Fréttablaðið - 03.03.2017, Blaðsíða 24

Ég sá auglýsingu á LinkedIn,
ýtti á hnapp og nældi í starf­
ið,“ segir Guðbjörg Jakobsdóttir,
fatahönnuður hjá útivistarfyrir­
tækinu Arcteryx í Vancouver í
Kanada. Hún segist hafa fundið
draumastarfið sitt og hefur fjöl­
skyldan verið búsett í Vancouver
síðustu tvö árin.
Guðbjörg lærði fatahönnun
við Listaháskóla Íslands en hafði
þó ekki endilega séð fyrir sér að
verða fatahönnuður.
Hissa að fataHönnun
væri starf
„Ég byrjaði á hálfgerðum villi­
götum, hafði ekki dottið í hug að
fatahönnun gæti verið eitthvað
fyrir mig. Ég man meira að segja
vel þegar ég kynntist fatahönn­
uði í fyrsta sinn,“ rifjar Guðbjörg
upp en hún aðstoðaði Filippíu Elí­
asdóttur fatahönnuð við búninga
fyrir stuttmynd.
„Ég varð svakalega hissa á að
það væri hreinlega hægt að vinna
við slíkt á Íslandi. Einhvern veg­
inn vissi ég ekki að föt væru fram­
leidd annars staðar en á tískupöll­
unum í París og NY og fannst þetta
vera í órafjarlægð frá mínum
veruleika,“ segir Guðbjörg.
„Ég hafði unnið sem stuðnings­
fulltrúi á sambýlum, reyndi fyrir
mér í kvikmyndagerð sem síðan
opnaði fyrir mér þennan nýja heim
hönnunar og framleiðslu. Þegar ég
hóf námið í LHÍ fannst mér ég í
fyrsta skipti tilheyra einhverjum
hópi fólks. Ég hafði alltaf upplifað
sjálfa mig svolítið á ská en þarna
smellpassaði ég í hópinn,“ segir
Guðbjörg.
Í æsku skipti hún oft um skóla
og þegar í framhaldsskóla var
komið var hún lengi að finna rétta
hillu.
rótleysið endaði í lHí
„Ég var í Kársnesskóla, Snælands­
skóla, Grunnskóla Tálknafjarð­
ar og svo aftur í Snælandsskóla.
Þegar kom að framhaldsskóla
var ég í MÍ í almennu bóknámi
og skíðamennsku, Iðnskólanum
í Reykjavík, þar sem ég ætlaði
að læra gullsmíði en slasaðist á
hendi og gat ekki klárað. Svo var
það aftur MÍ og þá datt mér í hug
að læra líffræði eða eitthvað slíkt.
Það entist ekki lengi. Að lokum var
fjölskyldan alveg komin með nóg
af þessu rótleysi hjá mér og bók­
staflega ýtti mér í fornám í Mynd­
lista­ og handíðaskóla Íslands. Þar
loks fann ég eitthvað nær mínu
sviði. Ég stefndi á myndlistarnám
og reyndi alloft að komast inn í
myndlistadeild LHÍ en þegar ég
hafði loks vit á að sækja um í fata­
hönnun komst ég inn í fyrstu til­
raun,“ segir Guðbjörg sposk.
Námið við LHÍ reyndist gæfu­
spor og starfaði Guðbjörg meðal
annars við hönnun hjá útivistar­
fyrirtækinu Cintamani í fimm ár.
Þaðan lá leiðin til Arcteryx sem
hannar og framleiðir vörur fyrir
útivistarfólk og segir Guðbjörg
að þó að námið við LHÍ hafi verið
afar góður undirbúningur hafi hún
farið í gegnum mikinn skóla í nýju
vinnunni.
leiðandi í útivistarfatnaði
„Ég starfa sem hönnuður hjá
Arcteryx, bæði fyrir skíðafatnað
og höfuðföt. Hjá Arcteryx er að
„Ég byrjaði á hálfgerðum villigötum, hafði ekki dottið í hug
að fatahönnun gæti verið eitthvað fyrir mig. Ég man meira að
segja vel þegar ég kynntist fatahönnuði í fyrsta sinn. Ég varð
svakalega hissa á að það væri hreinlega hægt að vinna við
slíkt á Íslandi.“
„Ég starfa sem hönnuður hjá Arcteryx, bæði fyrir skíða-
fatnað og höfuðföt.  Hjá Arcteryx er að finna gríðarlega
tæknikunnáttu og handverksfólk í hæstu gæðum,“ segir
Guðbjörg. mynd/Arcteryx
Fölskyldan er duglega að nýta sér útivistarperlur Vancouver.Guðbjörg kann afar vel við lífið í Vancouver, verðlagið sé
þægilegt, maturinn góður og fólkið ljúft eins og veðurfarið.
ragnheiður
tryggvadóttir
heida@365.is
fólk er kynningarblað
sem býður auglýsendum að
kynna vörur og þjónustu í formi
viðtala og umfjallana. Í blaðinu er
einnig hefðbundið ritstjórnarefni.
