Ráðunautafundur - 12.02.1979, Side 74

154
RAÐUNAUTAFUNDUR 1979
RAFGIRÐINGAR
Grétar Einarsson og ðlafur Guðmundsson,
Bútæknideild RALA, Hvanneyri.
I, Inngangur
Fyrir fáum árum kom á markaðinn í Nýja-Sjálandi ný gerð
rafgirðingastöðva (háspennugjafa), sem breyttu afstöðu manna
til hagnýtingar á rafgirðingum fyrir sauðfé. Samkvæmt reynslu
erlendis, t.d. á Bretlandi, er talið, að góð 5 strengja raf-
girðing úr sléttum vír haldi sauðfé á við venjulegar girðingar
og sé allt að 50% ódýrari í uppsetningu.
II. Uppsetning rafgirðinga
Sumarið 1978 gerði bútæknideild RALA nokkrar athuganir á
notagildi rafgirðinga fyrir sauðfé og kom sérfróður maður frá
Skotlandi, Mr. Burdon-Cooper, til að leiðbeina við uppsetningu
þeirra.
Háspennugjafinn sem notaður var er af gerðinni Gallagher
E 12, knúinn af 12 volta rafgeymi. Tækið sendir frá sér há-
spenntan straum, eða allt að 5000 volt, sem varir ekki lengur
en 3/10.000 úr sekúndu í hverju slagi. Stilla má slagafjöldann
á 50-70 slög á mín. Einn slíkur háspennugjafi nægir fyrir allt
að 10 km langa girðingu. Hlaða þarf geyminn annað veifið, eða
um það bil mánaðarlega. Hægt er að fá háspennugjafa, sem tengja
má við venjulega 220 v raflögn, t.d. í útihúsum.
í rafgirðingarnar var notaður sléttur vír, 2,5 mm sver,
sem búinn er þeim eiginleika að vera teygjanlegri (high tensile)
heldur en venjulegur vír, en það auðveldar uppsetningu og við-
hald girðingarinnar.
Notaðir voru venjulegir girðingarstaurar úr tré og má bil
á milli þeirra vera allt að 20 m á sléttu landi. Vírinn er
einangraður frá endastaurum með postulínskúlum, en á aðra
staura er fest polyetylen röri, sem vírinn er dreginn £ gegnum.