Svava - 01.12.1897, Blaðsíða 28

268
IIILDIBK.VNDE.
hofu' heyri um Do Móra.og Hildibrand.'
’Jæja, ég skal sagja ykkr alt. Eg öfjtast að hvoíugr
þairra hjálpi ykkr framár. Þeir eru þáðir í klóm hinshei-
laga ramisóknariéttar.1
’Eáðirh' hljóðaði Angela.
’Já, báðirk
’Guð miskunni okkr ! ‘ *ndyárpaði aumingja stúllcan,
og- meðan orðin dóu á vörum hennar lmeig hún meðvit-
undarlaus í fr.ðm Lúcíu, sem greip hana og- hallaði henni
r.ð brjósti sínu.
’Þú hefðir eigi átt að segja henni það svona snögg-
lega Jón,‘ sagði gamla kouan í meðaumkunar róm. ’Elsku
blessað barnið,1 bætti hún við og ílýtti sér að hjálpa
Lúcíu. ’Hvað beimrinu getr verið vondr. Eg vildi
heldr vera fátæk alla míua daga en að gera öðru eins
barni ilt. skyldi þetta fólk yéra uokkurn tíma ánægt! ‘
. Enginn syaraði neinu, og' bin góða kona hjálpaði
Lúcíu að konia húsmóðir sinni í rúmið. Bráðum yakn-
aði Angela við, og' eftir klukkutíma var hún aftr í litlu
sétustofunni. En roðinn var liorfinn af kinnurn liennar,
og útlitið alt óútsegjanlega sorglegt.
Eú sagði Bambó benni, að einliverjir hefðu séð tvær
systur Rósalíu-reglunnar ganga hurt úr horginni, og að
grunr hefði fallið á hverjar þær mundu vera. Þetta
var viðvorun fyrir Lúcíu, syq hún ásetti só að loggja