Víkurfréttir - 03.03.2005, Blaðsíða 28

28 VÍKURFRÉTTIR Á NETINU I www.vf.is I LESTU NÝJUSTU FRÉTTIR DAGLEGA!
Það er nær ógerlegt fyrir okkur, sem höfum alist upp í alsnægtum síðustu
áratuga, að ímynda sér þær
gríðarlegu breytingar sem for-
eldrar okkar, afar og ömmur
hafa gengið í gegnum á sinni
ævi. Í bernsku bjó pabbi ásamt
foreldrum sínum og systkinum
við þröngan kost norður í Aðal-
vík á Hornströndum. Leit hans
að betri kjörum og aðbúnaði
bar hann suður til Keflavíkur
á unglingsárum. Þar var mikið
um að vera, uppbygging Kefla-
víkurflugvallar hafin og allir
höfðu nóg að gera. Þar kynntist
pabbi móður okkar og börnin
urðu samtals 6, fimm synir og
ein dóttir.
Heimili pabba og mömmu var
í senn dæmigert og óvenjulegt.
Dæmigert fyrir þær sakir að á
meðan pabbi vann var mamma
að mestu heimavinnandi, hugs-
aði um börn in en vann úti
þegar aldurssamsetning barna-
hópsins leyfði. Óvenjulegt að
því leitinu að pabbi var hvort
tveggja í senn hin harðduglega
fyrirvinna, sem fór á sjóinn
eða í múrsteinagerð í vakta- og
sumarfríum í lögreglunni, en
var á sama tíma mjúki maður-
inn heimafyrir, eldaði, vaskaði
upp og strauk af á Kirkjuteig
13, sem var ekki algengt að karl-
menn af þessari kynslóð gerðu.
Allur tími og orka fór í að sjá
fyrir heimili og fjölskyldu og lít-
ill tími gafst fyrir frístundir eða
tómstundaiðju.
Það var því sem foreldrar okkar
hefðu himinn höndum tekið
þegar þau ákváðu að kaupa lítið
sumarhús suður á
Spáni fyrir hálfum
öðrum áratug. Sum-
arhúsið fékk nafnið
Framnes og Grétar
tvíburabróðir pabba,
og Stína kona hans,
eign uð ust hús ið
við hlið ina. Þarna
dvöldu þeir bræður
langdvölum ásamt
mömmu og Stínu, og
einstökum fjölskyldu-
meðlimum af og til,
og eignuðust í raun annað líf
sem greinilega átti hug þeirra
og hjörtu. Yfirleitt dvöldu þau
þar nokkra mánuði í senn og
þá sögðum við í gamni að ár-
inu hjá pabba mætti skipta í 3
hluta; nokkra mánaða dvöld
á La Marina, nokkra mánaða
frásagnartíma hér heima eftir
síðustu ferð og nokkra mánaða
undirbúningstíma fyrir næstu.
Í þessu samfélagi eignuðust
mamma og pabbi marga af
sínum bestu vinum og erum við
þakklát öllum þeim sem gerðu
þeim þennan hluta ævinnar jafn
eftirminnilegan og ánægjulegan
og raun ber vitni.
Þótt pabbi hafi, fljótt á litið, ekki
borið það með sér var hann
mikill húmoristi. Hann átti
það til að smella inn hnyttnum
tilsvörum og athugasemdum
sem allir hlógu að nema hann
sjálfur. Í því fólst snilldin. Hann
átti það líka til að ranghvolfa í
sér augunum þegar hann vildi
láta í ljós að nú væri hann að
grínast og þá hlógum við oft
mikið. Hann gerði oft grín að
sjálfum sér og nú síðustu miss-
er in, þeg ar hann
hafði greinst með
Alzheimer sjúkdóm-
inn á fyrstu stigum,
sagði hann stundum;
,,það veit ég ekkert
um, ég er víst orðinn
svo gleyminn. Talaðu
við mömmu þína....”
Afabörnunum fannst
g a m a n a ð ko m a
til ömmu og afa og
spjalla. Hann átti það
til að taka úr sér tenn-
urnar, setja í brýrnar og gretta
sig, þeim til mikillar skelfingar
þegar þau voru pínulítil en mik-
illar gleði og kátínu þegar þau
urðu eldri.
