Morgunblaðið - 09.01.2017, Síða 18

18 UMRÆÐAN
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 9. JANÚAR 2017
✝ HafsteinnHjaltason
fæddist í Reykjavík
26. nóvember 1942.
Hann lést á heimili
sínu 30. desember
2016.
Foreldrar hans
voru Ingunn Ingv-
arsdóttir, f. 14.
október 1917, d. 16.
maí 1974, og Hjalti
Jónsson, f. 2. sept-
ember 1913, d. 14. október 2003.
Hafsteinn ólst upp hjá móður
sinni og fósturföður, Magnúsi
Bergsteinssyni, f. 21. ágúst 1922,
d. 14. maí 2012. Hafsteinn átti
fimm systur, alsystir Sigríður
Oddný, f. 11. janúar 1945, og
hálfsystur Magnea Vilborg, f. 17.
júní 1946, d. 2. maí 2000, Gunn-
hildur Steinunn, f. 18. október
1947, Sigrún, f. 8. júní 1953, og
Sigríður Bergdís, f. 18. júní 1955.
Með fyrstu eiginkonu sinni,
Sjöfn Sigurðardóttur, f. 3. mars
1942, d. 27. nóvember 2011, eign-
aðist hann Kolbrúnu, f. 7. febr-
úar 1966, d. 20. janúar 2007. Kol-
brún ólst upp hjá
fósturforeldrum. Hennar dóttir
er Tinna Ýr Ingólfsdóttir, f. 29.
júlí 1986, búsett í Danmörku.
2) Soffía Auður Sigurðardóttir,
f. 19. október 1974. Hennar mað-
ur er Viðar Árnason, f. 14. júní
1975. Þeirra synir: Eyþór Ingi, f.
1. maí 2010, og Kári Hrafn, f. 1.
nóvember 2012.
Hafsteinn ólst upp í miðbæ
Reykjavíkur og gekk í Austur-
bæjarskóla. Eftir gagnfræða-
próf tók hann sér frí frá námi og
fluttist til móðursystur sinnar,
Áslaugar, og hennar eigin-
manns, til Keflavíkur. Hann hóf
nám við Iðnskólann og tók
sveinspróf í prentsmíði árið
1965. Hann lærði prentsmíði í
Setbergi hf. árin 1961-1965. Eft-
ir það starfaði hann á Morg-
unblaðinu, Félagsprentsmiðj-
unni og í Prentsmiðjunni Odda
frá 1974 til starfsloka árið 2010.
Hafsteinn gegndi ýmsum félags-
störfum en hann var formaður
Prentnemafélagsins í Reykjavík
1964, í stjórn Iðnnemasambands
Íslands 1964, ritstjóri Iðnnem-
ans 1964 og í stjórn Hins ís-
lenska prentarafélags 1977-
1980.
Hafsteinn spilaði körfubolta
með Ármanni á yngri árum en
einnig spilaði hann mikið brids.
Áhugamál Hafsteins voru
íþróttir, ferðalög, samvera með
fjölskyldunni og lestur góðra
bóka. Eftir starfslok hóf hann að
spila golf og var það sameig-
inlegt áhugamál þeirra hjóna.
Útför hans fer fram frá
Grafarvogskirkju í dag, 9. jan-
úar 2017, kl. 13.
Með annarri eig-
inkonu sinni, Auði
Ruth Torfadóttur, f.
22. júní 1939, d.
21.8. 2009, eign-
aðist hann Jónu
Björgu, f. 17. febr-
úar 1971. Hennar
maður er Fjölnir
Björgvinsson, f. 2.
nóvember 1972.
Þeirra dætur: Fjóla
Berglind, f. 7. nóv-
ember 2008, og Sóley Vala, f. 5.
nóvember 2010. Einnig ólst upp
á heimili þeirra sonur Auðar,
Torfi Þór, f. 7. desember 1961.
Árið 1982 hóf Hafsteinn sam-
búð með eftirlifandi eiginkonu
sinni, Kristínu Auðunsdóttur, f.
