Svava - 01.06.1900, Blaðsíða 35

S VA VA
559
tV, 12.]'
Fáum mínútum síðar reið Edmund u’r bæniite1 í
áttina til Sæby.
Edmuud vaí' búinn að ríða í þijú diga. án þess
að ná þeim sem liann elti. Stundum liélt hann að
liann sæi þá langt á und'an, en misti svo sjónar á
þeim aftur.
Á nóttuuni gisti hann á bændabýlum, og fékk fæði
fyrir sig og fóður handa hesti sínum, sem liann borgaði
fyrir.
Það var ekki almcnt á þeim dögum að hermenn borg
uðu fyrir sig, þeir voru vanir að taka alt hjá bændum og
borga ekkert. Edmund var því hrein undantekning.
Að kvöldi hins þriðju dágs stöðvaði Edmund hest
sinn á bóndabýli nokltru, og.ætlaðr að biðjast gistingar
Jíanimheyrði h’ávaða mikipn inni fyrir.
Hann batt hest sinn, . gekk að dyrunum og iuuj á
miðju gólfi stóð vopnaður svein, er veifaðj svorðinu kring
um sig með óheyrilegum'hótuuum til bónda, er stóð út
íteinu horninu með rcku' í hendiþ til að verja með’sig
og sína.
Undir eins og Edmund lagði hendi sína á handlegg
sveinsius, breyttist alt. Edmund sagði:
‘Skammast þú þín ekki, að«breyta þannig gagnstætt'
l«gum og.rótti?‘.