Á sjötugsafmæli mömmu sum-
arið 2001 vildi mamma fara til
London. Við Magnús bróðir
tókum okkur þá til og fórum
með. Þar lék pabbi á alls oddi,
þóttist þekkja borgina út og inn
eftir einn dag og vera sérfræð-
ingur í lestarkerfinu. Hann var
misfljótur að lesa umhverfið
þegar við gengum um hin ýmsu
hverfi miðborgarinnar en þegar
við gengum í gegnum SoHo
hnippti hann í okkur bræðurna
um leið og hann las á skilti á
einum næturklúbbnum sem á
stóð “Swedish Girls” og sagði;
,,þetta er greinilega heimsborg,
þarna vinna nokkrar sænskar.”
Þetta var ánægjuleg ferð sem
skilur eftir sig margar góðar
minningar.
Í geg n um ár in fór pabbi
nokkrum sinnum í heimsókn á
æskustöðvarnar norður í Aðal-
vík í tengslum við skipulögð ætt-
armót, síðast 1984. Þá var ekið á
1-2 dögum vestur á Ísafjörð og
siglt með Fagranesinu í 3-4 klst.
út Ísafjarðardjúpið, fyrir Ritinn
og inn á Aðalvíkina.
Síðast liðið vor fór hann að tala
um að hann langaði að fara
einu sinni enn í víkina sína og
tókum við Sigrún systir okkur
til og fórum, ásamt mökum
okkar Jónu og Jóa, með pabba
og mömmu norður. Þessi ferð
var ólíkt þægilegri og fljótfarn-
ari en hinar fyrri. Við borð-
uðum morgunmat í Keflavík,
flugum vestur á Ísafjörð, fórum
beint af flugvellinum á Ísafirði
um borð í bát, sem nú flytur
fólk um djúpið og er miklu
hraðskreiðari en gamla Fagar-
nesið, og borðum hádegismat
í Aðalvík. Þetta fannst pabba
ótrúlegt; að borða morgunmat
í Keflavík og hádegismat í Aðal-
vík á sama degi. Já, svona höfðu
nú tímarnir breyst. Er skemmst
frá því að segja að í Aðalvíkinni
dvöldum við í einn og hálfan sól-
arhring í besta veðri sumarsins,
18 stiga hita og blankalogni. Við
gengum um svæðið, fundum
staðinn þar sem Jónshús stóð,
en þar bjó fjölskylda pabba,
gengum eftir sandströndinni að
Stakkadalsósnum, fórum út að
Básum og lögðumst í grasið og
nutum þess að vera til. Þarna
var pabbi í essinu sínu. Þarna
var hann foringinn, sá sem allt
vissi og sagði sögur.
Í þessari ferð heyrði ég pabba í
fyrsta og eina sinn syngja. Við
vorum nýbúin að borða kvöld-
mat þegar honum varð litið
út um eldhúsgluggann á Ólafs-
húsi, þar sem við gistum, og
kvöldsólin sló gullnum geislum
sínum á fjöllin hinum megin í
víkinni. Þá gerði pabbi sér lítið
fyrir og söng fyrir okkur fyrsta
erindið úr laginu Aðalvík. Það
hefst á orðunum ,,Sól að hafi
hnígur hamra gyllir tind” og
mátti sjá blika á tár á hvarmi
þegar hann söng. Sem betur fer
náðum við þessu tilfinninga-
þrungna augnabliki á mynd-
band ásamt mörgum öðrum og
munum verma okkur við ynd-
islegar minningar úr skemmti-
legri ferð það sem eftir lifir.
Pabbi minntist oft æskunnar
í Aðalvík. Hann dreymdi líka
oft að hann væri þar staddur
og sagði stundum við mömmu
á morgnana; ,,Ég var norður í
Aðalvík í nótt” þegar hann vakn-
aði. Nokkrum dögum fyrir and-
látið var honum enn hugsað
norður og hann spurði mömmu
hvort hún héldi að þau ættu
eftir að fara þangað aftur. Hún
efaðist um það en líklega eru
þeir komnir þangað núna bræð-
urnir ásamt öðrum fjöskyldu-
meðlimum sem gengnir eru og
búa við betri kost en áður.
Ég gæti haldið lengi áfram að
minnast pabba og skrifa sögur
en vona að aðrir muni gera
öðrum þáttum í lífi hans ein-
hver skil. Pabbi var mér góður
faðir, Jónu góður tengdafaðir og
börnunum okkar góður afi.
Um leið og við kveðjum elsku-
legan föður, tengdaföður og
afa biðjum við Guð að blessa
minningu pabba og vaka yfir
mömmu.
