Svava - 01.05.1898, Blaðsíða 34

514
COLDE fell’s letndaemálid.
Mad. St. Luce var alveg eins hrifin og dóttir liennar
af yndisleik kennslukonunnar; og jafnvel Monsieur St.
Luce dáðist að henni, sem vanalega gaf sig þó lítið að
smekkvíá kouu sinnar í fjess háttar sökum.
Og sá tími kom hráfilega, að Claire var ekki á-
nœgð með eins klukkutíma kennslu á dag; hún vildi
hafa hana hjá sór Ótakmarkað.
’Mamma,1 sagði hún, 'ég þreytist aldrei að biðja
þig, því þú þréytist aldrei að veita mér bænii'rnínar.'
’Allt sem gieður þig, Claire/ sagði múðir hennar.
’Hvað viltu nú?‘
’Mamma/ sagði stúlkan í ákafii geðshrseringu, ’ég
hef enga lifandi ieru elskað eins innilega, fyrir utan
þig og pahha, eias og Miss Alice líent. Þr-ð er til
einn hlutur sem gæti gert mig innilega farsæla, og það
er, að hún gæti verið heima hjá okkur, tii þess að
vera félag systir niín; það er svo leiðinlegt að oiga
engin systkyui. Láttu hana koma og vera hjá okk-
ur.‘
’Þeita er skrítin uppástuuga,1 sagði ilad. St. Luce,
’En mjög svo skynsamleg. ’Eg hef aldrei kvaitað,
og það vérður eun þá heilt ár þangað til ég fæ að taka
þátt í opinheru fólagslífi. Þið pahhi farið ofc út og eruð
lengi í burtu, og þá leiðist mér stundum og óeka að ég
Rt-ti eidri eystir; iiiss lÁent yrði ág»t félagssystir.