Morgunblaðið - 08.04.2017, Síða 36

36 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 8. APRÍL 2017
✝ GuðmundurMagnússon
fæddist á Siglufirði
24. febrúar 1929.
Hann lést á dval-
arheimilinu Hlíð á
Akureyri 28. mars
2017.
Foreldrar Guð-
mundur voru hjón-
in Antonía Erlends-
dóttir, f. 1901, d.
1987, og Magnús
Baldvinsson, f. 1895, d. 1956.
Systkini Guðmundar voru Bald-
vina, Erla Guðlaug, Haraldur,
Erlendur og Hreinn. Þau eru öll
látin nema Haraldur, sem bú-
settur er á Akureyri. Guð-
mundur kvæntist 24. september
1955 Sigríði Benediktu Jóns-
dóttur frá Akureyri en Sigríður
lést 1. júlí 2005. Foreldrar Sig-
Vilhjálmur Grímsson og eiga
þau þrjú börn og eitt barna-
barn.
Guðmundur lærði bifreiða-
smíði við Iðnskólann á Akureyri
og vann við iðn sína fyrri hluta
starfsævinnar og rak m.a. í
samstarfi við aðra verkstæðið
Stáliðn á Akureyri. Hann rak
um tíma Eyrarbúðina á Akur-
eyri ásamt eiginkonu sinni en
starfaði frá miðjum áttunda
áratugnum hjá Kaupfélagi Ey-
firðinga, fyrst sem verslunar-
stjóri, lengst af í Höfðahlíðinni,
og síðar á skrifstofu félagsins
allt þar til hann fór á eftirlaun.
Guðmundur starfaði um árabil
með Leikfélagi Akureyrar og
sat m.a. í stjórn félagsins í 15
ár, fyrst sem gjaldkeri og síðar
formaður. Hann var heiðurs-
félagi Leikfélagsins. Guð-
mundur var alla tíð virkur fé-
lagi í Góðtemplarareglunni á
Akureyri og var gerður að
heiðursfélaga Stórstúku Íslands
IOGT.
Útförin fór fram í kyrrþey að
ósk hins látna.
ríðar voru Rann-
veig Sigurðar-
dóttir, f. 1888, d.
1971, og Jón Sig-
urðsson, f. 1889, d.
1955. Börn Guð-
mundar og Sigríð-
ar eru: 1) Jóna, f.
1956, búsett í
Reykjavík, maki
Þórólfur Geir Matt-
híasson og eiga þau
tvær dætur og
fimm barnabörn. 2) Magna, f.
1957, búsett á Akureyri, maki
Úlfar Björnsson og eiga þau
þrjú börn og eitt barnabarn. 3)
Guðmundur Baldvin, f. 1962,
búsettur á Akureyri, maki
Soffía Gísladóttir og eiga þau
samtals 7 börn og eitt barna-
barn. 4) Rannveig Antonía, f.
1966, búsett í Kópavogi, maki
Guðmundur Magnússon,
tengdafaðir minn, er látinn.
Hann var á báðum áttum þegar
hann kvaddi, en þannig komst
hann svo skemmtilega að orði
þegar hann fagnaði 88 ára af-
mælinu hinn 24. febrúar síðast-
liðinn. Hann hélt upp á afmælið á
Hlíð og bauð upp á alvöru gam-
aldags rjómatertu. Viðburðurinn
var auglýstur á facebook, enda
Mundi þátttakandi á þeim sam-
félagsmiðli. Hann var orðinn
tæknivæddur á gamals aldri, átti
góða tölvu, nýjan snjallsíma,
snjallúr og rauða rafmagns-
skutlu sem hann ók um á góðum
dögum í nágrenni við Hlíð.
Við Mundi náðum ekki alveg
einum áratug á okkar samleið, en
mér finnst samt eins og við höf-
um alltaf þekkst, enda tekur það
ekki nema stutta stund að kynn-
ast ef kynnin eru góð frá fyrstu
stundu. Þannig voru okkar
kynni, þau voru góð, það var eitt-
hvert blik sem tengdi okkur sam-
an þegar Mundi minn kynnti
okkur. Mundi eldri var heyrnar-
skertur og því var best að ná
honum einum og sér í spjall. Ég
var forvitin um hans fyrra líf og
ég var forvitin um hana Siggu
sem ég náði ekki að kynnast.