3. nóvember 1942, og þau giftu
sig 8. desember 1984. Foreldrar
Kristínar voru Soffía Gísladóttir,
f. 25. september 1907, d. 20.
október 2000, og Auðunn Páls-
son, f. 10. maí 1908, d. 18. janúar
1966. Hennar dætur og fóst-
urdætur Hafsteins eru: 1) Helen
Neely, f. 5. mars 1972. Börn
hennar og Þorvaldar H. Giss-
urarsonar, f. 5. ágúst 1968,
Hrefna Kristín, f. 5. mars 1997,
Andri Hrafn, f. 29. september
2000, og Aníta Ýr, f. 1. júlí 2003.
Með fátæklegum orðum langar
mig að minnast pabba míns. Hann
fór frá okkur snögglega daginn
fyrir gamlársdag eftir baráttu við
illvígan sjúkdóm sem hann
greindist með í maí síðastliðnum.
Hann barðist æðrulaus við sjúk-
dóminn og kvartaði aldrei.
Líf pabba var ekki alltaf dans
á rósum en hann varð þó þeirrar
gæfu aðnjótandi að kynnast
Stínu sinni fyrir 35 árum síðan.
Með henni naut hann sín og hún
sýndi íþróttaáhuga hans mikinn
skilning enda held ég að heitari
stuðningsmann Manchester
United sé vart hægt að finna.
Þau voru dugleg að ferðast um
allan heim og eftir að starfsæv-
inni lauk fóru þau að stunda golf,
fóru í golfferðir til Spánar og
nutu sín vel saman í því sporti.
Pabbi var fróður og víðlesinn
og hafði mikinn áhuga á sögu.
Hann var ákaflega stoltur af
fólkinu sínu og litlu krökkunum
þótti alltaf gott að koma til afa og
ömmu Stínu. Hans verður sárt
saknað en minningin um góðan
pabba og afa lifir.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(Matthías Jochumsson)
Jóna Björg.
Hafsteinn kom inn í líf okkar
systra þegar við vorum ungar.
Það hefur ekki verið auðvelt fyrir
hann að koma inn á heimilið þar
sem mamma bjó með móður
sinni og okkur systrum. Við syst-
urnar vorum góðu vanar eftir að
hafa verið dekraðar af ömmu og
mömmu. Við vorum m.a. búnar
að koma okkur upp fínu svefn-
skipulagi en við skiptumst á að
sofa inni hjá mömmu og ömmu
viku og viku. Þegar Hafsteinn
flutti inn á heimilið fór þetta
skipulag út um þúfur en við lét-
um það ekki á okkur fá heldur
hreiðruðum um okkur í ömmu-
bóli. Það má segja að Hafsteinn
hafi gengið okkur systrum í föð-
urstað. Hann var óskaplega stolt-
ur af okkur þegar við útskrifuð-
umst úr námi, gerðum hann að
afa, og þá var hann hvað stolt-
astur þegar hann leiddi okkur
upp að altarinu. Hann naut þess
að vera í kringum barnabörnin
sín og gaman var þegar öll fjöl-
skyldan fór saman í bústað, spil-
aði, borðaði góðan mat og naut
samverunnar.
Á okkar yngri árum var mikið
ferðast innanlands en einnig voru
farnar nokkrar ferðir til útlanda.
Mamma og Hafsteinn voru dug-
leg að keyra með okkur um land-
ið og sýna okkur merka staði.
Ófá skiptin var brunað um helgar
í Skaftárfell eða á Þingvelli til að
gista í tjaldi, ganga á fjöll, grilla
og njóta samverunnar.
Hafsteinn var mikill frétta-
áhugamaður og bókaormur.
Hann kynnti sér fréttir í blöðum,
útvarpi og sjónvarpi og var víð-
lesinn. Ekki þótti okkur spenn-
andi að spila spurningaspil á
borð við Trivial Pursuit við Haf-
stein því hann vissi allt, rakaði
inn stigunum og við fengum lítið
sem ekkert að gera.
