Kiwanisfréttir - 01.12.1984, Blaðsíða 11

Þá eru ótalin störf hinna ýmsu klúbba út
um allt land, sem mörg hver er unnin í kyrrþey
og fáir vita um nema þiggjendurnir.
Fátt er eftirsóknarmeira en að geta miðlað
öðrum af góðvilja sínum og hjálpfýsni.
Þakklæti þess fólks, sem nýturhjálparokkarí
ýmsum myndum lýsir sjálfsagt lengst í
minningasafninu.
Hvort ég hef aftur á móti gefið Kiwanis-
hreyfingunni eitthvað í staðinn er ég ekki
dómbær um, en það er vissulega von mín að
svo megi verða. Það getur orðið erfitt að vera
alltaf þiggjandinn.
Það þjóðfélag, sem við búum við í dag kallar
sannarlega á lífsviðhorf Kiwanis. Nú virðist
manngildið og kærleikurinn á hröðu undan-
haldi. Nú er sá mestur, sem óbilgjarnastur er
og sýnir mesta kröfuhörkuna.
Fjölmiðlarnir, ekki síst þeir ríkisreknu,
demba yfir okkur í tíma og ótíma voðafréttum
og ótímabærum myndum af hörmungum
fólks. Skítt með alla tilfinningasemi. Ég fæ
ekki séð tilgang í því að vera sífelt að velta sér
upp úr erfiðleikum fólks og einstakra
byggðarlaga. Með þessum neikvæða frétta-
flutningi er hætt við að fólk leggi árar í bát og
jafnvel flytji búferlum út í óvissuna.
í ræðu minni 6. okt. s.l. er ég tók við
embætti forseta í Helgafelli sagði ég m.a.
eftirfarandi sögu um það hvernigfjölmiðlarn-
ir eiga ekki að vinna:
„í sumar fjölmenntu blaðamenn, ljós-
myndarar og sjónvarpsfólk út á Keflavíkur-
flugvöll til að taka á móti, og hylla, þátttak-
endur frá síðustu Olympíuleikum, og þar á
meðal einn bronshafa.
Menntamálaráðherra reif sig jafnvel upp úr
hlýju rúminu kl. 5 að morgni og snaraðist í
prjónahaldið til að taka þátt í fagnaðinum og
kyssa kappann. Það getur jú verið napurt á
Miðnesheiðinni svo árla dags.
Nokkru áður hafði annar hópur frá öðrum
Olympíuleikum komið til þessa sama flug-
vallar. Þar voru m.a. tveir silfurhafar og sjö
bronshafar.
Einn þátttakandinn átti m.a.s. um tíma
bæði heimsmet og Olympíumet í sinni grein -
100 m. sundi.
Nú var enginn ráðherra viðstaddur, engir
blaðamenn eða fréttagírugir sjónvarpsmenn -
ekkert forsetaheimboð.
Þetta var hljóðlátur hópur, en sigurgleðin
leyndi sér ekki. Fáir munu getað ímyndað sér
hvað þessi hópur hafði afrekað og jafnframt
mikið á sig lagt við þrotlausar æfingar, og oft
af litlum mætti.
Þetta voru þátttakendur íslands í VIII.
Olymíuleikum fatlaðra“.
Látum markmið Kiwanis ljóma með þjóð
okkar, sem svo miskunnarlaust misbýður
þegnum sínum - einmitt þeim, sem síst skyldi
og minnstar kröfur gera til þjóðfélagsins.
Þar er ekki verið með hótanir. Þar þekkjast
engin verkföll. Það er aðeins farið fram á það
að fá að vera með í leik og starfi.
Njóta jafnréttis og umfram allt - skilnings.
Ef við Kiwanismenn getum breytt þessum
hugsunarhætti, m.a. hjá ráðamönnum þjóð-
arinnar þá er vel.
Við skulum ætíð hafa að leiðarljósi
gullvægu regluna úr lögum okkar: „Eins og
þér viljið að aðrir menn gjöri yður skulu þér og
þeim gjöra“.
Ég er þakklátur fyrir það að hafa átt þess
kost að fá að starfa undir fána Kiwanis og
eignast í félagsskapnum ótalda vini.
Richard Þorgeirsson.
Eftirtaldir aðilar óska öllum Kiwanis-
ijölskyldum og lesendum
GLEÐILEGRA JÓLA
FLÓIN
BERGNES
PANELOFNAR
GUNNAR KVARAN
PHARMACO
INNKAUPASAMBAND BÓKSALA
EGGERT KRISTJÁNSSON HF.
FÉLAGSBÓKBANDIÐ
RATSJÁ HF.
MÁLNING HF.
HOFFELL HF.
ÍSSPOR
K-FRÉTTIR
11