Morgunblaðið - 17.03.2017, Blaðsíða 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 17. MARS 2017
Þá er genginn á
vit feðra sinna
hann Geiri á Gugg-
unni, þjóðþekktur skipstjóri og
aflamaður.
Ég kynntist honum ekki af
alvöru fyrr en vorið ’88, þegar
hann réð mig um borð til sín.
„Kanntu að bæta, Magnús?“ Og
ég var mættur í næsta túr.
Það sætti undrum að ég
skyldi vera ráðinn, þar sem ég
hafði verið á Júlíusi Geir-
Ásgeir
Guðbjartsson
✝ Ásgeir Guð-bjartur Guð-
bjartsson skipstjóri
fæddist 31. júlí
1928. Hann lést 22.
febrúar 2017.
Útför Ásgeirs
fór fram 4. mars
2017.
mundssyni í all-
mörg ár því það
var nettur rígur á
milli.
Geiri var af-
burða maður, bæði
til sjós og lands,
eindæma fiskinn
og ekki síst bar
hann mikla virð-
ingu fyrir áhöfn
sinni, sem skilaði
sér í stálkörlum
eins og hann kallaði okkur í út-
varpsviðtali eftir einn met-
túrinn.
Geiri var ekki skaplaus mað-
ur, eitt sinn hvessti allverulega
á milli okkar en það lægði jafn
fljótt aftur, hann tók utan um
mig og sagði: „Magnús, þetta
er búið og þetta verður góður
túr.“ Var ég í mörg ár með
honum eftir þennan storm á
milli okkar.
Eftir að Geiri kom í land og
var farinn að vera á hliðarlín-
unni hætti ég í fússi, hann
skildi þessa ákvörðun mína og
reyndi að tala um fyrir mér, en
mér varð ekki haggað. Þá sagði
hann með glotti að ég væri með
þrjóskari mönnum sem hann
hefði kynnst, ég tók það sem
mikið hól.
Aldrei bar kala á okkar vin-
áttu. Eftir að ég kom í land og
var farinn að smíða og kynnast
Geira á annan hátt þá áttaði ég
mig betur á hversu góða nær-
veru sá gamli hafði.
Eftir að vinátta okkar hjóna
við Stínu og Flosa óx urðu sam-
skiptin meiri við þennan öðling,
sem fær nú hvíldina hjá henni
Sirrý sinni, sem hann elskaði
svo heitt alla tíð.
Innilegar samúðarkveðjur til
allra aðstandenda.
Magnús Hrafn
Jónsson,
Málfríður Hjaltadóttir
(Didda).
Nú er hún fallin
frá vinkonan mín
sem ég hef átt
lengst allra, hún
Unnur. Hún flutt-
ist með fjölskyldu sinni frá Ak-
ureyri til Reykjavíkur þegar
hún var tíu ára. Þar settust þau
að í Kleppsholtinu og þær syst-
ur fóru í Laugarnesskólann og
þar kynntumst við þegar hún
settist þar í bekkinn minn og
við smullum saman frá fyrstu
stundu. Ég átti enga jafnaldra í
hverfinu svo ég varð því mjög
Unnur
Jóhannsdóttir
✝ Unnur Jó-hannsdóttir
fæddist 7. maí
1935. Hún lést 20.
febrúar 2017.
Útför Unnar fór
fram 6. mars 2017.
ánægð að eignast
þessa nágranna og
skólafélaga.
Unnur var kát
og hress stelpa og
engin lognmolla
kringum hana.
Hún var ágæt
námsmanneskja og
snillingur í hönd-
unum hvort heldur
var útsaumur eða
fatasaumur.
Að loknu landsprófi bauðst
henni að ráða sig í vinnu að
símstöðinni í Brú í Hrútafirði.
Þetta varð henni örlagaríkt.
