Svava - 01.12.1897, Blaðsíða 31

hildibrandr.
271
’J:í, það er fagurt pláss faðir/ svaraði Jón. ’Jarðveg-
urinn er feitr.og við meðtökum liina blessunarríku ávexti
hans með þakklátum hjörtum.'
’Mikið rétt, mikið rétt, sonr miun. Lifir þú hér aleinn?
’Eins og þér sjáið, er koDan mín hjá mér.‘
’Já, en eru engir fleirií1
’27ei, fjölskyicla mín er eigi stærri.‘
’Enga sonu‘!‘
’Engir heima.‘
’Engar dætur 1 ‘
’aSTei, engar.1
’Hvað nærri er næsti nágranni þinn? ‘
’Þér hafið hlotið að ganga rétthjáhýli hins næsta.‘
’Tvær mílur héðan 1 ‘
’Já.‘
’Ég vissi ekki hetr en ég sæi tvær stúlkur gangá
inn þegar ég kom.‘
’Tvær stúlkur faðir? ‘
’Já.‘
’Ó, já; aldeilis rétt. Tvær vinstúlkur hafa verð hér
um tíma. Þér eigið víst við þrer.‘
’Hverjar eru þrer 1 ‘
’Leiksystur harna okkar.'
’Eru þœr hrœddar viðmigi'