Sigga lést þremur árum áður en
ég kom inn í fjölskylduna svo ég
varð að treysta á frásagnir til
þess að átta mig á henni. Það
voru notalegar stundir þegar
hann rifjaði upp líf þeirra hjóna,
hvernig þau kynntust og hvert
þau ferðuðust. Hann hélt heiðri
hennar á lofti. Sigga var stóra
ástin hans.
Mundi fylgdist vel með og tók
virkan þátt í umræðunni um mál-
efni líðandi stundar. Hann hafði
lesið fréttirnar í tölvunni og svo
voru málin rædd og krufin og
ekki síst pólitíkin. Mundi lagði á
það áherslu að mæta á kjörstað
þegar kosið var, þá klæddum við
okkur upp á og fórum að kjósa,
það var mikilvægt.
Munda þóttu svið góð og á
okkar heimili voru haldnar sviða-
veislur honum til heiðurs. Ann-
ars þótti honum best að vera
heima hjá sér á Hlíð. Þar leið
honum vel. Þangað hafði hann
flust í desember fyrir rúmum
fjórum árum og leit strax á Hlíð
sem heimili sitt. Þar var vel um
hann hugsað og hann tengdist
starfsfólkinu vinaböndum.
Starfsstúlkurnar, eins og hann
kallaði þær, sinntu honum sér-
staklega vel og komu fram við
hann eins og jafningja og vin.
Þær kenndu honum á samfélags-
miðlana og grínuðust í honum,
það kunni hann að meta, enda
skein hann eins og sól í heiði þeg-
ar hann umgekkst þær. Ég vil
þakka fyrir þá einstöku umönn-
um sem hann Mundi fékk á Hlíð.
Ég hitti Munda síðast tveimur
dögum fyrir andlátið. Þá hvarfl-
aði ekki að mér að það yrði okkar
síðasti fundur. Oft barst lífið og
tilveran í tal og þennan sunnu-
dag sagði hann einu sinni sem
oftar, „já nú fer þetta að stytt-
ast“. Ég brosti nú bara og sagði
honum að hann ætti eftir að
halda upp á mörg afmælin og
koma oft með okkur á kjörstað
því svo hress var hann. Við
kvöddumst með kossi eins og
vanalega, hann sat í stólnum sín-
um, nýklipptur og myndarlegur
og ég sendi honum fingurkoss
áður en ég hallaði hurðinni. Það
er góð minning.
Hvíl í friði, elsku tengdapabbi.
Soffía Gísladóttir.
Það saxast á hópinn sem lauk
gagnfræðaprófi við Gagnfræða-
skóla Siglufjarðar vorið 1945.
Guðmundur Magnússon frá
Siglunesi er látinn. Ungir störf-
uðum við Guðmundur í barna-
stúkunni Eyrarrós. Þóra Jóns-
dóttir stýrði starfinu af röggsemi
og skörungsskap. Við lærðum að
starfa í félagi, hlíta fundar-
reglum, annast skemmtiatriði,
vinna saman að háleitum hug-
sjónum með virðingu fyrir því
besta og fegursta sem lífið gefur
hverjum manni. Við áttum að
berjast gegn öllu því sem spillir
og skemmir líkama og sál. Og
gamlir menn vorum við enn góð-
templarar, tengdir hugsjóninni
um fagurt mannlíf, bjuggum enn
að veganestinu frá Þóru Jóns-
dóttur á Á.
Guðmundur Magnússon var
hugsjónamaður. Hann var um
langan aldur í forystusveit góð-
templara á Akureyri. Það var öfl-
ugt lið sem kom víða við, rak hót-
el og kvikmyndahús og fleiri
fyrirtæki. Merkasta afrekið var
þó að eignast hið sögufræga
Friðbjarnarhús, koma í veg fyrir
að það drabbaðist niður, gera
það fallega upp og búa í hendur
næstu kynslóða. Það sómir sér
vel í Fjörunni þar sem sagan er
lifandi veruleiki við hvert fótmál.
Guðmundur lét til sín taka á fleiri
sviðum. Hann var til að mynda
ötull stuðningsmaður leiklistar
og um tíma formaður Leikfélags
Akureyrar.
