
að beina ljósunum þannig að leik-
konurtni, að fæturnir séu í skugga.
Menn mega nú ekki halda, að leik-
konurnar séu einar um þessa ágalla.
Mikið af koddum og tróði fer líka í
það að breikka axlir leikaranna og
gera þá karlmannlegri á allan hátt.
Fyrir nokkru var læknir einn í
Hollywood beðinn um að athuga,
hver myndi bezt vaxinn af öllum
leikurunum þar í bæ. Sér til mikill-
ar furðu uppgötvaði hann, að þar stóð
enginn jafnfætis George Brent, þótt
hann sé nú nokkuð korninn til ára
sinna. Errol Flynn, sem er nokkuð
yngri, fékk þó fyrstu verðlaun í þess:
ari samkeppni. Gamlir og góðir vinir
okkar, eins og t. d. Herbert Marshall,
Charles Boyer, Bing Crosby, Spencer
Tracy, Walter Pidgeon, Nelson Eddy
og William Powell reyndust vera
langt fyrir neðan meðallag, sökum
þess hvað feitir þeir voru. Jimmy
Stewart og Gax*y Cooper komu heldur
ekki til mála í þessu sambandi. Jam-
es Stewart átti eitt sinn að leika þátt
í kvikmynd nokkurri á baðfötum. Þá
lá við, að sleppa yrði þessum þætti og
eyðileggja með því samhengið í mynd-
inni. Loks var tekið til þeira ráða að
láta Stewart leika þáttinn í baðkápu.
Þá eru sumir leikararnir svo lág-
vaxnir frá hendi náttúrunnar, að oft
horfir til vandraéða. Er þá tekið það
ráðið að láta þá klæðast skóm með
þykkum trésólum. Ýmis myndatöku-
brögð (camera tricks) eru líka notuð
í þessu sambandi, svo og það gamla
og góða ráð al láta mótleikarann vera
á sokkaleistunum. Ingrid Bergman
varð t. d. að vera á ilskóm, þegar hún
lék á móti Charles Boyer í kvikmynd-
inni „Gasljós"!
Tennur, hár og húð krefjast oft
gagngerðra breytinga. Clark Gable
sagði einu sinni, að hann eyddi meiri
peningum í tannviðgerðir á einni
viku, en hann vann sér inn á mánuði,
áður en hann gerðist leikari. Fáir
hinna eldri leikara hafa allar tennur
heilar og verða því að bæta postulíns-
tönnum í skörðin hér og þar með
fárra ára millibili. Annars stafar hið
bjarta bros leikfólksins á tjaldinu
mestmegnis af því, að andlitin eru
,,sminkuð“ með.brúnum lit, þannig,
að hvítar tennurnar stingi sem mest
í stúf við dökkan hörundslitinn.
llafiS þiS nokkurn tíma tekiS eftir því, hvaS
Norma Shearer hefur digra handleggi?
Við „sminkun“ leikaranna eru not-
uð ósköpin öll af smyrslum og farða,
sem fara oft illa með hörundið, af því
að þau loka alveg fyrir svitaholurn-
ar. Margir leikaranna hafa fengið al-
varlega eitrun í húðina af þessum or-
sökum. Bette Davis varð einu sinni
að hætta að leika í einni af kvikmynd-
um sínum og leggjast í rúmið vegna
slíkrar eitrunar. Hið sama henti eitt
sinn Merle Oberon og er sagt, að hún
komi aðeins á eitt veitingahús í New
York síðan, en þar er lýst upp með
kertaljósum, sem varpa daufum
bjarma yfir andlit gestanna.
Hár leikaranna krefst einnig mik-
illar umönnunar. Stríðu og gljáalausu
hári er ekki á svipstundu hægt að
breyta í þykka og glampandi lokka.
Hárkollur, fléttur, laus hár og hár-
litur er því notað meir í kvikmyndum
en menn gera sér í hugarlund.
Humphrey Bogart, Edward Robin-
son, Lee Bowman og Ronald Colman
eru auk margra annarra með hvítan
blett í hnakkanum, enda er mynda-
vélinni sjaldan beint að bakhliðinni
á þeim. Hárkollurnar af þeim Charl-
es Bayer, Fred Astaire og Bing Cro-
by eru vel þekktar utan og innan hár-
greiðslusalanna í Hollywood.
Mestum blekkingum verður þó að
beita í sambandi við aldur „stjarn-
anna“. Fæðingarárin eru flutt til eft-
ir hentugleikum. Opinberlega fer
helzt enginn þeirra, a. m. k. ekki
Framhald á hls. 15.
4
FEMINA