Þarna kynntist hún barnsföður
sínum, Gunnari Ríkharðssyni,
og saman eignuðust þau dóttur,
Aðalheiði, Öllu, sem varð eft-
irlæti allra á staðnum. Sam-
band foreldranna entist ekki en
mæðgurnar undu sér vel á
staðnum. Unnur var mann-
blendin og ekki leið á löngu áð-
ur en hún kynntist ungum
bóndasyni úr nágrenninu,
Ragnari Elíssyni frá Laxárdal,
og úr varð farsælt hjónaband
þar sem á hvorugt hallaði.
Þó að hún hefði fram að
þessu lítið þurft að sinna hús-
haldi varð ég alveg undrandi
þegar ég kom fyrst í heimsókn
og sá dugnaðinn og eljuna.
Hún var grönn og pasturslítil
að sjá og virtist ekki til stór-
ræðanna en á örskömmum
tíma hafði henni tekist að til-
einka sér, að því er mér virtist,
alla kosti hinnar fullkomnu
húsmóður.
Svo fóru börnin að koma eitt
af öðru. Alla eignaðist fjögur
systkini svo að hún fékk líka í
nógu að snúast, enda sagði
Ragnar eitt sinn: „Unnur mín,
ég veit ekki hvernig við hefð-
um farið að ef við hefðum ekki
átt hana Öllu,“ enda gekk hann
henni í föðurstað og hún kall-
aði hann alltaf pabba.
Við hjónin áttum oft leið yfir
heiðina og þá var alltaf kíkt við
í Brú og oft gist í Laxárdal í
bakaleiðinni. Hjónin tóku okk-
ur fagnandi og var þá oft fjör í
kotinu, gítarinn tekinn fram og
sungið fram á nótt.
Fyrir nokkrum árum brugðu
þau svo búi, fluttu til Reykja-
víkur og Jóhann sonur þeirra
tók við búskapnum. Mér þótti
satt að segja undrum sæta
hvað Ragnar samdi sig vel að
borgarlífinu. Hann sem hafði
mestallt sitt líf búið á sama
blettinum virtist njóta sín vel
þessi ár og hún sömuleiðis.
Meðan heilsa beggja var bæri-
leg var hressandi að koma í
heimsókn, spjalla um landsins
gagn og nauðsynjar og skiptast
á skoðunum. Nú er þessum
kafla lífsins lokið en minning-
arnar ljúfu lifa.
Ég sendi ykkur systkinunum
svo innilegar samúðarkveðjur
og bið ykkur allrar blessunar í
framtíðinni.
Ingibjörg Ingólfsdóttir
(Inga).
Það er svo margt að
una við,
að elska, þrá og
gleðjast við,
jafnt orð, sem þögn og lit sem lag,
jafnt langa nótt, sem bjartan dag.
Mér fátt er kærra öðru eitt
ég elska lífið djúpt og heitt,
því allt, sem maður óskar, næst
og allir draumar geta ræzt.
Ég byggi hlátraheima
í húmi langrar nætur.
Af svefni upp í söngvahug
með sól ég rís á fætur.
Og augun geisla af gleði
sem grær í mínu hjarta.
En syrti að ég syng mig inn
í sólskinsveröld bjarta.
(Kristján frá Djúpalæk.)
Þó að sorgin sé mikil þá er
gleðin eiginlega meiri, því að öll
þín 85 ár varstu sannkallaður
gleðigjafi sem lést engan
ósnortinn. Það var svo gæfurík-
ur að fá að kynnast þér, elsku
Margrét mín. Sem betur fer er
ég ein af þeim gæfuríku! Þegar
við Einar Már, hann Mossi son-
ur þinn, byrjuðum saman í febr-
úar fyrir 33 árum fann ég mjög
fljótt að ég væri ekki bara að
kynnast einstökum manni held-
ur líka einstökum foreldrum og
systkinum. Ég kom sjálf úr
stórri samheldinni fjölskyldu.
Foreldrar mínir á sama aldri og
þið Guðmundur, ég númer fjög-
ur í sex manna systkinahópi
eins og Mossi, svo eiginlega
fannst mér ég bara eiga heima
hjá ykkur frá upphafi. Enda
settist ég að í fjölskyldunni.