Blaðið fylgir Fréttablaðinu daglega.
ÚtGeFAndi: 365 miðlAr | ÁbyrGðArmAður: Svanur Valgeirsson
umsjónArmenn eFnis: Elín Albertsdóttir, elin@365.is, s. 512 5349 | Sigríður Inga Sigurðardóttir, sis@365.is,
s. 512 5372 | Ragnheiður Tryggvadóttir, heida@365.is, s. 512 5367 | Sólveig Gísladóttir, solveig@365.is, s. 512 5351
Starri Freyr Jónsson, starri@365.is, s. 512 5358 | Vera Einarsdóttir, vera@365.is, s. 512 5357
sölumenn: Atli Bergmann, atlib@365.is, s. 512 5457 | Jóhann Waage, johannwaage@365.is, s. 512 5439
| Jón Ívar Vilhelmsson, jonivar@365.is, s. 512 5429 | Ólafur H. Hákonarson, olafurh@365.is, s. 512 5433
finna gríðarlega tæknikunnáttu
og handverksfólk í hæstu gæðum.
Við vinnum eftir allt öðru ferli en
önnur merki og erum stolt af því að
hafa náð að fjöldaframleiða hand­
verkið án málamiðlana. Fyrst hasl­
aði Arcteryx sér á völl með því að
gjörbylta gerð klifurbelta og ekki
löngu seinna varð fyrirtækið leið­
andi í framleiðslu útivistarfatnað­
ar. Fyrirtækið er kvartaldar gam­
alt og hefur vaxið samhliða Gore­
Tex framleiðandanum og saman
eru þessi fyrirtæki í fararbroddi
nýjunga og gæða innan bransans.
Í dag er Arcteryx þekktast fyrir
GoreTex útivistarfatnað. Það var
gríðarlega mikið stökk að fara frá
hefðbundnu hönnunarstarfi, þar
sem hönnuðir teikna upp stíla og
senda fyrirmæli til verksmiðju um
prótótýpugerð og bíða svo eftir að
fá prufur inn í hús.
Hönnuðir Arcteryx þurfa að
leysa öll tæknileg vandamál og
finna nýjar lausnir á framleiðslu
áður en hönnunin er send út úr
húsi og hér hef ég lært hvert ein­
asta smáatriði sem snertir flíkina.
Þetta væri sennilega sambærilegt
við tískuhúsin í París þar sem vör­
urnar eru fullgerðar í húsi. Það var
líka mikill skóli að læra regluverk
GoreTex til að standast veðurpróf
og fá viðurkenningarstimpilinn
þeirra á vöruna.“
stefndi á skíðamennsku
Guðbjörg er Kópavogsbúi með
sterkar rætur til Ísafjarðar. Hún
stundaði skíðaíþróttina af kappi
sem barn og stefndi á frækinn
keppnisferil. Meiðsli bundu enda
á þá drauma en hún nýtir þó hvert
tækifæri til þess að heimsækja
brekkurnar í Vanc ouver með fjög­
urra ára syni sínum.
„Ég er Kópavogsbúi og alin þar
upp mestmegnis en það býr í mér
dálítill Ísfirðingur. Ég á ættir þang­
að að rekja, föðurmegin, og bjó þar
í þó nokkur ár eftir grunnskóla til
tvítugs. Ég fór fyrst til Ísafjarðar
til að geta einbeitt mér að skíða­
mennskunni en ég æfði skíði og
keppti fyrir ÍR sem unglingur. Þar
var boðið upp á framhaldsskólanám
sem var sniðið að þörfum keppn­
iskrakka og ég fór að æfa með ís­
firsku krökkunum.
Í lok fyrsta vetrar féll snjóflóð á
skíðasvæðið og þar með enduðu þau
áform. Næsta vetur bjó ég í Reykja­
vík en þar gat ég heldur ekki æft
og keppt því ég slasaðist lítils vegar
um haustið og svo ætlaði ég aldeilis
að taka á því um vorönnina. Ég datt
hins vegar á fyrstu æfingunni og
slasaðist frekar illa á baki. Þar var
keppnisferillinn á enda,“ segir Guð­
björg. Útivistarmanneskjan blund­
ar þó sterkt í henni.
