Svava - 01.12.1897, Blaðsíða 34

274
HILDTBRANDB.
’Viljið þdr ekki- koma inni' spurði Tíamkó.
’Xei, ég bíð eftir félögum mínum sem koma bráðum
og með þoim fer és. Eg held ég sjái til þeirra.*
Bambó leit við, og sá þijá munka koma.
Innan slcams voru munkarnir komnir heim.
’Jæja, Soffó, þú kemr rótt mátulega,1 sagði sá sem
fyrir var.
’f>að er gott, heíir þú náð nokkurri á'tillu, Benedikt
svafaði Soffó.
’Ja, víst er svo,‘ sagði munkrinn, því hann var eng-
fnn annar en liinn gamli kunningi vor, Benodikt.
Munkarnir fóru nú allir inn og Benedikt snóri sér að
bóndanum og mælti:
’Hórna þá, þetta fer að verða býsnu alvarlcgt mál.
Eg vil fá að sjá stúikurnar sem þú h'efir falið hór.‘
’En iieilagi faðir---‘
’Hættu, hættu ! Þessi itndanfærsla dugar eigi lengr.
Hallaðu á stúlkurnar. Allir heilagir hjálpi þér maðr.
Hvað skyldir þú þurfa að óttastJ
Jón Bambó var ráðalaus. Hann skalf og nötraði, en
góðhjartaða konan lians hneig niðr í stólinn.