Morgunblaðið - Sunnudagur - 24.12.2017, Side 16

16 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 24.12. 2017
VIÐTAL
Í
slenskur leikari hefur ekki áður verið ráð-
in í jafnstórt hlutverk í jafnstóra bíó-
mynd og Hera Hilmarsdóttir en í febr-
úar bárust tíðindi af því að hún myndi
leika í næstu stórmynd Peters Jacksons.
Peter Jackson er maðurinn á bak við Lord of
the Rings, Hobbitann og fleiri stórvirki og er nú
framleiðandi Mortal Engines, sem verður jóla-
myndin á næsta ári með Heru Hilmarsdóttur í
aðalhlutverki.
Stórmynd í framleiðslu Peters Jacksons –
hvílíkt risatækifæri. Hvernig er tilfinningin?
„Hún er auðvitað frábær. Ég var svolítið
lengi að átta mig á þessu, hvað þetta væri stórt.
Svo gerðist þetta svo hratt. Fyrir svona verk-
efni getur maður yfirleitt ekki lesið handritið
áður en maður sendir inn prufu þannig að í raun
var ég ekki alveg meðvituð um hvað þetta væri
né tengja almennilega að Peter Jackson væri
manneskjan á bak við það. Ég hafði frétt að þau
væru búin að leita að manneskju í hlutverkið í
heilt ár og bjóst því ekki endilega við að heyra
meira frá þeim. Svo ég sendi prufuna án þess að
hugsa neitt sérstaklega út í þetta. Síðan las ég
handritið og hugsaði með mér, já, þetta er nú
reyndar mjög flott saga og flott persóna, og
þetta er Peter Jackson. Það fóru að renna á mig
tvær grímur og ég fór að átta mig á hvað þetta
var raunverulega stórt. Peter Jackson hefur
ekki gert verkefni í líkingu við þetta síðan hann
gerði Lord of the Rings og Hobbitann – þetta
gætu orðið nokkrar kvikmyndir ef vel gengur,
en byrjum á einni.“
Áður en við ræðum þetta risaverkefni og
þetta ótrúlega annasama ár er spennandi að fá
smá grunnmynd af Heru sjálfri.
„Foreldrar mínir eru listamenn, Þórey Sig-
þórsdóttir leikkona og Hilmar Oddsson leik-
stjóri og það var bragur af því á heimilinu. Við
bjuggum í London í ár þegar ég var krakki út af
námi mömmu og enskan sem ég lærði þá átti
eftir að koma sér vel síðar.
Ég var einkabarn til 13 ára. Þá eignaðist ég
bróður, sem mér fannst fyrst pínu vandræða-
legt svona þegar mér var tilkynnt það, þó við-
horf mitt og lífsmynd mín hafi nú breyst fljótt
með tilkomu hans.
Það var mikið af ömmum og ættmennum í
kring og mikil tenging við eldri kynslóðirnar.
Alveg þar til að ég var níu ára voru fimm ætt-
liðir í kvenlegg á lífi en langalangamma mín dó
tæplega 104 ára. Þessi kynslóðatenging hafði
mikil áhrif á mig og seinna fattaði ég að mér
þótti mikið öryggi í eldra fólki, bæði vinum og
vandamönnum,“ segir Hera Hilmarsdóttir.
Láttu vita í hvaða landi þú ert
Hvaða persónueiginleikar voru fljótt áberandi
hjá þér?
„Ég hafði gaman af flestum listum. Setti upp
sýningar heima í stofu og það varð eiginlega að
gerast ef fleiri en einn komu saman. Almennt
hafði ég mikinn áhuga á leiklist, tónlist og dansi,
teiknaði mikið, spilaði á selló og píanó. Afi, Odd-
ur Björnsson leikskáld, var líka mikill tónlistar-
áhugamaður eins og reyndar margir í fjölskyld-
unni og hann gætti þess að halda tónlistinni að
mér með geisladiskagjöfum þegar færi gafst.
Ég var innhverf að einhverju leyti, og er
ennþá, en mér finnst gaman að koma fram og
tjá mig í gegnum listina. Sumir myndu lýsa mér
sem feiminni, aðrir ekki. Ég hef ansi gaman af
fólki og gæti ekki verið án þess. Ég hef samt
alltaf haft mikla þörf fyrir að vera ein inn á milli
og það hefur verið mér mikil vítamínsprauta.
Held það sé nú bara gott í hófi með hinu.
Ég var mjög samviskusöm og þótt mér hafi
þótt gaman kannski að gera dyraat með hóp af
krökkum þá fékk ég oft samviskubit ef ég hélt
að eitthvað særði fólk. Ég man til dæmis eftir
bolludögum og ég stóð á þröskuldinum að svefn-
herbergi mömmu og pabba með vöndinn og
fannst það rosalega óþægilegt. Ég stóð oft mjög
lengi við rúmið hjá þeim að mana mig upp í að
vekja aumingja sofandi fólkið með því að lemja í
þau með vendi. Ég hugsa að þetta hafi hamlað
prakkarastrikum mínum að ég hugsaði mjög oft
út í afleiðingarnar, hvernig öðrum myndi líða.
