Morgunblaðið - 26.01.2018, Síða 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 26. JANÚAR 2018
✝ Andrés Magn-ússon fæddist í
Reykjavík 14. ágúst
1950. Hann lést á
líknardeild Land-
spítalans 15. janúar
2018.
Foreldrar hans
voru hjónin Jensína
Þóra Guðmunds-
dóttir, f. 9. nóv-
ember 1925, d. 20.
maí 2007, og Magn-
ús Truman Andrésson, f. 11.
apríl 1921, d. 15. júní 2006. Syst-
ur Andrésar eru Katrín Arndís,
f. 12. febrúar 1944, gift Jack D.
Sublett, d. 2014, Unnur, f. 28.
desember 1947, gift Sævari Þór
Sigurgeirssyni, og Þórhildur, f.
31. maí 1949, gift Einari Finn-
bogasyni.
Eiginkona Andrésar er Guð-
nóvember 1998. 2) Linda Mjöll,
f. 18. janúar 1979, gift Páli Jak-
obssyni, f. 9. júní 1976. Börn
þeirra eru Jakob Felix, f. 22.
nóvember 2006, og Andrea
Arna, f. 11. apríl 2008.
Andrés ólst upp í Skjólunum í
Reykjavík en fluttist ásamt fjöl-
skyldu sinni í Reynihvamm í
Kópavogi árið 1956. Andrés og
Guðrún giftu sig árið 1976 og
hófu búskap í Kjarrhólma í
Kópavogi. Síðar byggðu þau sér
parhús í Daltúni í Kópavogi,
fluttu þangað árið 1984 og hafa
búið þar síðan.
Andrés lauk hefðbundinni
skólagöngu úr Kópavogsskóla
og fór þaðan í Verzlunarskóla
Íslands og lauk verslunarprófi
árið 1970. Eftir skólagöngu hóf
Andrés störf á SKÝRR og starf-
aði þar í rúm 30 ár allt til ársins
2002, eftir það starfaði hann við
húsvörslu þar til hann veiktist
sumarið 2016.
Útför Andrésar fer fram frá
Kópavogskirkju í dag, 26. jan-
úar 2018, og hefst athöfnin
klukkan 13.
rún Stefanía Brynj-
ólfsdóttir. Þau giftu
sig í Þingvalla-
kirkju 22. maí 1976.
Guðrún er, f. 25.
janúar 1948 í
Hvammsgerði í
Vopnafirði, dóttir
hjónanna Hildar
Aðalbjargar
Bjarnadóttur, f. 30.
apríl 1922, d. 18.
febrúar 2010, og
Brynjólfs Sigmundssonar, f. 11.
mars 1902, d. 11. mars 1984.
Andrés og Guðrún eignuðust
tvær dætur: 1) Hildur Brynja, f.
17. febrúar 1977, maki Egill Örn
Petersen, f. 13. janúar 1974.
Dætur þeirra eru Linda María,
f. 12. nóvember 2003, og Guðrún
Lilja, f. 25. júlí 2006, fyrir á Eg-
ill soninn Róbert Nökkva, f. 10.
Það er með miklum söknuði
sem ég kveð þig, elsku pabbi
minn. Þú varst alveg einstaklega
ljúfur og góður pabbi, nærvera
þín var þægileg og góð. Þá var
skemmtilegi húmorinn aldrei
langt undan og alltaf var stutt í
smitandi hláturinn þinn.
Pabbi var barngóður og naut
sín vel í afahlutverkinu og sóttu
börnin mjög í afa sinn sem gaf
þeim tíma og hlustaði alltaf á
þau. Helsta áhugamál pabba var
veiði og naut hann þess að vera
úti í náttúrunni, í kyrrðinni að
veiða. Við fjölskyldan fórum
saman í veiðiferðir og einnig fór
pabbi öll sumur að veiða í Elliða-
ánum með afa og seinni árin með
tengdasonum eða vinum, þarna
naut hann sín vel.
Nú síðasta sumar fórum við
fjölskyldan til Tenerife og áttum
saman frábærar stundir sem
mér þykir svo vænt um.
Þótt sorgin sé yfirþyrmandi
þá er ég þakklát fyrir svo ótal
margt. Eftir lifa ómetanlegar
minningar, ferðalög innanlands
og utan, veiðiferðir og allar ynd-
islegu stundirnar í Daltúninu þar
sem öllum leið svo vel. Þessar
góðu minningar mun ég ávallt
geyma í hjarta mínu.