Íþróttir áttu hug hans og
fylgdist hann vel með öllum
stærstu íþróttaviðburðum. Hann
var mikill Manchester United-
aðdáandi og var hann duglegur
að fylgjast með enska boltanum.
Þegar Hafsteinn varð fimmtugur
þá gáfum við fjölskyldan honum
ferð á United-leik sem sló algjör-
lega í gegn.
Mamma og Hafsteinn ferðuð-
ust mikið um heiminn og var
Hafsteinn alltaf vel undirbúinn
fyrir ferðalög. Hann var búinn að
kynna sér borgir og merka staði
sem átti að ferðast til og skoða. Á
efri árum fór Hafsteinn að spila
golf og fannst þeim hjónum gam-
an að njóta þess að vera úti í
náttúrunni, spila golf og njóta
félagsskapar hvort annars. Síð-
asta ferð sem þau fóru saman til
Tenerife var stórkostleg þar sem
Hafsteinn naut þess að spila golf,
ganga um eyjuna, borða góðan
mat og vera með Stínu sinni.
Mamma minnist ferðarinnar með
hlýhug og er þakklát fyrir að
ferðin var velheppnuð í alla staði
en stuttu eftir heimkomuna fór
Hafsteinn að finna fyrir einkenn-
um veikinda sinna.
Elsku Hafsteinn, við vitum að
þú munt fylgjast með okkur og
vernda. Við erum þakklátar fyrir
að hafa haft þig í lífi okkar og
munum ávallt minnast þín með
hlýhug. Við munum passa vel
upp á mömmu sem nú hefur
misst félaga sinn og lífsförunaut.
Takk fyrir samveruna, hvíl í
friði.
Helen og Auður.
Elskulegur tengdafaðir minn,
Hafsteinn Hjaltason, andaðist á
milli jóla og nýárs.
Hafstein, og Stínu, hitti ég
fyrst þegar þau héldu uppá
fimmtugsafmæli í Logafoldinni
fyrir margt löngu. Langt er liðið
frá fyrstu kynnum en samveru-
stundir urðu ótal margar upp frá
því.
Ég minnist með hlýhug og
gleði þess tíma sem við fjölskyld-
an áttum með Hafsteini og Stínu,
saman við ýmis og ótal tækifæri.
Uppí hugann koma ferðalög er-
lendis, á suðlægum slóðum að
njóta tilverunnar og á skíðum í
frönsku Ölpunum, í mögnuðu yf-
irlæti. Sömuleiðis fjölmargar
stundir í sumarbústað fjölskyld-
unnar, samvera um jól og ára-
mót, brúðkaup og afmæli, mat-
arboð og mannfagnaðir, þannig
mætti lengi telja.
Ótal góðar minningar, gleði og
hamingja.
Hafsteinn reyndist mér og
fjölskyldu minni ávallt vel. Hann
var frábær afi og kom vel fyrir,
hlédrægur, barngóður og indæll.
Hafsteinn var víðlesinn og haf-
sjór af fróðleik, hann var höfðingi
heim að sækja.
Ég kveð Hafstein fullur þakk-
lætis fyrir að hafa fengið að
kynnast honum og ganga lífsins
veg, að nokkrum hluta, ásamt og
með honum.
Ég votta Stínu samúð mína og
bið Guð að styrkja hana í sorg-
inni.
Þorvaldur H. Gissurarson.