Kannski má segja að mín einu prakkarastrik
hafi verið að finnast rosalega spennandi að týn-
ast. Ég reyndi stundum að fara út og týnast, og
tók einu sinni vinkonu mína með mér, það gekk
ekkert rosalega vel! Foreldrar mínir tóku meira
að segja spjall við mig fullorðna nú um daginn
og sögðu: „Hera, þú þarft núna að láta okkur að
minnsta kosti vita í hvaða landi þú ert!“
Breyttist þú eitthvað þegar þú eltist, hættir
að vera barn, fórst í menntaskóla?
„Ég hélt alveg þangað til ég var 16, 17 ára
gömul að ég gæti sinnt öllu í einu. Þá var ég í
dansi, lærði á selló hjá Gunnari Kvaran og var á
fullu í tónlistarskólanum en líka í leikfélaginu og
nemendaráði. Ég svaf eiginlega ekki en fannst
það bara eðlilegt. Þangað til að Gunnar Kvaran
sagði við mig einn daginn; „Hera, þú getur ekki
gert allt.“ Það voru góð ráð, ég byrjaði að for-
gangsraða og hætti í tónlistarnáminu.“
Áttu þá til að ofgera þér?
„Já, mér hættir til þess og þarf að passa mig
að fara ekki fram úr mér. Núna er ég að velja
mér verkefni í rólegheitum fyrir næsta ár og
mér finnst ekkert mál að vera afslöppuð með
það, kannski sérstaklega ef ég veit að þau sem
ég er að skoða byrja ekki alveg strax heldur
næsta sumar. En ég hef það í mér að hugsa að
ég gæti þá einmitt notað tímann núna til að
setja upp sýningu og að gera hitt og þetta. Þeg-
ar ég ætla að taka mér frí reyni ég að keyra mig
einhvern veginn öðruvísi út, fer að vinna í um-
boðsmannamálum og ýmsu sem til fellur. Tök-
um á Mortal Engines lauk í sumar en ég er búin
að vera á ferð og flugi milli heimsálfa alveg síð-
an, það er mikill meðbyr núna og ég þarf að
sinna því miklu meira en ég bjóst við.“
Vildi leika karlmenn
Hverra leistu upp til í æsku?
„Kannski sérstaklega kvenna í fjölskyldu
minni og ég átti sterkar fyrirmyndir í kenn-
urum, allt frá því á leikskóla. Dúkkan mín, sem
ég á enn þann dag í dag heitir til dæmis eftir
leikskólakennara sem ég hafði sem hét Inger!
Í Ísaksskóla var ég hjá Herdísi Egilsdóttur
og ég held hún hafi haft miklu meiri áhrif á mig í
lífinu en hef gert mér grein fyrir. Hún kenndi
fögin í gegnum svo mikla sköpun og kenndi okk-
ur að framkvæma og taka frumkvæði. Í dag
finnst mér því mjög létt að koma hugmyndum í
verk. Ég held að það sé sá góði grunnur, þetta
verksvit, sem ég fékk hjá Herdísi. Herdís er
sérstaklega hlý og kenndi okkur strax margt
um heiminn á mjög fallegan hátt.
Í Hlíðaskóla hitti ég svo Önnu Flosadóttur
sem kom leiklist inn sem föstum lið í námið.
Hún var mér mikil fyrirmynd. Þarna var ég
ákveðin í að leggja leiklist fyrir mig og var strax
farin að hafa áhyggjur af því, í gaggó, að ég
kæmist ekki inn í leiklistarskólann. Þá skipti
miklu máli að hafa hana að hvetja því hún var
utanaðkomandi manneskja en ekki fjöl-
skyldutengd mér eða vinkona mömmu og pabba
eða eitthvað slíkt og mikill andlegur styrkur.
Ég verð líka að segja að það hafði mikil áhrif
á mig að alast upp með Vigdísi Finnbogadóttur
sem forseta, ég man eftir því að hitta hana 5 ára
og taka í höndina á henni. Mín kynslóð elst upp
„Alveg þar til að ég var níu ára voru
fimm ættliðir í kvenlegg á lífi en langa-
langamma mín dó tæplega 104 ára.
Þessi kynslóðatenging hafði mikil áhrif
á mig og seinna fattaði ég að mér
þótti mikið öryggi í eldra fólki, bæði
vinum og vandamönnum,“ segir Hera
Hilmarsdóttir.
Morgunblaðið/Hari
Ætla að halda mér á jörðinni
Hera Hilmarsdóttir er að leggja heiminn að fótum sér. Sjálf er hún æðrulaus og jarðbundin yfir því að vera í aðalhlutverki
kvikmyndar Peters Jacksons en í hans höndum hefur hún átt stórkostlegt ár á Nýja-Sjálandi.
Júlía Margét Alexandersdóttir julia@mbl.is