Svava - 01.05.1898, Blaðsíða 40

520
COLDE FELL’S LETNDARMALfD.
Ileilt ár var liðiö síðan liún kom þangað, en sex
síðan leyndarmálið á Colde Hell skeði. I liinni tignar-
logu Alice Kent, hafði enginn þekkt Colde Fells hetjuna.
Eitt ár, mitt í örmum auðlegðarinnar, liafði hún breyzt
næstun öþokkjanlega; línur þær, sem sorg og ranglæti
heimsins stimpluðu á andiiti hennar voru algerlega horfn-
ar, skuggar þeir sem um tíma formyrkvuðu fegurð henn-
ar, voru nú horfnir; einstöku sinnum sáust þó merki
þeirra, eins og iiin kyrláta blíða mánans á hinu blá-
djúpa hafi. Iíún hafði þroskast óútsegjanlega mikið.
Enda var ómögulogt að vera hjá Mad. St. Luce, án þess
að læra af lienni, að eiuhverju leyti, siðfágun hennar.
Hún var fögur sem barn, sem stúlka og kona; en nú
hefði mátt þekkja hana meðal þúsunda annara.
Þegar hún fór út með Claire, var óaflátanlega spurt
eftir hver hún væri.
Hver var þessi óútsegjanlega fagra kona sem keyrði
út með þér til Bois de Boulogne, Mad.i! var sífoldlega
spurt.
Og svarið hljóðaði æfinlega á þossa leið:
’Hún er vinstúlka dóttur miunar/ Öllum óskmn
um að kynnast henni, svaraði liún á þessa leið: ’Hún
fæst ekki til að gefa sig við gUðværðum iízkufólksins,
og <% get ekki gert yður kuunuga lienni, svo lengi
sem hún ekki vill það.!