Afi Hafsteinn er dáinn og í
huga okkar koma upp eftirfar-
andi minningar. Þegar við vorum
litlir varst þú duglegur að halda á
okkur, passa okkur og knúsa
okkur. Þú varst ávallt góður við
okkur og brallaðir ýmislegt með
okkur eins og að fara út í göngu,
hjóla, moka á ströndinni, gefa
öndunum brauð og fara í Hús-
dýragarðinn. Þegar við fórum í
göngu- eða hjólatúr á Strandveg-
inum enduðu þeir yfirleitt í bak-
aríinu, þar sem Kári fékk að velja
sér snúð með miklu súkkulaði og
Eyþór kleinuhring með kara-
mellu. Afi valdi sér líka eitthvað
gott með kaffinu, annaðhvort
kleinuhring eða kleinu. Stundum
þegar við vorum í pössun hjá
ykkur ömmu fórstu með okkur í
bíltúr út í Hagkaup og þar feng-
um við að velja okkur ís eða
nammi í poka til að eiga eftir
matinn og það gladdi okkur mik-
ið.
Þegar við fórum saman í sum-
arbústað spilaði afi við okkur og
svo var hann einstaklega viljugur
að rúnta með okkur um Kiðja-
bergslandið á golfbíl, það þótti
okkur mjög skemmtilegt. Hann
leyfði okkur stundum að stýra
bílnum með sér og ekki var verra
þegar við máttum flauta í tíma og
ótíma á fjölskylduna eða flugurn-
ar í sveitinni.
Elsku afi, takk fyrir skemmti-
legar stundir. Við vitum að amma
er leið í hjartanu sínu eftir að þú
fórst en við ætlum að vera dug-
legir að knúsa hana og passa upp
á hana fyrir þig.
Þínir afastrákar,
Eyþór Ingi og Kári Hrafn.
Afi Hafsteinn hefur alltaf
gegnt stóru hlutverki í lífi okkar
systkinanna. Hann var yndisleg-
ur og frábær í alla staði. Á okkar
yngri árum lék hann mikið við
okkur og kenndi okkur margt, til
dæmis það að United sé lang-
besta fótboltaliðið. Hann fylgdist
vel með námi og íþróttum sem
við stunduðum og var afskaplega
stoltur af árangri okkar.
Við áttum mikið af góðum
stundum saman, fórum oft í sum-
arbústað og þar spiluðum við
mikið. Einnig fórum við nokkrum
sinnum saman í skíðaferðir til
Austurríkis. Alltaf var gaman að
hafa afa með í því sem við gerð-
um og mun það vera mikill missir
að hafa hann ekki lengur með.
Afi bjó til okkar uppáhalds-
mat, grafnar nautalundir og
„stuffing“ og við munum sakna
þess mikið að borða með honum
á hverjum jólum þennan dýrindis
jólamat.
Þótt afi hafi verið orðinn veik-
ur áttum við góðar stundir með
honum um jólin. Hann eyddi með
okkur aðfangadagskvöldi og eftir
góðan mat og pakkastúss gátum
við skemmt okkur saman og
horft á „Ég er kominn heim“ þar
sem Gummi Ben. fór á kostum.
Einnig áttum við saman yndis-
legt kvöld hjá ömmu og afa á
annan í jólum þar sem við borð-
uðum góðan mat og spiluðum.
Við munum alltaf elska þig,
elsku afi okkar, takk fyrir að
vera svona frábær og góður afi,
þú munt ávallt vera mikil fyrir-
mynd og lítum við öll upp til þín.
Vonandi líður þér sem allra best
uppi hjá Guði því þú átt það svo
sannarlega skilið.
Hrefna, Andri og Aníta.
Það er stundum sagt að eitt-
hvað komi eins og þruma úr heið-
skíru lofti og það var einmitt
þannig þegar hún Stína, systir
mín, hringdi í mig að morgni 30.
desember og sagði mér að Haf-
steinn, mágur minn, væri látinn.
Ég vissi að hann var alvarlega
veikur en samkvæmt greiningu
lækna átti hann að vera á bata-
vegi en ekki á förum.
Þegar Hafsteinn kom inn í
fjölskylduna fyrir meira en
þremur áratugum, tókust fljótt
góð kynni með okkur. Það var
auðvelt að kynnast Hafsteini þótt
hann væri að eðlisfari dulur og
hæverskur. Hann hafði góða
nærveru og var bæði hjálpsamur
og góður vinur.