Kjartan Már, Jóna,
Guðjón, Sonja og Lovísa
Kjartan Henry Finnbogason fæddist að Látrum
í Aðalvík hinn 28. maí 1928. Hann lést á Heil-
brigðisstofnun Suðurnesja föstudaginn 25.
feb. sl. Foreldrar Kjartans voru Finnbogi Frið-
riksson, f. 1.12. 1901, d. 9.11. 1968, sjómaður
og verkamaður frá Látrum í Aðalvík, og kona
hans Guðrún Jóna Jónsdóttir frá Látrum, f.
10.12. 1900, d. 27.12. 1967.
Systkini Kjartans eru: Karitas Jóna, f. 29.10.
1926, Grét ar, tví bura bróð ir Kjart ans, f.
28.5.1928 d. 9.12.2002, Ragna Stef an ía,
f.12.1.1930, d.10.9.2003 og Þóra Guðbjörg,
f.6.7.1933.
Kjartan bjó að Látrum í Aðalvík með fjöl-
skyldu sinni til 14 ára aldurs en flutti þá með
sínu fólki til Hnífsdals þar sem hann bjó um
tíma á unglingsárum sínum. Þaðan fluttist
hann til Keflavíkur ásamt fjölskyldu sinni og
foreldrum og bjó þar til æviloka.
Þann 3.feb. 1951 giftist Kjartan eftirlifandi
eiginkonu sinni, Gauju Guðrúnu Magnús-
dóttur, f. 12.7. 1931. Hún er dóttir hjónanna
Eyrúnar Eiríksdóttur húsmóður f. 23.8.1912, d.
2.4.1988 og Magnúsar Sigurðssonar, vélstjóra f.
11.10.1905., d. 21.1.1932
Börn Kjartans og Gauju eru:
1) Magnús Jón, f. 1951, kvæntur Sigríði K.
Oddsdóttur. Börn þeirra eru 1.1) Davíð Vignir,
búsettur í Montreal í Kanada, maki Guðný Ís-
aksen. Þau eiga tvö börn. 1.2) Margrét Gauja,
sambýlismaður Davíð Arnar Stefánsson. Þau
eiga eitt barn. 1.3) Oddur Snær, búsettur í
Kaupmannahöfn.
2) Finnbogi Gunnar, f. 1952, kvæntur Þuríði
Hallgrímsdóttur. Börn þeirra eru 2.1) Ása
Lind. Hún á eitt barn. 2.2) Hallgrímur, bú-
settur í Kaupmannahöfn. 2.3) Kjartan Henry,
búsettur í Glasgow og 2.4) Fjóla.
3) Sigrún, f. 1955, gift Bjarna Jóhannesi Guð-
mundssyni. Dætur þeirra eru 3.1) Helga, gift
Stefáni Ström. Þau eiga tvo syni. 3.2) Guðrún
Ýr, í sambúð með Sævari Jóhannessyni. Þau
eiga eina dóttur. 3.3) Karen Henný
4) Ingvi Jón, f. 1956, kvæntur Þórlaugu Ernu
Ólafsdóttur. Börn þeirra eru 4.1) Lísa, gift Teiti
Örlygssyni. Þau eiga tvö börn. 4.2) Ólafur Aron
og 4.3) Róbert Már.
5) Kjartan Már, f. 1961, kvæntur Jónínu Guð-
jónsdóttur. Börn þeirra eru 5.1) Guðjón 5.2)
Sonja og 5.3) Lovísa
6) Viktor Borgar, kvæntur Ásu Sigurjónsdóttur.
Börn þeirra eru 6.1) Sigurjón Freyr 6.2) Alexía
Rós og 6.3) Kamilla Sól
Kjartan Henry starfaði lengst af sem lögreglu-
maður og varðstjóri í Lögreglunni á Keflavík-
urflugvelli. Þegar starfsferli hans þar lauk árið
1988 starfaði hann við ýmis störf á Bifreiða-
verkstæði Steinars í Keflavík, Bílasprautun
Suðurnesja og síðast hjá Ratsjárstofnun á Mið-
nesheiði, allt þar til hann hætti störfum sökum
aldurs á 70 ára afmælisári sínu, 1998.
Útför Kjartans verður gerð frá Keflavíkur-
kirkju föstudaginn 4. mars kl. 14.00
Kjartan Henry Finnbogason - minning
✝
�������������������������
��������������������
�������������������������
�������������������������
����������������������������������
�����������������������������������
��������������������������
����������������������������������������������������������
������������������������������������������������� ��������
����������������������������������������������������
��������������������������������������������������������������
���������������������������������������������������������
����������������������������������������������������������
����������������������������
�������������������������������������������
���������������������������������
������������������������������
- Jarðsett verður frá Keflavíkurkirkju nk. föstudag, 4. mars, kl. 14.
Kjartan Henry Finnbogason - ágrip