Vanafesta? Nei, ég hafði dottið í
lukkupottinn! Allt í einu átti ég
tvennt af öllu, tvo pabba og
tvær mömmur, tvenna foreldra,
sem sýndu manni að sönn ást er
til, og tvo nána systkinahópa.
Enginn bingóvinningur trompar
þennan ekki satt, elsku tengda-
mamma?
Þú komst sjálf úr stórum
samheldnum systkinahópi og
því var það erfitt samtal þegar
þú hringdir í mig 13. febrúar
með þær fregnir að hann Mark-
Margrét
Sigurðardóttir
✝ Margrét Sig-urðardóttir
fæddist 1. desem-
ber 1931. Hún lést
23. febrúar 2017.
Útför Margrétar
fór fram 7. mars
2017.
ús litli bróðir væri
látinn. Ég vissi
ekki þá að þú
myndir fylgja hon-
um bróður þínum
tíu dögum síðar.
Ég vissi ekki held-
ur þá að það væri
eitt af síðustu sím-
tölunum í lífi mínu
sem enduðu á: „og
verið nú alltaf góð
við hvort annað,
elskurnar mínar“. Ég vissi ekki
þá að aðeins 8 dögum seinna
væri í síðasta skiptið sem þú
endaðir símtalið við Mossa á:
„og mundu nú að vera góður við
hana Jónu mína, elsku dreng-
urinn minn“.
Þó að tárin streymi við þessi
skrif þá er hjartað létt því að
það er ekki annað hægt en að
hugsa til þín með bros á vör og
hlýju í hjarta.
Og minningarnar eru svo
margar, og svo ótrúlega góðar.
Eins og sagt er í dag, þú varst
falleg bæði að utan sem innan.
Sannkölluð Reykjavíkurdama
sem allaf vildi líta vel út, sama
hvernig á stóð. Og líka sann-
kölluð íslensk kvenhetja sem
annaðist þinn stóra barnahóp
og sást um allt heimilishaldið
ein, oft á tíðum mánuðum sam-
an, þegar tengdapabbi var úti á
sjó. Þú varst sannur vinur sem
aldrei talaði illa um aðra. Þú
varst sannkölluð ástrík móðir,
amma og langamma sem elskaði
að hafa hóp af afkomendum í
kringum þig.
Þvílík gæfa sem það er að
hafa mátt kynnast þér. Og því-
lík gæfa sem það er að hafa
mátt kveðja þig í hinsta sinn.
Við Mossi trúum því að þú hafir
beðið eftir okkur þegar við
hentumst frá Hollandi í skað-
ræðisstormi og náðum að kyssa
þig bless hinn 23. febrúar. Þessi
dagur, brúðkaupsdagurinn okk-
ar, verður okkur ennþá hjart-
kærari hér eftir. Ég mun sakna
þín óendanlega mikið en ég er
sem betur fer svo ótrúlega
heppin að eiga part af þér. Því
þú lifir áfram í manninum mín-
um og öllum afkomendum. Í
hvert skipti sem ég horfi í augu
Mossa þá sé ég þig og tengda-
pabba og þá veit ég að sönn ást
er til.
Þín elskandi tengdadóttir,
Jóna Hálfdánardóttir.
Meira: mbl.is/minningar
Við vorum ríkir,
frændurnir. Ríkir
af systrum. Áttum
hvorugur bróður.
Þess vegna vorum við ekki
bara frændur heldur líka
bræður í hugum okkar. Fyrir
utan það vorum við auðvitað
vinir. Ríkir, sagði ég. Ekki
bara af systrum heldur líka af
ættingjum og vinum. Almátt-
ugur hvað við eigum stóran
fjársjóð af börnum. Ekki bara
börnum getnum af sjálfum
okkur heldur allt í kringum
okkur. Svo vorum við líka ríkir
í anda – fannst okkur sjálfum.
Líka vínanda og svo ríkir að á
endanum urðum við andfúlir.