Hafsteinn og Stína voru sam-
stillt hjón, þau vörðu öllum
stundum saman, voru vinnu-
félagar í Prentsmiðjunni Odda í
mörg ár og kunnu að njóta lífs-
ins. Þá voru þau mjög dugleg að
bjóða fjölskyldu og vinum heim
og oft vorum við öll systkinin og
makar hjá þeim í mat. Á slíkum
stundum naut Hafsteinn sín vel,
hann var mikill matgæðingur og
kunni að meta góðar steikur og
góð rauðvín. Hann kenndi mér
ýmislegt varðandi matreiðslu á
nautakjöti, svo sem að steikja
nautalund á réttan hátt og að
grafa nautakjöt; þetta eru sér-
stakar aðferðir sem við í fjöl-
skyldunni notum og ganga undir
nafninu „uppskriftirnar hans
Hafsteins“ – þær klikka aldrei.
Hafsteinn og Stína höfðu yndi
af ferðalögum; þau sigldu um
heimsins höf og heimsóttu fjar-
læg lönd í mörgum heimsálfum.
Fyrir nokkrum árum byrjuðum
við, ég, Stína og Hafsteinn, að
spila golf. Við vorum öll komin af
léttasta skeiði en þetta var mikið
gæfuspor fyrir okkur öll og fjölg-
aði samverustundum okkar til
muna. Við lögðum okkur öll fram
í þessari skemmtilegu íþrótt og
Hafsteini gekk fljótt vel á golf-
vellinum. Saman höfum við
ferðast víða til að spila golf, með-
al annars á flesta golfvelli innan-
lands og nokkrar ferðir höfum
við líka farið utan. Á þessum
ferðum höfum við kynnst mörgu
skemmtilegu fólki og eignast
góða vini. Okkar síðasta ferð var
til Tenerife fyrir tæpu ári þar
sem við spiluðum golf, fórum í
gönguferðir og nutum sólarinnar
í góðum félagsskap. Fyrir þær
samverustundir ber að þakka.
Nú verða ferðirnar hans Haf-
steins ekki fleiri og það er sárt að
sjá á eftir góðum vini eins og
Hafsteini. Við munum sakna
hans, ég og fjölskylda mín, systk-
ini mín og fjölskyldur þeirra sem
öll eigum góðar minningar um
hann. Við sendum Stínu systur
og dætrunum og fjölskyldum
þeirra okkar innilegustu samúð-
arkveðjur og biðjum Guð að
styrkja þau á þessum erfiða tíma.
Sigríður Auðunsdóttir.
Hafsteinn mágur minn hefur
nú kvatt þennan heim, aðeins 74
ára að aldri. Hann hafði glímt við
alvarleg veikindi um nokkurt
skeið, en andlát hans bar þó að
miklu fyrr en ætlað var. Við sem
eftir lifum erum því rétt að ná
áttum.
Hafsteinn og Kristín, Stína
systir mín, hófu sambúð fyrir
hátt í 35 árum. Þau áttu bæði
fyrri sambönd að baki sem ekki
höfðu gengið upp. Það má því
segja að þau hafi farið að öllu
með gát, enda ekki hávaðamann-
eskjur.
Hafsteinn var hljóður að eðl-
isfari, gerði meira af því að
hlusta en taka þátt í daglegu
skvaldri. Hann hafði ekki þörf
fyrir að þröngva skoðunum sín-
um upp á aðra, bar heldur ekki
tilfinningar sínar á torg. Lét þó í
sér heyra ef honum var misboðið.
Það má því segja að Hafsteinn
hafi ekki verið fljóttekinn, en óx
stöðugt með lengri kynnum.
Einn af þeim sem eru til staðar
þegar á reynir og aðstoðaði á
sinn hljóða hátt.