Elsku pabbi minn, ég á eftir
að sakna þín svo mikið og vona
að þú hafir vitað hversu þakklát
ég er fyrir að hafa fengið að vera
dóttir þín. Þið mamma gerðuð
allt fyrir okkur systurnar og fyr-
ir það verð ég ævinlega þakklát.
Mér tregt er um orð til að þakka þér,
hvað þú hefur alla tíð verið mér.
Í munann fram myndir streyma.
Hver einasta minning er björt og blíð,
og bros þitt mun fylgja mér alla tíð,
unz hittumst við aftur heima.
Ó, elsku pabbi, ég enn þá er
aðeins barn, sem vill fylgja þér.
Þú heldur í höndina mína.
Til starfanna gekkstu með glaðri lund,
þú gleymdir ei skyldunum eina stund,
að annast um ástvini þína.
Þú farinn ert þangað á undan inn.
Á eftir komum við, pabbi minn.
Það huggar á harmastundum.
Þótt hjörtun titri af trega og þrá,
við trúum, að þig við hittum þá
í alsælu á grónum grundum.
(Hugrún)
Takk fyrir allt. Þín dóttir,
Hildur Brynja.
Elsku pabbi minn.
Mikið svakalega var ég heppin
að eiga þig sem pabba. Ég er svo
ánægð að sálin mín hafi komið til
þín og mömmu, sem hafið alltaf
verið til staðar fyrir mig alla
mína æsku og fullorðinsár. Þeg-
ar Palli minn kom inn í líf mitt og
ykkar þá tókst þú og auðvitað
mamma honum opnum örmum.
Ekki þarf nú að minnast á
hversu spenntur þú varst að
eignast barnabörn. Þau voru sko
velkomin og nutum við Palli,
Jakob Felix og Andrea Arna
góðs af því að Daltúnið stóð okk-
ur öllum ávallt opið, til lengri og
styttri dvalar, á meðan við
bjuggum erlendis og eftir að við
fluttum heim 2008.
Þú varst svo einstaklega barn-
góður og bara góður í gegn. Þeir
sem fengu að kynnast þér í lífinu
voru heppnir, því þú varst ein-
stakur! Ég held að öllum hafi lið-
ið vel í návist þinni enda ekki
annað hægt þegar að hjartalagið
var eins og þitt.
Við systurnar, sem erum
bestu vinkonur, erum svo ríkar.
Ég hefði ekki getað hugsað mér
betri fyrirmynd í lífi mínu. Góð-
hjartaðri pabba hefðum við ekki
getað fengið. Eftir að barnabörn-
in komu í heiminn hafa þau einn-
ig notið góðs af öllu því sem við
Hildur systir höfum fengið frá
þér í uppeldinu.
Mér þykir svo óskaplega vænt
um þetta líf sem við áttum sam-
an. Ég er þakklát. Við höfum
gert óendanlega mikið af hlutum
saman, öll fjölskyldan, enda
mjög samheldin fjölskylda. Þið
mamma hafið hjálpað okkur
Palla endalaust með börnin, hús-
ið, Lísu og svo mætti lengi telja.
Það er ein skemmtileg minn-
ing sem mig langar að rifja upp
en það eru ormaveiðarnar sem
áttu sér stað í júlí 2016, rétt eftir
að þú greindist. Þessar veiðar
komust bara ansi nálægt fisk-
veiðunum og eftir þessi kvöld
voru allir ormar frá Bæjartúni til
Daltúns, komnir í fötu í mosa og
á leið í Gufudalsána, þar sem við
veiddum yfir 80 fiska, þvílíkt
ævintýri!
Ég vildi að við hefðum átt
miklu fleiri ár saman. Enda lang-
aði þig og okkur öll að halda
áfram að njóta lífsins og upplifa
allt sem það hefur upp á að
bjóða. Við bara fáum ekki alltaf
að vera við stjórnina í okkar eig-
in lífi. Ég veit ekki af hverju og
skil ekki af hverju! Það eina sem
ég veit er að þú naust lífsins og
það er það sem skiptir máli.
Ég elska þig svo ótrúlega mik-
ið og ég hefði aldrei getað fengið
betri pabba.
Þín ástkæra dóttir,
Linda Mjöll.