Fúlir og ríkir flæktumst við
Jóhann Vilhjálmur
Ólason
✝ Jóhann Vil-hjálmur Ólason
fæddist 7. október
1956. Hann lést 16.
febrúar 2017.
Útför Jóhanns
fór fram 8. mars
2017.
þannig saman í
sundur og saman
aftur. Hann pass-
aði upp á mig þeg-
ar ég þurfti á því
að halda og ég upp
á hann. Svoleiðis
kemur það líka
ávallt til með að
vera. Þó Jói sé far-
inn hinumegin og
ég sé ennþá hérna
megin þá kem ég
aldrei til með að sleppa honum
og aldrei er frekar langur tími.
Hann er frændi minn. Hann er
bróðir minn. Hann er vinur
minn. Stundum saknaði ég
hans þegar hann stóð við hlið-
ina á mér. Svo sterk var þörf
okkar á að passa hvor upp á
hvor annan. Núna mun ég bara
sakna hans. Sakna hans svo
lengi sem ég lifi. Sofðu rótt,
elsku bróðir minn – einhvern
tíma allt í einu kem ég og
hnippi í þig og við krúsum
saman inní eilífðina.
Barði.
✝ RagnhildurGuðrún Berg-
sveinsdóttir fæddist
á Gimli í Ólafsvík
13. apríl 1931.
Ragnhildur lést á
Landspítala við
Hringbraut í
Reykjavík 2. mars
2017.
Foreldrar Ragn-
hildar voru Berg-
sveinn Haraldsson
kennari, f. 7. september 1895 í
Nýlendu í Eyrarhreppi, d. 6.
október 1945, og Magdalena Ás-
geirsdóttir húsmóðir og mennta-
kona, f. 13 nóvember að Fróðá í
Fróðárhreppi, d. 14. október
1992. Systkini Ragnhildar eru:
Knútur, f. 1925, d. 2011, Auður
Ólína, f. 1927, d. 1928, Hreinn, f.
1934, Auður Jóhanna, f. 1936, d.
vin og systur sína Bergljótu, þá
11 ára. Þar dvöldu þau allt sum-
arið, Ragnhildur sem ráðskona
hjá hreppstjóranum Óskari og
sinnti öllum almennum störfum
og var þetta dýrðartími í lífi
þeirra systra. Ragnhildur giftist
1957, Jóhannesi Elíasi Baldvins-
syni og átti með honum þrjú
börn, Baldvin fjármálastjóra, f.
1952, Magdalenu húsmóður, f.
1954, d. 2000, hvers börn eru
Georg Christopher, Atli Heimir
og Ellen Grace; og Bergsvein
Haralz, meistara silfursmið, f.
1958, d. 2014. Ragnhildur skildi
við eiginmann sinn 1964 og byrj-
aði stolt að vinna fyrir sér og sín-
um við gæslu barna, sem hún var
síðar verðlaunuð fyrir af Reykja-
víkurborg eftir áratuga starf við
umönnun barna. Hún eignaðist
sína fyrstu íbúð 1973 að Njáls-
götu 15, ásamt syni sínum Bald-
vini, og 1984 keypti hún sína eig-
in íbúð að Njálsgötu 104, sem
hún bjó í til dánardags.
Að ósk Ragnhildar fór útför
hennar fram í kyrrþey 10. mars
2017.
2014, Auðunn, f. 11.
febrúar 1929, d. 10.
maí 2016, og Berg-
ljót, f. 1942. Ragn-
hildur ólst upp í
Ólafsvík hjá for-
eldrum sínum í
Bjarnarhúsi –
Ólafsvík, til hausts-
ins 1945 er faðir
hennar andaðist.
Móðir hennar flutt-
ist sumarið eftir
ásamt börnum sínum sex, þá á
aldrinum fjögurra til 21 árs, í
Kópavoginn, að Borgarholts-
braut 35. Ragnhildur byrjaði
snemma að bjarga sér, bæði við
nám og síðar tilfallandi vinnu.