Ef til vill kynntist ég Hafsteini
best þegar ég þurfti að leita fag-
legrar aðstoðar hans fyrir fjöl-
mörgum árum. Svo var mál með
vexti að ég hafði lokið meistara-
gráðu frá kanadískum háskóla og
kom heim með ritgerðina á „disk-
ettu“. Það átti að gefa hana út
hér heima. Þetta var um miðjan
níunda áratug síðustu aldar og
tölvuheimurinn tiltölulega nýr og
í þróun. Satt að segja voru fá
tæki hér heima sem gátu lesið
ameríska kerfið og sá aflestur
var gloppóttur. Þá kynntist ég
faglegum metnaði Hafsteins,
þrautseigju hans og vandvirkni.
Hann leysti gátuna og ritgerðin
kom út hjá Odda með réttum
texta, töflum og línuritum, allt á
sínum stað. Þetta varð mér lær-
dómsríkt og þá fyrst áttaði ég
mig á hvaða mann Hafsteinn
mágur minn hafði að geyma.
Hann var prentari að mennt en
lagði nú metnað sinn í að temja
sér nýja tækni og nýja hugsun í
prentiðnaðinum. Gekk í það ögr-
andi verk af sömu sömu festu og
hann hafði gert til að leysa önnur
vandamál sem rekið hafði á
fjörur hans á lífsins leið.
Kynni okkar Hafsteins hafa
auðvitað orðið lengri og nánari
með tímanum, þó langt væri á
milli. Sérstaklega er minnisstæð
tæplega mánaðarlöng ferð okkar
hjóna með Stínu og Hafsteini um
Ítalíu. Þá kynntist ég áhuga hans
á fornri menningu og listum og
ekki síður áhuga hans á fágaðri
matargerð sem við fengum svo
sannarlega að njóta í gegnum ár-
in. Og svo voru það öll fjölskyldu-
mótin. Allt vekur þetta upp ljúfar
minningar og sáran söknuð.
Með þessum fátæklegu minn-
ingabrotum kveð ég minn góða
vin og samferðamann til fjölda
ára.
Við hjónin sendum Stínu syst-
ur og öllum aðstandendum okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Megi minningin um góðan dreng
lengi lifa.
Gísli G. Auðunsson.
Ég kynntist Hafsteini er hann
hóf sambúð með móðursystur
minni, Stínu, fyrir nokkrum ára-
tugum. Ég kom oft á heimili
þeirra, til að heimsækja þau og
ömmu, sem bjó hjá þeim um
langt skeið. Það var töluverður
gestagangur á heimilinu enda
átti amma marga afkomendur.
Alltaf var manni samt tekið opn-
um örmum. Eiga þau hjónin
þakkir skildar fyrir hvað þau
hugsuðu vel um ömmu.
Hafsteinn var yfirvegaður
maður og seinþreyttur til vand-
ræða. Hann fylgdist vel með því
sem var að gerast í þjóðfélaginu
og það var gaman að spjalla við
hann um daginn og veginn. Aldr-
ei heyrði ég hann hallmæla
nokkrum manni. Það var augljóst
hversu vænt honum þótti um
Stínu sína og dæturnar. Ég
þakka Hafsteini samferðina og
votta fjölskyldu hans samúð
mína.
Blessuð sé minning þín, kæri
vinur.
Kolbrún Sævarsdóttir.
Guðmundur Haf-
steinn Hjaltason
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir
og amma,
SIGURLÍNA KRISTJÁNSDÓTTIR
ljósmóðir,
Hofakri 7, Garðabæ,
lést á Landakoti 5. janúar.
.
Ásgeir Valhjálmsson,
Gísli Ásgeirsson, Karen Þórólfsdóttir,
og barnabörn.
Sonur minn,
ÓLAFUR RAGNAR ÓLAFSSON,
lést á heimili sínu 31. desember. Þeim sem
vilja minnast hans er bent á sjóðinn Blind
börn á Íslandi sem er í vörslu
Blindrafélagsins. Útför hans fer fram í
kyrrþey. Fyrir hönd aðstandenda,
.
Ólafur Axelsson.