Fyrir meira en aldarfjórðungi
sátum við Guðmundur og eigin-
konur okkar norrænt góðtempl-
aranámskeið í Vasa í Finnlandi.
Á heimleiðinni nutum við fallegra
daga í Helsingfors, Stokkhólmi
og Kaupmannahöfn. Hjónin voru
góðir og skemmtilegir ferða-
félagar en Guðmundur var vel
kvæntur Sigríði Jónsdóttur og
bera börn þeirra foreldrum sín-
um fagurt vitni. Þeim sendi ég
samúðarkveðjur.
Guðmundi Magnússyni þakka
ég áratuga vináttu, tryggð við
hugsjónina um fagurt mannlíf og
heilindi í öllu sem hann tók sér
fyrir hendur. „Farðu vel, bróðir
og vinur.“
Ólafur Haukur Árnason.
Guðmundur
Magnússon
✝ Jóhann Gísla-son fæddist á
Úlfsstöðum í
Blönduhlíð í
Skagafirði 8. ágúst
1933. Hann lést á
Dvalarheimilinu
Ási í Hveragerði 2.
apríl 2017.
Foreldrar hans
voru hjónin Nikó-
lína Jóhannsdóttir
húsmóðir frá Úlfs-
stöðum í Blönduhlíð, f. 12. mars
1909, d. 24. mars 2002, og Gísli
Gottskálksson skólastjóri, f. 27.
febrúar 1900, d. 4. janúar 1960.
Systkini Jóhanns eru: Sigrún, f.
11. júlí 1935, d. 15. janúar 2005,
gift Guðmundi Hansen, f. 12.
febrúar 1930. d. 30. ágúst 2012,
Halldór, f. 21. apríl 1938, kvænt-
ur Fanneyju Sigurðardóttur,
Ingibjörg Salóme, f. 15. mars
1943, gift Óla Gunnarssyni, Kon-
ráð, f. 12. maí 1946, kvæntur
Önnu Halldórsdóttur.
Tvö fyrstu æviár
Jóhanns dvaldi
hann ásamt for-
eldrum sínum í
skjóli afa síns og
ömmu, Jóhanns og
Ingibjargar á Úlfs-
stöðum. 1935 flutti
fjölskyldan í Sól-
heimagerði í
Blönduhlíð og þar
bjó hann þar til
hann brá búi vegna
heilsubrests á haustdögum 2010.
Á aðventu það ár flutti Jóhann í
eigið húsnæði í Hveragerði. Jó-
hann bjó allan sinn búskap með
blandað bú. Fyrr á árum fór Jó-
hann nokkrum sinnum til Norð-
urlandanna, meðal annars í
námsferð til Noregs og að heim-
sækja skyldmenni og kunningja.
Jóhann var ógiftur og barnlaus.
Útför Jóhanns fer fram frá
Miklabæjarkirkju í dag, 8. apríl
2017, og hefst athöfnin klukkan
14.
Elsku Jóhann, þá er komið að
kveðjustund.
Allt hefur sinn tíma en samt
finnst okkur hann afstæður.
Það var nóg að gera í sveitinni
og þú sást lítið inni við. Ég var
ekki hár í loftinu þegar ég fór að
trítla með þér í útiverkin. Þegar
ég hafði aldur til varst þú góður
leiðbeinandi hvort heldur var að
læra að sitja hest eða stjóna vél-
unum. Við fórum oft í fyrirdrátt í
Vötnunum sem þá var leyfilegt.
Það var oft mikið gaman ef vel
veiddist og þú naust þess út í ystu
æsar. Við fórum stundum í stuttar
dagsferðir á sumrin ef tækifæri
gafst frá heyönnum og öðrum
daglegum störfum. Þú varst fróð-
ur um marga sögustaði og sagðir
skemmtilega frá.
Þannig liðu bernsku- og ung-
lingsárin við leik og störf. Á full-
orðnisárunum var mikill sam-
gangur okkar á milli. Við komum
oft í heimsókn í Sólheimagerði til
ykkar mömmu meðan hún lifði og
þið hingað til okkar. Systkina-
börnin voru um áratugaskeið hjá
ykkur á sumrin eins og alsiða var
þá og lærðu til verka sem komu
þeim til góða síðar meir.
Minningin er ljós sem lifir. Nú
að leiðarlokum er margs að minn-
ast og margt að þakka. Við þökk-
um þér allar góðu stundirnar.