Falleg sumarnótt í gleðskap í
Hafnarfirði fyrir 20 árum mark-
aði fyrstu kynni mín af verðandi
tengdaföður mínum, Andrési
Magnússyni. Ekki vissi ég þá að
við myndum síðar tengjast fjöl-
skylduböndum, en þarna vakti
hann athygli mína þar sem
gleðin skein úr augum og brosi,
sérlega dagfarsprúður, hafði frá
mörgu að segja og ekki síður
hlustaði hann af einskærum
áhuga á það sem við unga fólkið
höfðum fram að færa. Spjölluð-
um við lengi kvölds um veiði, fót-
bolta og heima og geima. Það var
því enginn kvíði þegar vonbiðill-
inn var formlega kynntur fyrir
honum rétt um ári síðar.
Naut ég þeirra forréttinda að
fara oft til veiða með Andrési,
það var sú iðja sem hann hafði
hvað mest yndi af og hafði alla
tíð stundað stíft með föður sín-
um. Segja má að hann hafi geng-
ið í barndóm í hvert sinn sem
haldið var til veiða. Hafði hann
margar veiðisögur að segja og
var óþreytandi í að miðla þekk-
ingu sinni á veiðilistinni. Ekki lét
Andrés duga að hugsa um veiði
yfir sumarið heldur nýtti vetr-
artímann til fluguhnýtinga og
flugustangagerðar. Vandaði
hann þar til verka sem og hann
gerði í öllu öðru sem hann tók
sér fyrir hendur.
Fjölskylduböndin voru Andr-
ési mikilvæg, bæði nánasta fjöl-
skylda og frændgarðurinn.
Barnabörnin voru í miklu uppá-
haldi og sóttu þau í afa sinn enda
var hann alltaf til í að hlusta á
þau af mikilli athygli og tilbúinn
að kenna þeim nýja og skemmti-
lega hluti. Sótti hann í að hafa
sitt nánasta fólk í kringum sig og
var þá alltaf stutt í hláturinn og
gleðina. Ætíð var hann umvafinn
fríðu kvennaföruneyti, alinn upp
með þremur systrum, eignaðist
tvær dætur og meirihluti barna-
barna stelpur sem ásamt tengda-
móður minni stjönuðu í kringum
sinn mann og nutum við tengda-
synir góðs af.
Snemmbært er genginn góður
maður sem átti inni fjölmörg ár
er örlögin gripu í taumana. En
minningarnar lifa og líkt og við
fyrstu kynni 20 árum áður áttum
við gott samtal stuttu fyrir and-
látið. Sami áhuginn og gleðin þar
sem við rifjuðum upp veiðisögur
og aðrar skemmtilegar minning-
ar.
Egill Örn Petersen.
Ég kveð Andrés frænda með
miklum söknuði. Hann var já-
kvæður, með þægilega nærveru,
skemmtilegur og ótrúlega fynd-
inn. Það var alltaf gaman að vera
með Andrési. Hann sá hlutina í
jákvæðu ljósi og kom yfirleitt
með skemmtilegan vinkil á þau
mál sem um var rætt. Einnig
komu oft lúmskar athugasemdir
frá honum sem voru alltaf mjög
fyndnar.
Leiðir okkar lágu oftast sam-
an í Reynihvamminum hjá ömmu
og afa. Þar horfðum við á leikinn
með afa og fengum svo kaffi í
hálfleik hjá ömmu. Einu skiptin
sem ég sá hann stressaðan var
þegar við vorum að horfa á ís-
lenska landsliðið í handbolta
spila í beinni útsendingu í sjón-
varpinu. Það var mjög skemmti-
legt að vera með þá.
Hann var mikill veiðimaður og
ég var svo heppinn að veiða með
honum í nokkur skipti, bæði á Ís-
landi og í Ohio og Flórída í
Bandaríkjunum. Í Flórída þá
fórum við útá sjó með frændum
okkar frá Bandaríkjunum, og
veiddum ýmsar tegundir af fisk-
um sem við frá Íslandi höfðum
ekki séð áður. En samt veiddi
Andrés mest í þeirri ferð.
Það var gott að geta komið
reglulega til Andrésar á spítal-
ann síðustu vikurnar. Alltaf tók
hann mér fagnandi og heimsókn-
irnar urðu yfirleitt lengri en
maður gerði ráð fyrir enda leið
mér alltaf vel með honum.
Það er mjög sárt að þurfa að
kveðja þennan góða mann langt
fyrir aldur fram.