„Ég er bókstaflega alin upp á
skíðasvæðinu í Hamragili og fer
núna með einkasoninn á skíði um
helgar. Vancouver er algjör úti­
vistarparadís og við eyðum frítím­
anum okkar mestmegnis úti, hvort
sem það er á skíðum, í gönguferð­
um, heimsóknum á ströndinna eða
kajakferðum og hjólreiðum.
Við erum þrjú búsett í Vanco­
uver; ég, maðurinn minn og sonur
okkar en á sumrin og um jól bæt­
ist við dóttir okkar sem býr hjá
mömmu sinni á Íslandi yfir skóla­
árið. Þá er fjölskyldan fullkomnuð
og við njótum þess að vera saman.
Við erum fjölskyldumiðuð í flestu
sem við gerum enda eru æskuár
barnanna stutt og við viljum njóta
þessa tíma með þeim eins mikið og
hægt er,“ segir Guðbjörg.
Fjölskyldan kann afar vel við sig
í Vancouver. Fólkið þar er vinalegt,
svo vinalegt að hún saknar stund­
um hamagangsins sem getur ein­
kennt Íslendinga.
fólkið milt eins og veðrið
„Vancouver er einstök borg í Kan­
ada. Hún stingur svolítið í stúf en
fólkið hér er ákaflega þægilegt og
viðmótsljúft eins og Kanadabúar
eru upp til hópa. Það er kannski
ekki auðvelt að henda reiður á
hvað það er sem gerir hana öðru­
vísi. Kannski það að borgin byggð­
ist fyrst af innfæddum og Asíu­
búum og hefur vaxið gríðarlega
hratt síðan um miðja síðustu öld.
Hér er fólk alls staðar að en sér­
lega hátt hlutfall af fólki frá Kína
og Kóreu. Í flestum borgum í
Kanada er franska annað mál á
skiltum og pappírum en í sumum
hverfum hér er mandarín númer
tvö.
Annars búum við í Norður­
Vancouver þar sem stór hópur
flóttafólks frá Íran settist að
þegar klerkastéttin tók yfir og
þetta er klárlega langbesta hverfið
að búa í. Við getum keypt dásam­
legan persneskan mat í hverfinu:
baklava, hummus, sangak­brauð,
döðlur og ferskar pistasíuhnetur
eru algjör dásemd,“ segir Guð­
björg og ekki skemmi verðlagið
fyrir.
„Vancouver er algjör gourmet­
borg þar sem hægt er að nálgast
góðan mat frá öllum heimshorn­
um, mun ódýrari en á Íslandi.
Leigan þykir reyndar fáránlega
dýr þótt hún sé á pari við Ísland
en barnagæslan hér er ekki greidd
niður svo að það er ekki á allra
færi að borga leikskólagjöldin. Það
var algjört sjokk fyrir okkur að
borga um það bil hundrað þúsund
krónum meira í leikskólakostnað.
Veðurfarið hér er mjög milt, bærir
varla vind og það rignir mikið á
veturna. Fólkið hér er í stíl við
veðurfarið, rólegt og afslappað.
Stundum sakna ég roksins og
kraftsins í íslensku þjóðinni. Það
eru alltaf meiri læti og kjarkur í
okkur,“ segir Guðbjörg. „Annars
sakna ég þess sérstaklega að rek­
ast á kunningja á förnum vegi og
þess að fara á tónleika.“
3 . m a r s 2 0 1 7 F Ö s T U D a G U r2 F ó l k ∙ k y n n i n G a r b l a ð ∙ X X X X X X X XF ó l k ∙ i ∙ l í F s s T í l l
1
3
-0
6
-2
0
1
7

1
0
:4
6
F
B
0
6
4
s
_
P
0
4
1
K
.p
1
.p
d
f
F
B
0
6
4
s
_
P
0
4
0
K
.p
1
.p
d
f
F
B
0
6
4
s
_
P
0
2
4
K
.p
1
.p
d
f
F
B
0
6
4
s
_
P
0
2
5
K
.p
1
.p
d
f
A
u
to
m
a
ti
o
n
P
la
te
r
e
m
a
k
e
:
1
D
1
4
-1
B
1
4
1
D
1
4
-1
9
D
8
1
D
1
4
-1
8
9
C
1
D
1
4
-1
7
6
0
2
7
5
X
4
0
0
.0
0
1
8
B

F
B
0
6
4
s
_
2
3
2
0
1
7
C
M
Y
K