Blessuð sé minning þín og megir
þú hvíla í friði.
Konráð og Anna.
Vinur minn og mágur, Jóhann
Gíslason, er látinn á 84. aldursári.
Kynni okkar Jóhanns ná allt aftur
til 1965 þegar ég trúlofaðist syst-
ur hans, Ingibjörgu Salóme. Upp
frá því áttu ferðirnar norður í Sól-
heimagerði eftir að verða margar,
sérstaklega minnist ég ferða um
jól og í heyskap. Jóhann var gest-
risinn, veitull og góður heim að
sækja.
Skólaganga Jóhanns var ekki
löng. Hann var í farskóla í skóla-
stofunni í kjallaranum í Sólheima-
gerði og kennarinn var faðir hans,
Gísli Gottskálksson. Síðan tók við
lífsins skóli. Jóhann fór ungur að
taka til hendi við búskapinn og
barn að aldri var hann farinn að
teyma kerruklára í vegavinnu.
Við fráfall föður síns, 1960, tók Jó-
hann ásamt móður sinni, Nikó-
línu, alfarið við búskapnum. Þetta
fyrirkomulag hélst þar til Nikó-
lína lést, 2002, en þá hafði Jóhann
keypt jörðina. Jóhann bjó blönd-
uðu búi, en var, að mér fannst,
áhugasamari um kúabúskapinn
en um kindurnar. Í fjósinu undi
hann sér vel, söng með sínu nefi
og kyrjaði ljóð og lausavísur. Það
gat verið gaman að líta til hans í
fjósinu og heyra eins og eina góða
sögu eða einhver gamanmál. Eins
og fyrr er getið var skólaganga
Jóhanns ekki löng, en hann var
víðlesinn og alveg stálminnugur,
kunni t.d. fjölda kvæða utan að.
Eftirherma góð var Jóhann, þó að
hann flíkaði þeirri kúnst ekki
mjög. Jóhann hafði lengi framan
af ævi yndi af hvers kyns veiði-
skap, svo sem silungsveiði í Hér-
aðsvötnunum og að ganga til
rjúpna. Þótt Jóhann væri í raun
bæði heimakær og bundinn af bú-
skaparstússi naut hann þess þá
sjaldan að tækifæri gafst að
hleypa heimdraganum og skoða
landið sitt eða að líta aðeins á
frændur vora í Skandinavíu. Upp
úr síðustu aldamótum fór að bera
á heilsuleysi hjá Jóhanni og dvaldi
hann nokkrum sinnum á heilsu-
hæli NLFÍ í Hveragerði. Jóhanni
leið vel í Hveragerði og þegar
hann brá búi, 2010, keypti hann
hús við Lækjarbrún þar í bæ. Því
miður naut Jóhann þess ekki
lengi að búa í þessu góða húsi.
Heilsu Jóhanns hafði enn hrak-
að og 2014 fór hann á dvalarheim-
ilið Ás í Hveragerði og átti ekki
þaðan afturkvæmt. Sérstakar
þakkir sendi ég nágrönnum Jó-
hanns í Blönduhlíðinni fyrir að-
stoð og hjálp þegar vinnuþrekið
minnkaði hjá honum. Einnig
þakkir til starfsfólks Áss fyrir
umhyggju og góða umönnun. Ég
og fjölskylda mín minnumst
Jóhanns með söknuði og þökkum
fyrir margar ánægjulegar sam-
verustundir. Far í friði, góði vin-
ur. Ég sendi systkinum og öðrum
ættingjum Jóhanns innilegar
samúðarkveðjur.
Óli Gunnarsson.
Það var um fimm ára aldurinn
sem við fórum að fara í Sólheima-
gerði í sveit hjá ömmu okkar og
Jóhanni frænda. Upp frá því var
það fastur liður þegar skóla lauk á
vorin að haldið var í sveitina og
urðu sumurin hátt í 10. Vinnudag-
urinn var oft mjög langur og lær-
dómsríkt að kynnast fjölbreyttum
störfum í sveitinni. Jóhann leið-
beindi okkur vel og þær voru
margar sögurnar sem hann sagði
okkur enda var hann mikill sögu-
maður.
