Svava - 01.12.1897, Blaðsíða 19

259
IlrBDÍBRANDR.
þér fyrir karcUnálauuin. Ég álít því gagnslaust að treysta
þeim.‘
’Hvert get ég farið V mælti Angela, ’ég verð að yfir-
gefa þetta hús.‘
’Það ei'u margir staðir til í Val di Mazara héraðinu,
sem þú værir óhult í. Ég vildi lieldr treysta heiðarlegum
fjallabónda fyrir okkr. Ég þekki marga slíka.‘
’Þú vil óg fara þangað. ‘
'Og hvað svoí‘
’Bíða þar þangað til ég frétti eitthvað af Hildibrandi
eða De Móra.‘
’Ég skal fara með þér. Ivomstu að einhverri niðr-
stöðu, og segðu mér hvers þú æskir og ég skal hlýða.‘
’Hin heilaga mær blessi þig, Lúcía. Farðu nú og
útvegaðu okkr dularhúninga.'
’Af hvaða tegund viltu þá V
’Eftir því som þér bezt líkar. Einungis farðu leynt,
vevtu varasöm, og vertu fljót.‘
Lúcía st-óð þegar upp og flýtti sér á, burt. Strax
som hún var farin, tók Angela það litla sem hún hafði
undir sinni hendi af peningum. Það var ekki mikið,
það var nóg fyrir þær yfir lít-inn tíma.
Q*
on