Henni fæddist sonur 1952 og
1953 fór hún til Kirkjubæjar-
klausturs með flugvél og svo að
Fossi á Síðu með son sinn Bald-
Móðir mín elskulega, stolta,
hreinskiptna, fallega og gáfaða,
hefur nú kvatt þennan heim.
Með þessum sálmi nr. 280 Sb.
1945 eftir Hallgrím Pétursson,
votta ég henni virðingu mína og
þakklæti fyrir ævidaga okkar,
sem við áttum saman í nær 65 ár:
Nú ertu leidd, mín ljúfa,
lystigarð Drottins í,
þar áttu hvíld að hafa
hörmunga og rauna frí,
við Guð þú mátt nú mæla,
miklu fegri en sól
unan og eilíf sæla
er þín hjá lambsins stól.
Dóttir, í dýrðar hendi
Drottins, mín, sofðu vært,
hann, sem þér huggun sendi,
hann elskar þig svo kært.
Þú lifðir góðum Guði,
í Guði sofnaðir þú,
í eilífum andarfriði
ætíð sæl lifðu nú.
Hér kveð ég móður mína,
hefðarmærina lífsglöðu, Ragn-
hildi (Lillu).
Þinn sonur,
Baldvin.
Sérhvert sinn sem við kveðj-
um góðan vin, fer einhver hluti af
okkur með honum og við stönd-
um berskjölduð eftir, þótt minn-
ingin lifi. Systir mín hún Lilla,
sofnaði 2. mars síðastliðinn og
hélt á fund skapara síns og barna
sinna tveggja, eftir langan og
strangan ævidag. Mamma henn-
ar orti:
Lilla syngur, hoppar, hlær,
hún er ljúf úr máta.
Augasteinninn okkar kær,
agnarlítil táta.
Meðan hún var yngri, en samt
stóra systir mín var hún lífsglöð
og naut þess að vera til og hjálpa
öllum sem minni voru í víðtækri
merkingu. Þar sem hún var
stóra systir kom í hennar hlut að
gæta okkar og hjálpa til við
heimilisstörfin, og naut hún því
þess ríkulega þegar færi gafst til
útileikja með jafnöldrum og vin-
konum. Ung að árum fór hún að
vinna úti, sem kallað var, en
skólaganga eftir barnaskóla var
lítil, en þeim mun meiri lærdóm-
ur beið hennar í lífsins skóla.
Hún starfaði í vist og þjónustu-
störfum m.a. á Elliðavatni og
Grund þar til hún giftist og eign-
aðist þrjú börn með eiginmanni
sínum meðan hjónabandið ent-
ist.
Eitthvað í fari hennar var allt-
af „unga stelpan með ljósa hárið
og léttu lundina“ sem aldur beit
ekki á né vandamál fráskilinnar
konu með börnin þrjú. Þá bretti
hún upp ermar, keypti sér íbúð
með elsta syni sínum og tók að
gæta barna annarra og var far-
sæl dagmamma í áratugi og
lengi voru þakklátir foreldrar og
fósturbörn tengd henni vina-
böndum.
Hún var mikil mamma og hélt
börnum sínum þétt að sér með
umhyggju og forsjá.
Ómælanleg sorg helltist yfir
er hún varð að sjá eftir tveimur
börnum sínum langt fyrir aldur
fram og bugaðist hún við og varð
ekki söm eftir, en sonurinn Bald-
vin var klettur hennar og hugg-
un og hugsum við til hans með
þökk og samúð.
Við þökkum samveruna og
fullviss um sæluvist með ástvin-
um þínum kveðjum við með
þökk.
Hreinn, Valgerður og
fjölskylda.
Ragnhildur Guðrún
Bergsveinsdóttir
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsam-
lega beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og
viðeigandi liður, „Senda inn
minningargrein,“ valinn úr felli-
glugganum.
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum dög-
um fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt
að senda lengri grein. Lengri
greinar eru eingöngu birtar á
vefnum. Hægt er að senda ör-
stutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er
unnt að tengja viðhengi við síð-
una.
Minningargreinar