Innilegar samúðarkveðjur til
Guðrúnar, Hildar Brynju, Lindu
Mjallar og fjölskyldu þeirra.
Takk, Andrés, fyrir allar góðu
stundirnar sem við áttum saman.
Pétur.
Okkar ástkæri góði bróðir hef-
ur kvatt þetta líf allt of ungur.
Það var mikil gleði þegar hann
Andrés bróðir fæddist, fjórða
barn foreldra okkar en áður vor-
um við þrjár systurnar. Við
bjuggum í fjölskylduhúsinu
Sörlaskjóli 58 sem pabbi okkar
og afi byggðu.
Hann var kröftugur lítill
drengur og byrjaði fljótt að
ganga en samt rólegur og aldrei
með læti, þó voru nokkrar ferð-
irnar sem pabbi þurfti að fara
með hann á slysó. Þegar Andrés
var um fimm til sex ára gamall
þá flytjumst við fjölskyldan að
Reynihvammi 29 í Kópavogi sem
foreldrar okkar byggðu og varð
seinna fjölskylduhúsið sem sam-
einaði okkar fjölskyldu.
Okkur er minnistætt þegar við
systurnar fengum eitt hjól sam-
an og þurftum að skiptast á að
hjóla á því en prinsinn á heim-
ilinu fékk auðvitað sitt eigið hjól
en það fannst okkur bara alveg
sjálfsagt og settum ekkert út á
það.
Andrés hafði lært á harmon-
ikku hjá Karli Jónatanssyni. Ein
af mörgum minningum okkar af
Andrési var þegar hann sat á
sviðinu í Kópavogsbíói eða fé-
lagsheimili Kópavogs þar sem
skólaskemmtanir fóru yfirleitt
fram á þessum tíma. Þar situr
hann ljóshærður burstaklipptur
og sallarólegur á stól á miðju
sviðinu og voru það stoltar syst-
ur sem sátu í salnum og horfðu
aðdáunaraugum á litla bróður
sinn spila.
Andrés var með tónlistina í
blóðinu og þegar hann var á ung-
lingsaldri þá fóru þeir vinirnir
eitthvað að bralla saman í bíl-
skúrsbandi en það varð ekkert
meira úr því. Síðar heillast hann
af veiðiskap með föður sínum og
lærir fluguhnýtingar. Í fram-
haldi af því urðu þeir miklir
veiðifélagar og urðu veiðiferðirn-
ar margar og fasti punkturinn
voru Elliðaárnar á hverju sumri.
Enski boltinn var í miklu
uppáhaldi hjá honum alveg fram
á síðasta dag. Kom þá fjölskyldu-
húsið sterkt inn og voru allir vel-
komnir þangað að horfa á bolt-
ann.
Það sem stendur upp úr hjá
okkur systrunum er ferðin okkar
sem við fórum vorið 2014 til Ohio
í Bandaríkjunum og vorum þar
öll systkinin saman í tvær vikur
fyrir utan nokkra daga sem
Andrés skellti sér í sérstaka
veiðiferð með frændum sínum til
St. Petersburg í Flórída sem
hann hafði ekki upplifað áður og
varð sú ferð ógleymanleg.
Andrés bróðir leysti sín mál
með nákvæmni, hann var einlæg-
ur, kurteis með góðan húmor og
alltaf stutt í hláturinn.
Við biðjum góðan Guð að
vernda og blessa fjölskylduna á
þessum erfiðu tímum.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta,
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
Þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs a minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Katrín (Kata), Unnur og
Þórhildur (Lólý).
Ég kveð góðan frænda og vin
sem verður sárt saknað. Frá því
ég var lítill man ég eftir Andrési
sem miklum veiðimanni. Þeir
feðgar, Andrés og afi á Reyni-
hvammi, voru miklir veiðifélagar
og veiddu mikið í Elliðaánum,
Hlíðarvatni, Víðidalsá og víðar.
Sögurnar úr þessum veiðitúrum
fannst mér alltaf skemmtilegar
og því var það mikill heiður þeg-
ar þeir félagar buðu mér að
koma með í veiði. Ekki skemmdi
það fyrir að afi var yfirleitt á nýj-
um bílum og fékk ég alltaf að
vera bílstjórinn í þessum ferðum.
