Svava - 01.05.1898, Blaðsíða 14

494
MIKU IrtlÁTTURINN.
Þegar þau komu þangað sem Mv. Halkett átti lieima,
fóvu þau ut úv vagniuuni og gengu inn. Miílsfærslumað-
uvinn hað þau kuvteislega að fá sév sæti, en sjálfuv settist
liann við skvifbovð sitt. Þá vav tallt í einu klappað &
iiuvSina.
’Kom inn!‘ sagði Halkett og bvosti kýmilega, en
inn kom háv maður, dökkuv á hrún og og bvá, skugga-
leg.uv og liövkuleguv á svipinn.
Alliv litu til dyvanna, þegav hann komrinn,en Jtvs.
Muvdstone vak upp ovg-af vonsku, og þaut á móti
manninum mcð veidda -hnefona.
’Muvdstone!1 ovgaði hún, ’þvællinn þinn, hvað viltii
liiugaðk
’Hvað ég vil!‘ enduvtók hann háðsíega. ’Ég- kein að
fmna þig, yudið mitt, mév vav favið að leiðast eftivíþév.*
Mvs !Muvdstone gleymái sév alveg. ’Hof ég ekki
samið við þig, viðurstjrgðin þín! hcfi ég ekki gefið.-þév
peninga/ æpti húu, ’til þess að — —‘
Gevið svo vel að þegja, húsfveyja!' gveip Halkett
fram í. ’Þév getið ■skammað bónda rvðav eins raikið'og
yðuv þóknast, þegav þév komið heim. En hvað segið
þér um það, ef ég ákævi yðuv nú fyviv að eiga tvo
menB?‘
’O, látið hana sleppa/ kallaði Jim, alls hugav feginn