Svava - 01.05.1898, Blaðsíða 43

COLDE FELL S LEYNDAHMALID.
Ö23
Mad. St. Luca áleit að slíks væri meira um hönA
haft, en fólk gvunaði almennt.
’Eg man eftir að hafa lesið um mövg slík tiifelli/
hætti hún við, svo sem lækirnum sem myrti konuna
sína á vísindaiegan hútt, með eitri, og ómöguiegt yar r.ð
sannahann að sök, fyr en hann með gékk fríviljuglega.1
’Ég man líka eftirað hafa iesið J):ið,‘ sagði Mons.
St. Luce.
Svo var annað voða tilfelli í þá átt; sáralækni, sem
drap ekki konuna sína aðeins, heldur og marga aðra ætt-
ingja sína,‘ hætti húu við.
Það er voðalegt; hin ensku morð eru einhver hin
hryllilegustu sem sögur fara af,‘ sagði hann.
Fölara og fölara varð hið fagra andllt; með sér-
stakri áreynzlu tókst henni að verjast iiljóðum, rauðleit
þoka sveimaði fyrir augum hennar, og líkt og foss niður
suðaði í eyrum hennar; hún óskaði í hjarta sínu, að þau
iindu eitthvert annað umtalsefni, því bráðum yrði þetta
henni ofraun.
’Morð af eitri tilheyra fremur Itölum en Bretuin,
sem þjóðar einkenni,* svaraði Mons. St. Luce.
Sú ljótasta morðsaga sem ég hcf heyrt, kom fyrir
á Skotlandi, en ekki Englandi,1 sagði Mad. St. Luce.
’Ung kona, næstum því harn að aldri, og framúrskarandi
falleg, var kærð fyrir að hafa drepið mann sinn á eitri.