Það er minnisstætt þegar við
vorum að komast á unglingsárin
og verslunarmannahelgi var hald-
in í Miðgarði með stórum sveita-
böllum alla helgina. Þá fengum
við það skemmtilega hlutverk að
eyða allri helginni í að stinga út úr
fjárhúsunum.
Þá hafði Jóhann á orði að það
lægi ekkert á að fara að stunda
böllin, það yrði nægur tími seinna.
Trúlega var það rétt hjá honum
og vissulega var bætt úr svo um
munaði síðar meir.
Við geymum góðar minningar
frá sumrunum í Sólheimagerði,
þar lærði maður að vinna, kynnt-
ist dýrunum, lærðum að nota
vinnuvélar, upplifðum náttúruna
og sveitasímann og urðum vitni að
mörgum gullfallegum sumar-
kvöldum í Skagafirði við heyskap
úti á túnum.
Við kveðjum Jóhann og þökk-
um fyrir allar góðu stundirnar
sem við munum búa að alla ævi.
Blessuð sé minning hans.
Elvar Atli og Davíð Örn
Konráðssynir.
Ég vil kveðja Jóhann móður-
bróður minn í Sólheimagerði með
þessum línum. Í sveitinni hjá hon-
um og ömmu var ég öll sumur á
uppvaxtarárunum 1960 til 1972.
Við vorum bræðurnir vinnumenn
á sumrin hver á eftir öðrum og
stundum tveir í einu og oft var
fleira af frændfólki i kaupavinnu,
þar á meðal nafni minn. Auk
frændfólks var annað vinnufólk
við störf með okkur yfir sumar-
tímann en þetta var á árunum áð-
ur en nýjasta tækni við heyvinnu-
verkin kom til sögunnar og
þessum árum tilheyrði heilmikil
líkamleg erfiðisvinna, s.s. að moka
í blásara eða troða böggum efst í
hlöðuna. Miðpunktur í búskapn-
um voru kýrnar 14 þannig að
einnig unnum við í fjósinu og síð-
an var Jóhann með fé og ekki eru
sístar minningar frá útreiðar-
túrum og annarri hestamennsku
og síðan veiðum í vötnunum.
Traktorar voru spennandi tæki að
læra á og keyra. Í sveitinni lærð-
um við að vinna, þar voru skin og
skúrir og þar var líf og fjör.
Jóhann leiddi bústörfin farsæl-
lega og hafði gott lag á vinnufólki
sínu. Starfsævin varð löng við bú-
störfin. Jóhann stóð fyrir sínu. Jó-
hann flutti til Hveragerðis þegar
hann hætti með búskapinn í
Blönduhlíðinni og átti þar góð ár.
Jóhann var félagslyndur og átti
marga vini. Hann fylgdist vel með
fréttum og hafði gaman af að
segja sögur og sagði vel frá. Far
vel, frændi.
Gísli Hansen Guðmundsson.
Jóhann Gíslason
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
Ástkæra eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
BENEDIKTA FANNEY
ÁSGEIRSDÓTTIR,
Laxakvísl 21, Reykjavík,
lést fimmtudaginn 30. mars. Útför fer fram í
Fossvogskirkju miðvikudaginn 12. apríl
klukkan 13.
Jón Fr. Gunnarsson
Ásgeir Fr. Jónsson Erla Guðjónsdóttir
Gunnar Jónsson Agnes G. Benediktsdóttir
Hulda María Bell Don Bell
Kristrún St. Jónsdóttir Rúnar Viggósson
Margét Helga Jónsdóttir Tony Walker
Fannar Jónsson Halldóra S. Johannesen
Dagný Ólöf Jónsdóttir Andri Bergmann
Sandra Björk Jónsdóttir Jóhannes Leite
og barnabörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
SIGMUNDUR GRÉTAR MAGNÚSSON,
fyrrverandi yfirlæknir,
áður að Steinavör 4, Seltjarnarnesi,
sem lést á hjúkrunarheimilinu Grund
26. mars, verður jarðsunginn frá Langholtskirkju í Reykjavík
þriðjudaginn 11. apríl klukkan 13.
Guðlaug Sigurgeirsdóttir
Sigurgeir Sigmundsson Hildur Ásta Viggósdóttir
Sigríður Sigmundsdóttir Hermann Ársælsson
Guðrún Sigmundsdóttir Gylfi Óskarsson
barnabörn og barnabarnabörn