Svava - 01.12.1897, Blaðsíða 20

HILDIBRANDR.
260
XYIII. KAPÍTULI.
BÓNDAKOPINN.
LUKKAN var tíu um kvöldið, þegar Augela og
Lúcía voru tii’búav til að leggja af stað í ferð sína.
Þœr voru biínar sem nunnur áf systráflokki þeim er til
lieyrði frú Itósalíu. Aðalstaða þessa svstrailokks var að
ganga um og hjúkra veikum. Lúcía var þar slungin í að
velja þonna búning, því nunnur af þeim flokki voru oft
á ferð ú hvaða tíma sem var á nóttu, til að gegna skyldu
siuni.
Þegar þær hej'rðu að alt var orðið hljótt, fóru þær að
hugsá til forðar.
’Þú verðr að ráða ferðinui/ hvíslaði Angela.
’Ottastu ekki/ mælti Lúcía. ’Ég hefi lyklana að
ytri dyrunum og garðhliðinu. Ef við einungis komumst
út á strætið, án þess nokkur verði okkar var, efum við
sloppnar. Farðu hægt og láttu ekki lieyra til þfn.‘
Þegar þær voru korunar rít á strætið geugu þær óhult-
ar áfram. Engan mann sáu þær á gangi. Þegar þær
gengu hjá Capucliins-klaustrinu, sem stóð utarlega í borg-
iimi, mættu þær hermanni.
’Hverjar eruð þér?‘ spurði liann.
’Góðgjörðasystur/ svaraði Lúcía óhikandi.
Það var svo myrkt, að hermaðrinn gat ekki veitt þeim