Vorum við allir afar sáttir við
það fyrirkomulag. Við fórum
nokkur ár á silungasvæðið í Víði-
dalsá og voru það sannkölluð for-
réttindi að fá að upplifa veiðitúra
með þeim. Í síðasta skipti sem ég
talaði við Andrés sýndi ég hon-
um bók um Víðidalsá og mundi
hann vel eftir þeim helstu veiði-
stöðum sem þar var talað um og
jafnvel einstaka steinum í ánni
þar sem hann setti í fisk.
Þegar ég hugsa til Andrésar
sé ég bros og heyri hlátur, ég
hugsa um mann sem sýndi því
áhuga sem var verið að tala um
og var góður hlustandi. Mann
sem var rólegur en hafði einstakt
lag á því að gera nánast hvaða
aðstæður sem er fyndnar. Mann
sem var góður og umhyggjusam-
ur, sem alltaf var gaman að hitta.
Svona er mín minning um Andr-
és.
Ég þakka fyrir allar stundirn-
ar, kæri Andrés frændi minn.
Guð gefi Guðrúnu konu þinni,
Hildi Brynju og Lindu Mjöll
dætrum ykkar og fjölskyldum
þeirra styrk á þessum erfiðu tím-
um.
Magnús Jens.
Í dag kveð ég gamlan skóla-
bróður og æskufélaga með trega.
Leiðir okkar lágu saman í Gaggó
Kópavogi, einnig bjuggum við í
sömu götu. Fljótlega kom í ljós
sameiginlegur áhugi okkar á tón-
list. Við byrjuðum að æfa saman
á gítarana okkar í kjallaranum
heima í Reynihvammi. Og þetta
vatt upp á sig.
Fleiri bættust í hópinn og
endaði með því að við stofnuðum
unglingahljómssveit. Æfðum við
okkur á ýmsum stöðum í Kópa-
voginum og komum fram víða.
Þetta voru góðir tímar sem ég
minnist með þakklæti. Andrés
virkaði á mig sem spennandi,
skemmtilegur og áhugaverður
félagi. Sóttist ég eftir vinfengi
hans. Hann var líka dagfarsprúð-
ur og þægilegur í umgengni.
Þekking hans á tónlist og lestur
nótna kom okkur oft að góðum
notum, þegar við vorum að glíma
Andrés
Magnússon
HINSTA KVEÐJA
Elsku afi minn.
Það var mjög gaman að
koma heim til ykkar ömmu
eftir skóla og láta ömmu
stjana við okkur. Við fórum
oft að veiða saman, það var
líka mjög gaman. Og það
var alltaf skemmtilegt að
horfa á fótboltann saman.
Að lokum, síðastliðna helgi
vann Arsenal-Crystal Pa-
lace 4-1! Ég elska þig og
mun alltaf sakna þín.
Þinn
Jakob Felix.
Þetta ljóð orti ég til þín,
elsku afi minn:
Afi skemmtilegi og góði
auðvitað sá fróði.
Veiðir út um allt
þó það sé kalt!
Hann á dæturnar
Lindu og Hildi.
Þær eru sko algjör yndi.
En ekki meira sagt er hér,
því þetta ljóð á enda er.
Þín nafna,
Andrea Arna.
Elskulegi afi minn var
með hjarta úr gulli. Hann
var alltaf til í að hlusta á
mann og gefa sér tíma með
manni. Það var alltaf gam-
an að vera með afa, honum
fannst mjög gaman að
veiða og kenndi mér það.
Afa verður sárt saknað.
„Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.“
(Valdimar Briem)
Hvíldu í friði, elsku afi.
Linda María.
Nú er elsku afi minn far-
inn frá okkur og ég á eftir
að sakna hans. Ég á marg-
ar góðar minningar um afa
og gleymi til dæmis aldrei
hversu gaman var að fara
með afa í Gufudalsá og
veiða með honum. Afi var
svo góður, jákvæður og
hugulsamur og mun ég
sakna hans sárt.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sigurður Jónsson)
Guðrún Lilja.
Morgunblaðið birtir minningargreinar
endurgjaldslaust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein. Lengri grein-
ar eru eingöngu birtar á vefnum. Hægt er að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er unnt að tengja viðhengi við
síðuna.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem nánustu aðstand-
endur senda inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá
sem fjallað er um fæddist, hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og
klukkan hvað útförin fer fram. Þar mega einnig koma fram upplýs-
ingar um foreldra, systkini, maka og börn. Ætlast er til að þetta komi
aðeins fram í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í minning-
argreinunum.
Minningargreinar